Safinamide De eerste nieuwe anti-Parkinson-medicatie in 10 jaar
Parkinson & # x2019; s ziekte verklaard
De ziekte van Parkinson is een bewegingsstoornis die geleidelijk vordert en gewoonlijk begint rond de leeftijd van 60 jaar. Symptomen zijn onder meer trillen, stijfheid, vertraagde beweging en een slecht evenwicht. Deze ziekte resulteert uiteindelijk in moeilijkheden met lopen, praten en andere routinematige activiteiten van het dagelijks leven. In de Verenigde Staten worden jaarlijks ongeveer 50.000 mensen gediagnosticeerd met de ziekte van Parkinson.Hoewel er geen remedie is voor de ziekte van Parkinson, zijn er behandelingen die helpen bij symptoombestrijding, waaronder de volgende:
- levodopa
- dopamine-agonisten (bijvoorbeeld apomorfine, bromocriptine, ropinirol en pramipexol)
- monoamineoxidaseremmers of MAO-B-remmers (bijvoorbeeld selegeline en rasagaline)
- catechol-O-methyltransferase (COMT) -remmers (bijvoorbeeld entacapon en tolcapon)
- amantadine
- anticholinergica, zoals Artane en Cogentin (meestal gegeven aan jongere mensen bij wie tremor het belangrijkste symptoom is)
Levodopa is de krachtigste en meest prominente drug die wordt gebruikt voor de behandeling van de ziekte van Parkinson; het effect ervan neigt echter na verloop van tijd af te nemen en kan leiden tot negatieve bijwerkingen, waaronder dyskinesie.
Geneesmiddelen zoals COMT-remmers, dopamine-agonisten en niet-dopaminerge behandelingen, zoals anticholinergische behandelingen en amantadine, kunnen als aanvulling op levodopa worden gebruikt, naast levodopa of in combinatie met elkaar.
Bij mensen met gevorderde ziekte van Parkinson, wanneer medicijnen falen, kan diepe hersenstimulatie (hersenchirurgie) worden overwogen om de symptomen te helpen verlichten.
Doorgaans zijn medicijnen gereserveerd voor mensen van wie de symptomen ernstig genoeg zijn geworden om zich te bemoeien met activiteiten in het dagelijks leven. Levodopa is meestal het favoriete medicijn bij mensen van 65 jaar en ouder wiens levensstijl ernstig wordt aangetast. Mensen jonger dan 65 jaar kunnen worden behandeld met een dopamine-agonist.
Geneesmiddelen worden gestart met de laagste effectieve dosis en de behandeling wordt typisch zo lang mogelijk uitgesteld. Het onderzoek dat de leidraad ondersteunt van "start laag en langzaam" met doseringen van levodopa is echter gemengd. Volgens auteur Peter Jenner:
"De introductie van L-Dopa [levodopa] bij mensen met een langere ziekteduur of in hoge doses kan resulteren in een verkorte periode van goed effect voordat motorische complicaties optreden. Zeer recentelijk is de dosis L-dopa lager dan 400 mg per dag vroege PD bleek het risico op dyskinesie-inductie te verminderen. "
Jenner gaat echter verder met het volgende:
"Het vroege gebruik van L-dopa bleek ook de meest effectieve behandeling voor motorische symptomen te zijn en niet om het langetermijnrisico op dyskinesie te beïnvloeden."
Voorwaar, dergelijk tegenstrijdig bewijs onderstreept hoe weinig we weten over de pathologie en behandeling van de ziekte van Parkinson.
Safinamide: Hoe werkt het??
Bij mensen met de ziekte van Parkinson produceren de hersenen niet genoeg van een neurotransmitter die dopamine wordt genoemd. De cellen die dopamine produceren sterven of raken gestoord. Dopamine is noodzakelijk voor een goede motorregeling en beweging.Meer specifiek, dopamine verzendt signalen in de hersenen die betrokken zijn bij soepele, doelbewuste bewegingen zoals eten, schrijven en typen. Net als selegeline en rasagaline is safinamide een type MAO-B-remmer, dat de afbraak van dopamine voorkomt en zo het niveau in de hersenen verhoogt.
Van belang is dat safinamide ook glutamaatafgifte moduleert; het specifieke effect van deze actie op de therapeutische werking van het geneesmiddel is echter onbekend.
In tegenstelling tot andere MAO-B-remmers, die alleen kunnen worden voorgeschreven aan mensen met de vroege stadia van de ziekte van Parkinson, is safinamide bedoeld om te worden gebruikt in combinatie met andere typen antiparkinson-geneesmiddelen voor een ziekte in een later stadium, met name levodopa en dopamine-agonisten..
Wanneer mensen voor het eerst beginnen met de behandeling van de symptomen van Parkinson, hebben geneesmiddelen de neiging vrij goed te werken en de symptomen worden gedurende de dag gereguleerd. Tussen vijf en tien jaar neemt de werkzaamheid van conventionele Parkinson-geneesmiddelen bij veel mensen af en wordt symptoombeheersing moeilijker te verlichten.
Specifiek, bij mensen met de midden- en late stadia van de ziekte van Parkinson, beginnen motorische schommelingen of onwillekeurige spierbewegingen (dyskinesie en bevriezing) op te duiken.
Dyskinesie is het meest uitgesproken bij mensen die levodopa gebruiken en is een nadelig effect van medicamenteuze behandeling. De manifestatie van dyskinesie is slecht voor de prognose en zou bij voorkeur zo lang mogelijk moeten worden uitgesteld. Verder worden ook niet-motorische symptomen, zoals dementie, depressie en hallucinaties, die weinig of helemaal niet worden beïnvloed door dopaminerge geneesmiddelen, een probleem.
