Wat zijn de stadia van de ziekte van Alzheimer?

De stadia van de ziekte van Alzheimer (AD) kunnen variëren, afhankelijk van de bron van waaruit de persoon de informatie verkrijgt. Veel medische experts zijn het oneens over precies hoeveel AD-stadia er zijn en hoe deze stadia precies zijn gedefinieerd. Vandaag zullen de meesten het er echter over eens zijn dat de ziekte van Alzheimer een aandoening is met een continuüm van symptomen die in verschillende stadia kunnen worden gedefinieerd. Dit was niet altijd het geval. Vroeger was de laatste fase waarin de ziekte van Alzheimer werd beschouwd het enige stadium.
In feite was het zo recent als 1984 dat de ziekte van Alzheimer werd beschreven als met slechts één fase-Alzheimer-dementie. Het meest in het oog springende nadeel van wachten om AD te diagnosticeren tot de laatste, meest ernstige fase van de stoornis is dat wanneer een persoon dit geavanceerde stadium bereikt, de meeste interventies niet effectief blijken te zijn in het bestrijden van de ziekte. Daarom heeft het National Institute on Aging in 2011 de definitie van de verschillende tekens en symptomen van de ziekte van Alzheimer geactualiseerd en verfijnd door ze te groeperen in drie primaire en drie secundaire stadia.

Stadia van de ziekte van Alzheimer

In sommige gevallen (zoals voordat medische onderzoeksstudies worden uitgevoerd) wordt een extra stadium van de ziekte van Alzheimer gebruikt, "stadium 0". Dit is een stadium waarin een persoon geen Alzheimer heeft, het is nog niet begonnen in de hersenen, er treden geen symptomen op en niemand weet of een persoon in de toekomst zal worden gediagnosticeerd met de ziekte van Alzheimer. Maar de drie primaire fasen gedefinieerd door het National Institute on Aging bevatten geen fase 0. Ze bestaan uit het volgende:
Fase 1 - Preklinisch stadium: het vroegste stadium van de ziekte van Alzheimer waarbij de symptomen nog niet begonnen zijn, maar veranderingen zijn begonnen in de hersenen. Deze veranderingen omvatten de opbouw van amyloïde plaques - een abnormale kleverige substantie die zich ophoopt in de hersenen en normale transmissie van neuronen (zenuwcellen) en andere veranderingen in de hersencellen voorkomt.
Stadium 2-Milde cognitieve stoornissen (MCI): de volgende meest ernstige fase van de ziekte van Alzheimer, die geheugenproblemen en / of andere typen denkproblemen veroorzaakt die erger zijn dan de normale leeftijdgerelateerde cognitieve achteruitgang van een persoon. Het is belangrijk op te merken dat in dit stadium van de ziekte van Alzheimer de symptomen van een persoon niet ernstig genoeg zijn om zich te bemoeien met de zogenaamde activiteiten van het dagelijks leven (ADL's).
Fase 3-Alzheimer dementie: de symptomen van Alzheimer (geheugenverlies, cognitieve stoornissen en meer) zijn ernstig genoeg om ADL's te belemmeren.

Meer over Daily Living Activities (ADL's)

ADL's zijn de dingen die mensen elke dag uitvoeren als onderdeel van hun dagelijkse routines, zoals eten, aankleden, baden / douchen, aandacht besteden aan persoonlijke hygiëne en verzorging, zoals het borstelen van hun haar en toiletbezoek.
Niet iedereen met MCI zal doorgaan met het ontwikkelen van de derde (meest ernstige) fase van de ziekte van Alzheimer - Alzheimer dementie.
Symptomen van MCI zijn meestal mild, met problemen in de cognitie. Cognitie wordt gedefinieerd als het denkproces - cognitieve vaardigheden zijn de vaardigheden die vereist zijn om elke taak uit te voeren, van eenvoudige tot complexe. Ze zijn de op hersenen gebaseerde vaardigheden die nodig zijn om te leren, onthouden, problemen op te lossen en op te letten.
Niet alle symptomen van MCI interfereren met het vermogen van een persoon om ADL's uit te voeren. Denk aan het vergeten van afspraken of belangrijke gebeurtenissen, het regelmatig verliezen van dingen of het moeilijk onthouden van woorden.
Symptomen die aanwezig moeten zijn voor een diagnose van MCI zijn onder andere:

bezorgdheid over een verandering in cognitie (vergeleken met een vorig niveau van functioneren)
aantasting van een of meer cognitieve functies, zoals het oplossen van problemen of geheugen (dat is groter dan verwacht voor iemands leeftijd en opleidingsniveau)
mogelijkheid om ADL's uit te voeren (hoewel sommige taken mogelijk moeilijker zijn dan voordien een diagnose van MCI)

Stadium 3-Alzheimer-dementie

Stadium 3 is het laatste en meest ernstige stadium van de ziekte dat het gevolg is van het verlies van een normale neuron (hersencel) verbinding, gecombineerd met de dood van zenuwcellen van amyloïde plaques en andere factoren. Deze fase wordt vaak aangeduid als dementie.
Het is belangrijk op te merken dat er verschillende oorzaken zijn van dementie anders dan de ziekte van Alzheimer, maar AD is de meest voorkomende oorzaak.
Stadium 3-symptomen kunnen betrekking hebben op:

een afname in cognitie (inclusief toegenomen ernst van geheugenproblemen en verslechtering van denkvaardigheden)
een verslechtering van visuele of ruimtelijke problemen
een verslechtering (of initiatie) van mentale en gedragsproblemen zoals boosheid, agressie, angst en meer

De bepalende factor die bepaalt of een persoon wordt beschouwd in het stadium van de ziekte van Alzheimer met betrekking tot dementie heeft te maken met ADL's. Een persoon wiens symptomen zo ernstig zijn dat deze het vermogen om ADL's onafhankelijk uit te voeren verstoren, wordt beschouwd als een dementie van de ziekte van Alzheimer te hebben.

