Is chronisch vermoeidheidssyndroom auto-immuun en inflammatoir?

Je hoort nog steeds dat chronisch vermoeidheidssyndroom (ME / CVS) een 'mysterieziekte' is, maar dat gezichtspunt wordt steeds ouder. De aard en mechanismen van de ziekte beginnen vorm te krijgen, dankzij de voortdurende inspanningen van onderzoekers. Door de jaren heen, vooral recente, hebben we enorm veel geleerd. Sommige van die kennis wijzen op rollen die ontsteking en auto-immuniteit bij deze ziekte kunnen spelen.
Om het onderzoek te begrijpen, helpt het om een ​​beetje over de processen zelf te weten.

Ontsteking: nuttig en schadelijk

We weten allemaal dat ontsteking betrokken is bij veel ziekten en verwondingen, en het is zeldzaam om een ​​huis te vinden dat niet ten minste één ontstekingsremmend medicijn bevat. We ijs en verhoog onze verwondingen, om te voorkomen dat ze te ontstoken raken.
We beschouwen ontsteking meestal als een probleem - een symptoom dat moet worden behandeld. Ontsteking is echter onderdeel van een gezond reactie op problemen in het lichaam. Wanneer uw systeem een ​​probleem detecteert - of het nu virussen of bacteriën binnendringt, of weefsels die zijn beschadigd door verwonding - triggert het een ontstekingsreactie.
Wat er gebeurt is dat de bloedvaten verwijden om meer bloed naar het gebied te krijgen, en extra proteïne wordt in dat bloed gepompt. Witte bloedcellen verplaatsen zich van de bloedvaten naar het probleemgebied en doden of ruimen alles op wat er niet zou moeten zijn. Dan kan het weefsel beginnen te helen.
Dus als je je scheen bas danst of een enkel draait, is een beetje zwellen een goede zaak. Het betekent dat het genezingsproces aan het werk is.
Aan de andere kant, als de ontsteking chronisch wordt door aanhoudende schade of een falend immuunsysteem, dan heb je een probleem.
Lopende schade kan komen van iets als rugpijn van een blessure die verergert door een slechte houding of herhaalde schade door ziekte. Wanneer die schade te wijten is aan een afvallend immuunsysteem, kan dit auto-immuniteit betekenen.

Auto-immuniteit: het systeem gaat kapot

Bij auto-immuniteit lijdt het lichaam aan vriendelijk vuur. Het immuunsysteem is in de war geraakt en identificeert nu een deel van je lichaam als een buitenlandse indringer, zoals een virus dat het moet doden. Het activeert dan het ontstekingsproces en stuurt in gespecialiseerde cellen om het doelwit te vernietigen en het genezingsproces te starten.
Alleen nu creëert het genezingsproces meer van welk lichaamsdeel dan ook waar je immuunsysteem niet van houdt, dus blijft het aanvallen. En genees. En val aan. En het proces gaat voor onbepaalde tijd door.
Auto-immuniteit is een specifiek type disfunctie van het immuunsysteem, maar het is belangrijk op te merken dat niet alle immuunsysteemstoornissen auto-immuniteit zijn.

ME / cvs: wat weten we?

Onderzoekers geloven al lang dat ME / cvs gepaard gaat met chronische ontstekingen. Studies onthullen verschillende biomerkers van ontsteking en een aanhoudende immuunrespons in het bloed van ME / CVS-patiënten. Sommige onderzoekers beschouwen ME / cvs nu als een neuroimmune of neuroendocrine-immuunziekte.
We zijn echter nog steeds aan het leren over de specifieke rol van ontstekingen in de aandoening. Recent onderzoek schetst ook een groeiend beeld van auto-immuniteit. En wanneer auto-immuniteit erbij betrokken is, is de belangrijkste vraag: wat is het doelwit?