Patiënten die decompenseren na een adequate behandeling die enige tijd heeft geduurd, zijn moeilijk te behandelen op een manier die de mobiliteit en kwaliteit van leven handhaaft..
Met andere woorden, als levodopa eenmaal stopt met werken, gedeeltelijk omdat we de pathologie van deze decompensatie niet begrijpen, is het moeilijk om mensen terug te brengen naar een stabiele basislijn en een kwaliteit van leven die eerder werd ervaren tijdens de ziekte wanneer levodopa en andere dopaminerge middelen wij zijn aan het werken.
Bovendien, zelfs als motorische problemen worden ondervangen, worden niet-motorische problemen, zoals stemmingsstoornissen, slaapstoornissen en dementie, hinderlijk voor mensen met de later stadium van de ziekte van Parkinson.
Helaas kunnen we niet voorspellen welke mensen met de ziekte van Parkinson in een latere fase fluctuaties en motorische complicaties zullen ontwikkelen. Over het algemeen wordt aangenomen dat de ziekteduur, het ziektestadium, de duur van de behandeling met levodopa, levodopadoseringen, geslacht en lichaamsgewicht een rol spelen bij eventuele decompensatie..
AAN-tijden en UIT-tijden
"ON-tijd" verwijst naar periodes waarin medicijnen adequaat werken en de symptomen van de ziekte van Parkinson worden beheerst."UIT-tijd" verwijst naar perioden waarin de medicatie afslijt en de Parkinson-symptomen, zoals tremor, stijfheid en moeilijkheid opnieuw verschijnen..
De toevoeging van safinamide aan geneesmiddelenregimes van mensen met gevorderde ziekte van Parkinson die levodopa gebruiken, verhoogt de hoeveelheid ON-tijd en verlaagt de UIT-tijd.
Klinische proeven met Safinamide
De resultaten van twee gerandomiseerde klinische onderzoeken hebben licht geworpen op de potentiële voordelen van het gebruik van safinamide bij mensen met de meer gevorderde ziekte van Parkinson. Deze deelnemers hadden de diagnose van de ziekte van Parkinson op drie of vijf jaar.De eerste klinische proef beoordeelde 669 deelnemers met motorische fluctuaties. Deze deelnemers ontvingen safinamide als aanvulling op hun andere antiparkinson-medicatie of placebo (geen safinamide) en hun andere antiparkinson-geneesmiddelen.
Gemiddelde ON-tijd voor de deelnemers was tussen 9,3 en 9,5 uur. Na zes maanden testen namen de ON-tijden toe in beide sets van patiënten; echter, ON-tijden waren ongeveer 30 minuten langer bij degenen die safinamide namen.
Na twee jaar behandeling bleef de gemiddelde ON-tijd ongeveer hetzelfde bij degenen die safinamide gebruikten, maar nam af bij degenen die een placebo gebruikten. Na gemiddeld twee jaar ondervonden deelnemers die safinamide samen met levodopa en andere antiparkinson-medicatie gebruikten ongeveer een uur effectieve behandeling voor de symptomen van de ziekte van Parkinson..
Merk op dat safinamide de UIT-tijd met ongeveer 35 minuten verminderde. Onthoud dat UIT-tijden betrekking hebben op perioden waarin antiparkinson-medicatie afslijt en dat symptomen zoals tremor opnieuw worden verergerd.
Naast verlenging van AAN-tijden en kortere uit-tijden, verbeterde safinamide ook de beweging (motorscores) bij degenen die het innamen. Bovendien hielp safinamide bij hogere doseringen ook met dagelijkse activiteiten en kwaliteit van leven.
De resultaten van het tweede onderzoek, waarbij 549 deelnemers betrokken waren, duiden op een toename van de ON-tijd met ongeveer een uur bij degenen die safinamide gebruiken in vergelijking met degenen die placebo nemen en met een vermindering van de UIT-tijd. Bovendien werden ook verbeteringen in functioneren en kwaliteit van leven scores waargenomen.
Safinamide negatieve bijwerkingen
Vanwege negatieve bijwerkingen stopte 3,7 procent van de deelnemers aan het gebruik van safinamide uit klinische onderzoeken in vergelijking met 2,4 procent van degenen die placebo gebruikten.Vaak voorkomende bijwerkingen die tijdens deze klinische onderzoeken werden waargenomen, waren de volgende:
- schokkerige of gefragmenteerde bewegingen (d.w.z. dyskinesie)
- falls
- misselijkheid
- slapeloosheid
Minder vaak voorkomende, maar ernstiger bijwerkingen zijn de volgende:
- verergering van hoge bloeddruk
- visuele hallucinaties en psychotisch gedrag
- overdag in slaap vallen
- serotoninesyndroom (indien gebruikt met MAO-remmers, antidepressiva en opioïden)
- problemen met impulsbeheersing of dwangmatig gedrag (denk aan OCD)
- koorts en verwarring
- netvliesproblemen
- bepaalde antidepressiva (serotonine-norepinefrine heropnameremmers, tricyclische en tetracyclische stoffen)
- cyclobenzaprine
- dextromorfan (te vinden in bepaalde hoestmedicijnen)
- opioïden
- Sint-janskruid
Bottom Line
Safinamide is het meest bruikbaar bij patiënten met de midden- en late stadia van de ziekte van Parkinson, die motorische fluctuaties ervaren (d.w.z. dyskinesie) en een verminderde werkzaamheid van hun medicatie (d.w.z. OFF-tijden). Safinamide zou een betere add-on-therapie kunnen zijn voor de primaire behandeling met levodopa dan andere add-onbehandelingen, waaronder andere MAO-B-remmers en COMT-remmers. Safinamide kan ook worden gebruikt in combinatie met levodopa en andere antiparkinson-geneesmiddelen. Safinamide wordt niet alleen gebruikt..
