Wat zijn de symptomen van Atriale Flutter?

Atriale flutter is een hartritmestoornis die doorgaans tachycardie (een snelle hartslag) en hartkloppingen veroorzaakt en die het risico op een beroerte van een persoon kan verhogen. Het is in veel opzichten gerelateerd aan de meer bekende aritmie, atriale fibrillatie.
Atriale flutter wordt veroorzaakt door de vorming van extreem snelle, abnormale elektrische impulsen die optreden in de boezems. Typisch, ongeveer de helft van deze impulsen worden doorgegeven aan de kamers, het produceren van een hartslag die meestal ongeveer 150 slagen per minuut is. Omdat deze aritmie afkomstig is uit de atria, wordt het beschouwd als een vorm van supraventriculaire tachycardie.

Lees over de kamers en kleppen van het hart.
Lees meer over het elektrische systeem van het hart.

Overzicht

Atriale flutter is een type terugkerende aritmie; het treedt op wanneer een elektrische impuls "opgesloten" raakt in een circuit in het hart en begint rond en rond dat circuit te draaien. Met atriale flutter is de reentrantcircuit een relatief grote cirkel die zich gewoonlijk in het rechteratrium bevindt en meestal een karakteristiek pad volgt.
Omdat het circuit dat verantwoordelijk is voor atriale flutter meestal goed gedefinieerd is, is atriale flutter bijzonder geschikt voor ablatietherapie. Door een blokkering te creëren op een bepaalde locatie binnen dat karakteristieke pad, kan de reentrant-schakeling worden verstoord en kan de atriale flutter niet langer optreden.

symptomen

De snelle hartslag die gewoonlijk door atriale flutter wordt geproduceerd, leidt meestal tot uitgesproken hartkloppingen, duizeligheid, vermoeidheid en dyspnoe (kortademigheid). Zoals de meeste terugkerende ritmestoornissen komen episodes van atriale flutter vrij plotseling en onverwachts.
Als een persoon met atriale flutter ook coronaire hartziekte heeft, kan de snelle hartslag voldoende stress op de hartspier leggen om angina pectoris te veroorzaken. Atriale flutter kan ook een plotselinge verslechtering van de symptomen veroorzaken bij mensen met hartfalen.

Relevantie

Omdat de symptomen die het produceert, ondraaglijk kunnen zijn, zou boezemfladderen een significante aritmie kunnen zijn, zelfs als alles wat het deed ongemakkelijke symptomen veroorzaakte.
Maar het grootste probleem met atriale flutter is dat, zoals het geval is bij atriale fibrillatie, deze aritmie de neiging heeft trombusvorming (bloedstolsels) in de boezems te veroorzaken. Deze bloedstolsels kunnen losraken (emboliseren) en beroertes veroorzaken. Dus mensen met atriale flutter, zoals die met atriale fibrillatie, hebben een significant verhoogd risico op een beroerte.
Bovendien neigt atriale flutter vaak naar een "brugaritmie" voor atriale fibrillatie. Dat wil zeggen dat mensen met atriale flutter vaak chronische boezemfibrilleren ontwikkelen.

Risicofactoren

Hoewel iedereen atriale flutter kan ontwikkelen, is dit geen gewone aritmie. Het komt bijvoorbeeld veel minder vaak voor dan atriale fibrillatie.
De meest waarschijnlijke mensen die atriale flutter ontwikkelen, zijn dezelfde die ook het meest waarschijnlijk atriumfibrilleren ontwikkelen. Deze omvatten mensen die zwaarlijvig zijn of longlijden (inclusief longembolie), slaapapneu, sick sinus-syndroom, pericarditis of hyperthyreoïdie hebben. Atriale flutter wordt ook gezien bij mensen die eerder een hartoperatie hebben ondergaan.

Diagnose

Het diagnosticeren van atriale flutter is redelijk eenvoudig. Het vereist slechts het vastleggen van de aritmie op een ECG en het zoeken naar wat "fluttergolven" worden genoemd. Fluttergolven zijn signalen die verschijnen op het ECG die de elektrische impuls vertegenwoordigen die rond en rond het atriale reentrantcircuit ronddraait..

Behandeling

Met één grote uitzondering is de behandeling van atriale flutter vergelijkbaar met die van atriale fibrillatie. Die ene uitzondering is dat, in vergelijking met atriale fibrillatie, het gebruik van ablatietherapie om atriale flutter te elimineren relatief eenvoudig te bereiken is..

