Mirror Neurons en Brain Imitation
Over een schijnbaar ongerelateerd onderwerp, waarom we geeuwen als anderen gaan geeuwen?
Spiegelneuronen bij apen
Sommige onderzoekers geloven dat de antwoorden op vragen als deze zullen worden gevonden in de studie van "spiegelneuronen." In de jaren tachtig en negentig bestudeerde een groep Italiaanse neurofysiologen aan de universiteit van Parma neuronale activiteit door elektroden rechtstreeks op de cortex van makaken te plaatsen. De aap zou naar voedsel grijpen en een neuron (zenuwcel) zou vuren. Interessant is dat de onderzoekers ontdekten dat deze cellen ook vuurden toen de aap zag dat een mens een stuk voedsel oppakte. Dit leidde tot verdere experimenten die zo'n "spiegel" -activiteit vonden in ongeveer tien procent van de neuronen in bepaalde regio's van de frontale en pariëtale cortex van apen..Spiegelneuronen bij mensen
Het meten van elektrische activiteit direct van het oppervlak van de hersenen is uitdagender dan doen in makaken. Met de komst van functionele magnetische resonantie beeldvorming, werd de studie van vergelijkbare netwerken mogelijk bij de mens. Functionele neuroimaging-onderzoeken hebben aangetoond dat er overlappende gebieden zijn tussen regio's die geactiveerd worden door het kijken naar anderen die emoties ervaren of bepaalde acties uitvoeren, en hersengebieden die activeren ("oplichten") wanneer we die ervaringen zelf ondergaan. Een deel van de pariëtale lob kan bijvoorbeeld oplichten als we bewegen of wanneer we iemand anders zien bewegen.In 2010 konden onderzoekers de elektrische activiteit van de oppervlakken van hersenen direct registreren bij mensen die een hersenoperatie ondergingen. Spiegelneuronenactiviteit werd opnieuw gedetecteerd, hetgeen de bevindingen van fMRI-onderzoeken ondersteunde.
Controverse
Er wordt veel gespeculeerd over de betekenis van spiegelneuronen. Sommige onderzoekers hebben betoogd dat spiegelneuronsystemen ons helpen de intenties van andere mensen beter te begrijpen, wat ons zowel kan helpen bij het voorspellen van de acties van anderen, als cruciaal kan zijn voor het inleven in de emoties van anderen. Sommigen hebben gespeculeerd dat stoornissen in spiegelneuronsystemen mogelijk betrokken zijn bij autisme, hoewel de realiteit van deze beweerde connectie nog te bezien is.Aan de andere kant hebben veel onderzoekers gewaarschuwd dat veel claims over spiegelneuronen op dit moment onvoldoende worden ondersteund door de wetenschap. Ze stellen dat spiegelneuronen misschien slechts tekenen zijn van een gedeeltelijk gestimuleerd motorisch systeem - een soort uitbreiding van meer alledaagse neurologische processen - en een bijproduct van het alledaagse denken, in plaats van een aanjager van empathie. Verschillende punten die de kwaliteit van spiegelneuronenonderzoek in vraag stellen, zijn ook aan de orde geweest. Het idee dat spiegelneuronen het begrip van acties kunnen vergemakkelijken, is met name uitgedaagd. Een van de belangrijkste twistpunten is het idee dat er iets unieks of bijzonders is aan de neuronen die bij deze spiegeling betrokken zijn. In plaats van 'spiegelneuronen' te zeggen, is het misschien logischer om spiegelnetwerken te zeggen, omdat er niets is aan een individueel neuron dat zelf iets kan ervaren dat zo complex is als empathie..
