Functie en aandoeningen van de longblaasjes

De longblaasjes vormen een belangrijk onderdeel van het ademhalingssysteem en hebben als functie zuurstof- en koolstofdioxidemoleculen van en naar de bloedbaan uit te wisselen. Deze kleine, ballonvormige luchtzakjes zitten helemaal aan het einde van de ademhalingsboom en zijn in clusters door de longen gerangschikt.

Structuur

De longblaasjes zijn kleine ballonvormige structuren en zijn de kleinste doorgang in het ademhalingssysteem. De longblaasjes zijn slechts één cel dik, waardoor relatief gemakkelijk zuurstof en koolstofdioxide (CO2) kunnen worden overgelaten tussen de longblaasjes en de bloedvaten, de haarvaten genaamd.
Eén kubieke millimeter longweefsel bevat ongeveer 170 longblaasjes. Hoewel het totale aantal kan variëren van persoon tot persoon, zijn er letterlijk miljoenen binnen de menselijke longen die een oppervlakte van ongeveer 70 vierkante meter beslaan..

Functie

De longblaasjes zijn het eindpunt van het ademhalingssysteem dat begint wanneer we lucht in de mond of neus inademen. De zuurstofrijke lucht reist via de luchtpijp en vervolgens via de rechter of linker bronchus in een van de twee longen. Vanaf daar wordt de lucht door kleinere en kleinere doorgangen, bronchiolen genaamd, langs het alveolaire kanaal geleid, totdat het uiteindelijk een individuele alveolus binnengaat.
De alveolen zijn bekleed met een vloeibare laag die bekend staat als een oppervlakteactieve stof en die de vorm en oppervlaktespanning van de luchtzak handhaaft. Door de oppervlaktespanning te handhaven, is er meer oppervlakte waardoor zuurstof en CO2-moleculen kunnen passeren.
Op deze kruising diffunderen zuurstofmoleculen door een enkele cel in een alveolus en vervolgens een enkele cel in een capillair om de bloedbaan binnen te komen. Tegelijkertijd worden CO2-moleculen, een bijproduct van cellulaire ademhaling, terug in alveole verspreid, waar ze via de neus of mond uit het lichaam worden verdreven..
Tijdens het inademen nemen de haarvaatjes toe naarmate de negatieve druk in de borstkas wordt gecreëerd door samentrekking van het diafragma. Tijdens uitademing ontspant de alveoli (terugspringend) terwijl het diafragma ontspant.

Medische aandoeningen die de longblaasjes treffen

Er zijn een aantal medische aandoeningen die rechtstreeks van invloed kunnen zijn op de longblaasjes (die we alveolaire longziekten noemen). Deze ziekten kunnen ervoor zorgen dat de longblaasjes ontstoken raken en littekens krijgen of dat ze zich vullen met water, pus of bloed.
Onder de voorwaarden met betrekking tot de longblaasjes:

Emfyseem is een aandoening waarbij de ontsteking in de longen de verwijding en vernietiging van longblaasjes veroorzaakt. Naast het verlies van longblaasjes, beginnen de celwanden van luchtzakken te harden en verliezen ze hun elasticiteit. Dit maakt het moeilijk om lucht uit de longen te verdrijven (een aandoening die luchtvallen wordt genoemd). Dit verklaart waarom uitademen in plaats van inhaleren meestal moeilijker is bij mensen met emfyseem. Dit onvermogen om lucht af te voeren leidt tot verdere dilatatie van de longblaasjes en het toegenomen verlies van functie
Longontsteking is een infectie die de longblaasjes in één of beide longen doet opbranden en ertoe kan leiden dat de luchtzakjes zich vullen met pus.
Tuberculose is een infectieuze bacteriële ziekte die wordt gekenmerkt door de groei van knobbeltjes in de longen. De ziekte infecteert voornamelijk de longblaasjes doordat bacteriën worden geïnhaleerd, waardoor de vorming van pus in de luchtzakjes wordt veroorzaakt.
Bronchioloalveolair carcinoom (BAC) is een vorm van longkanker die nu wordt beschouwd als een subtype van longadenocarcinoom. Deze kankers beginnen in de longblaasjes en worden vaak diffuus gevonden in een of beide longen.

Acute respiratory distress syndrome (ARDS) is een levensbedreigende longaandoening die voorkomt dat zuurstof naar de longen komt, omdat vocht zich in de longblaasjes begint te verzamelen. ARDS komt vaak voor bij ernstig zieke patiënten.
Respiratory distress syndrome (RDS) wordt gezien bij te vroeg geboren baby's van wie de lichamen nog niet genoeg oppervlakteactieve stoffen hebben geproduceerd om de longblaasjes te vullen.
Longoedeem is een aandoening die wordt veroorzaakt door een teveel aan vocht in de longen dat zich verzamelt in de longblaasjes en kan leiden tot respiratoire insufficiëntie.

Sigaretten en longblaasjes

Als een enkele risicofactor voor longziekte is het bekend dat tabaksrook op elk niveau de luchtwegen beïnvloedt. Dit omvat de longblaasjes.
De longblaasjes bestaan uit collageen en elastine, waardoor de zakjes elastisch worden. Roken beschadigt deze beide, waardoor de zakjes harden en dikker worden. Roken verwijdt ook actief de bloedvaten, waardoor de uitwisseling van zuurstof en CO2 wordt belemmerd.
Sigarettenrook beïnvloedt ook hoe de longblaasjes werken, waardoor schade tot op moleculair niveau wordt veroorzaakt. Het verstoort het vermogen van ons lichaam om zichzelf te herstellen zoals het zou kunnen na een infectie of trauma. Als zodanig kan de alveolaire schade ongehinderd doorgaan, omdat de longen aanhoudend worden blootgesteld aan toxische dampen.

Een woord van heel goed

De longblaasjes vormen een van de belangrijkste functies die ons lichaam uitvoert. Ze zijn de poort waardoor zuurstof onze bloedbaan binnendringt en de belangrijkste manier waarop sommige van de afvalproducten van het metabolisme (koolstofdioxide) het lichaam verlaten.
Ziekten die de longblaasjes aantasten, kunnen ertoe leiden dat minder zuurstof wordt afgegeven aan de weefsels van ons lichaam en bijgevolg kan dit leiden tot schade (als gevolg van hypoxie) aan elk belangrijk orgaan.
Fysiologie van hoe ademhaling werkt