Lees meer over het behandelen van atriale fibrillatie.

Acute afleveringen
Bij mensen die een acute episode hebben, kan atriale flutter vrij snel worden gestopt met elektrische cardioversie of door acuut anti-aritmica toe te dienen (meestal ibutilide of dofetilide)..
Als de symptomen ernstig zijn tijdens een acute episode, kan het nodig zijn de hartslag te vertragen tijdens het voorbereiden van cardioversie. Dit kan vaak snel worden bereikt door het toedienen van intraveneuze doses van de calciumblokkers diltiazem of verapamil, of de snelwerkende intraveneuze bètablokker esmolol. Deze geneesmiddelen moeten echter voorzichtig worden gebruikt bij mensen die ook hartfalen hebben.
Langetermijnbehandeling
Zodra een acute episode is afgehandeld, is de volgende stap om te proberen om verdere episodes van atriale flutter te onderdrukken. In dit opzicht is het belangrijk om te zoeken naar en om te gaan met elke omkeerbare onderliggende oorzaak, zoals hyperthyreoïdie, slaapapneu of obesitas. Hyperthyreoïdie kan meestal binnen een paar dagen voldoende onder controle worden gehouden en slaapapneu is over het algemeen ook binnen een redelijke tijdspanne te behandelen. Hoewel obesitas ook een omkeerbare oorzaak van atriale fladderen is, wordt het in de praktijk vaak niet voldoende of snel genoeg omgekeerd om substantieel te helpen bij de behandeling van deze aritmie - dus moeten andere middelen om het te beheersen worden gebruikt.
Als er geen gemakkelijk omkeerbare oorzaak wordt gevonden, is behandeling die direct gericht is op het voorkomen van atriale flutter noodzakelijk. Deze behandeling zal bestaan uit het onderdrukken van de aritmie met medicijnen of door het gebruik van ablatietherapie.
Anti-aritmica hebben een slecht slagingspercentage bij atriale fladderen - slechts 20% tot 30% van de mensen die met medicijnen worden behandeld, wordt succesvol gecontroleerd na een jaar therapie. Om deze reden, en vanwege de vele toxiciteiten die gebruikelijk zijn bij antiaritmische medicamenteuze behandeling, is ablatietherapie verreweg de voorkeursbehandeling voor de meeste mensen met atriale fladderen.
Gelukkig is ablatie van atriale flutter meestal een relatief eenvoudige procedure, met een zeer gunstig succespercentage - ruim 90%. Bij de overgrote meerderheid van mensen met deze aritmie moet ablatie sterk worden overwogen.
Aangezien ablatie zo goed werkt, is het gebruik van een "snelheidscontrolestrategie" (die gewoonlijk wordt gebruikt voor atriale fibrillatie) slechts zelden nodig voor atriale flutter. Een strategie voor snelheidscontrole houdt in dat de aritmie kan optreden en dat de resulterende hartslag wordt gecontroleerd om de symptomen te minimaliseren.

Lees over de "strategie voor tariefbeheer".

Het regelen van de hartfrequentie bij atriale flutter is aanzienlijk moeilijker dan bij atriale fibrillatie en vereist gewoonlijk het gebruik van een combinatie van bètablokkers en calciumblokkers. Bij gelegenheid, om de hartslag onder controle te krijgen, is het noodzakelijk om het normale geleidingssysteem van het hart te ablateren om een hartblok te creëren en vervolgens een pacemaker in te brengen om een stabiele hartslag vast te stellen. Vanzelfsprekend is het weggooien van de atriale flutter in combinatie met een ablatieprocedure meestal de veel betere handelingsmethode..
In gevallen waarin een snelheidscontrolestrategie wordt gebruikt, wordt echter chronische anticoagulatietherapie aanbevolen om beroerte te voorkomen, net zoals bij atriale fibrillatie.

Een woord van heel goed

Atriale flutter is een relatief ongebruikelijke hartritmestoornis die verband houdt met atriale fibrillatie. Zoals atriale fibrillatie, veroorzaakt atriale flutter ongemakkelijke symptomen en neemt het risico op een beroerte toe. In tegenstelling tot atriale fibrillatie is ablatietherapie voor atriale flutter gewoonlijk vrij eenvoudig, en kan in het algemeen worden bereikt met een hoog succespercentage.