Fase 2 versus Fase 3

Sommige symptomen van Alzheimer dementie (stadium 3) en MCI (stadium 2) kunnen elkaar overlappen, maar de differentiërende factor komt altijd neer op de ernst van de symptomen en meer specifiek, of de symptomen voorkomen dat de persoon in staat is om zelfstandig activiteiten te verrichten van het dagelijks leven (ADL's).
De ziekte van Alzheimer kan verder worden opgesplitst in drie fasen, waaronder milde dementie bij de ziekte van Alzheimer, matige dementie bij de ziekte van Alzheimer en ernstige dementie bij de ziekte van Alzheimer. Hieronder volgen enkele symptomen die vaak worden ervaren tijdens elke fase van de ziekte van Alzheimer.

Milde vorm van Alzheimer dementie

De symptomen van milde dementie van de ziekte van Alzheimer moeten ernstig genoeg zijn om ADL's te storen om een diagnose te stellen. Ze omvatten geheugenverlies, slecht beoordelingsvermogen, slechte beslissingen nemen (die niet karakteristiek zijn voor de persoon met AD), een daling van het motivatieniveau en spontaniteit, en langer duren om dagelijkse taken uit te voeren dan normaal.
Iemand met milde dementie van Alzheimer zal dezelfde vragen of verhalen steeds weer herhalen, moeite hebben het chequeboek in evenwicht te brengen, geld te beheren en / of rekeningen te betalen, verdwaald te raken op bekende plaatsen, naar huis te gaan en dingen te verliezen en te vinden in zeer vreemde plaatsen (zoals de mobiele telefoon in de koelkast).
Ook opmerkelijk zijn de veranderingen in stemming en persoonlijkheid, angst (steeds ernstiger) en zelfs agressie.

Matige stadium van de ziekte van Alzheimer Dementie

Het kenmerkende teken van matige dementie bij de ziekte van Alzheimer is wanneer toezicht steeds noodzakelijker wordt. Net als milde Alzheimer, moeten deze symptomen interferentie met ADL's veroorzaken. Ze omvatten geheugenverlies en verwarring die in de loop van de tijd erger wordt, niet in staat zijn om iets nieuws te leren, verergering van taalproblemen (lezen, schrijven, onthouden van woorden) en problemen met het berekenen van getallen en logisch denken.
Een persoon in de matige fase van de ziekte van Alzheimer met dementie heeft ook een verslechterende concentratievermogen en afnemende aandachtsspanne, moeite met het organiseren van gedachten, en een onvermogen om met stressoren of nieuwe situaties om te gaan..
Daarnaast zijn de volgende symptomen opvallend in de gematigde vorm van Alzheimer dementie:

problemen met taken die meerdere stappen vereisen (zoals het volgen van een recept)
problemen bij het herkennen van mensen (inclusief goede vrienden en familieleden)
symptomen van paranoia (ernstige angst) wanen (dingen geloven die niet waar zijn) en hallucinaties (dingen zien die er niet zijn)
woede-uitbarstingen
impulsief gedrag
Ongepaste Taal
rusteloosheid, angst en opwinding
zwerven / verdwalen op bekende plaatsen (zoals iemands eigen buurt)
impulsief gedrag zoals ontkleden op ongepaste tijden of plaatsen of gebruik van vulgaire taal
ongepaste uitbarstingen van woede
repetitieve bewegingen of spiertrekkingen

Ernstig stadium van de ziekte van Alzheimer Dementie

Symptomen van de ernstige fase van Alzheimer dementie omvatten:

problemen met eten en slikken
gewichtsverlies
onvermogen om te communiceren
huidinfecties
verlies van blaascontrole (en darmcontrole)
slapen voortdurend / bedlegerig
onvermogen om te lopen
toevallen

Tijdens de fase van de ernstige vorm van Alzheimer dementie is een persoon volledig afhankelijk van anderen voor zorg en vereist 24/7 toezicht.
Misschien wel een van de belangrijkste aspecten van de meest recente richtlijnen voor de enscenering van de ziekte van Alzheimer is dat de aandoening nu wordt gedifferentieerd als een spectrum van ziekten die al vroeg in hun leven beginnen voordat symptomen optreden. Dit betekent dat preventieve maatregelen om de symptomen te verhelpen kunnen worden gestart als onderdeel van de vroege behandeling.
Hoe vroeg? Klinische onderzoeksstudies hebben aangetoond dat de ziekte van Alzheimer al in de hersenen kan beginnen al 20 of zelfs 30 jaar voordat de eerste symptomen van geheugenverlies ooit beginnen.

De toekomst

Naarmate onderzoeksresultaten beschikbaar komen en onderzoekers een beter begrip van het ziekteproces hebben, kan het kader dat de symptomen en stadia van de ziekte schetst, gemakkelijk worden aangepast, aldus de NIH. Financiering is verstrekt door het National Institute of Health (NIH) om onderzoekers in staat te stellen nieuwe maatregelen te identificeren voor vroege diagnose op het gebied van preklinische aandoeningen.
Vroegtijdige diagnose vertaalt zich eerder in het kunnen ingrijpen in de hoop op het vinden van effectieve behandelings- en preventiemaatregelen in de toekomst.
Wat veroorzaakt de ziekte van Alzheimer?