Mogelijke oorzaken van ontsteking

Een groot deel van de ME / cvs-onderzoeksgemeenschap neemt ontstekingen als een gegeven. In de alternatieve naam myalgische encefalitis (ME), die door sommige onderzoekers is aangenomen, betekent encefalitis ontsteking van de hersenen en het ruggenmerg.
Sommige onderzoekers wijzen op mogelijke inflammatoire triggers die geen auto-immuniteit inhouden.
Een studie uit 2012 gepubliceerd in Psychiatrie Onderzoek geprobeerd om chronische vermoeidheid, chronisch vermoeidheidssyndroom en myalgische encefalitis in verschillende categorieën te scheiden. Onderzoekers vonden dat ME-patiënten hogere niveaus van twee gespecialiseerde immuuncellen hadden, cytokinen genaamd, die ontstekingen bevorderen. Ze worden interleukine-1 en tumornecrosefactor alfa genoemd. Ze vonden ook verhoogde niveaus van neopterine, wat een indicator is van pro-inflammatoire immuunactiviteit.
Meer recent hebben studies aangetoond dat inflammatoire markers ME / CVS nauwkeurig kunnen onderscheiden van depressies of ziektegedrag.
Een studie gepubliceerd in Metabolische hersenziekte is slechts een van een groeiend lichaam gezien oxidatieve en nitrosatieve stress (O & NS) in combinatie met lage antioxidantenniveaus een mogelijk mechanisme van ME / CVS, zeggend dat deze factoren kunnen wijzen op een immuno-inflammatoire pathologie. (Meer informatie over deze theorie: Oxidatieve Stress & het Pall-protocol.)
Andere onderzoekers hebben gesuggereerd dat bepaalde pathogenen bij gepredisponeerde mensen een chronische immuunactivatie kunnen veroorzaken, die een chronische ontsteking en een waterval van problemen zou creëren. Een van de belangrijkste verdachten in dit scenario is het Epstein-Barr-virus, dat mononucleosis veroorzaakt ("de kussende ziekte").
Een 2013 In vivo studie onderzochten markers van retrovirusactiviteit in het darmkanaal op basis van de theorie dat een darminfectie via de hersenen-darmverbinding tot ontsteking van de hersenen kan leiden. Onderzoekers hebben enig bewijs gevonden, maar dit was een kleine, voorstudie en er moet nog veel werk op dit gebied worden verricht.

De zaak voor auto-immuniteit

Sommige onderzoekers hebben aanwijzingen gevonden dat ME / CVS, ten minste gedeeltelijk, een auto-immuunziekte is. Een paar verschillende doelen van een afvallig immuunsysteem zijn gesuggereerd.
In een studie uit 2013 in Moleculaire neurobiologie onderzoek naar de mogelijke relatie tussen O & NS en auto-immuniteit, verklaarden onderzoekers dat de aanwezigheid van pro-inflammatoire cytokines en verschillende andere bekende stoornissen geassocieerd met ME / CVS je vatbaar kunnen maken voor auto-immuniteit. Dat betekent dat auto-immuunactiviteit mogelijk een gevolg is van de aandoening in plaats van een oorzaak ervan. Deze onderzoekers vermoeden dat constante virale infecties kunnen leiden tot een aantal theoretische processen die auto-immuniteit kunnen veroorzaken: bystanderactivering en moleculaire mimiek.
Bij moleculaire mimiek bestrijdt het immuunsysteem een ​​infectieus agens en begint het vervolgens te verwarren met een vergelijkbare cel in het lichaam en begint het daarom aan te vallen. Omdat beide cellen op een eend lijken, bestempelt het immuunsysteem hen beide eenden, terwijl in feite de ene een gans is en de gans in het ecosysteem hoort.
Bij omstanderactivering wordt het lichaam aangevallen door een virus, reageert het immuunsysteem door gespecialiseerde cellen te activeren en om de een of andere reden activeert activering per abuis een ander type gespecialiseerde cel - een auto-immuuncel - die de weefsels van het lichaam aanvalt..
In dezelfde studie vermelden onderzoekers ook verschillende andere methoden waarmee ME / CVS auto-immuniteit kan veroorzaken, waaronder disfunctie van mitochondriën, die energie leveren aan je cellen, en cellulaire schade veroorzaakt door O & NS die ervoor zorgt dat je immuunsysteem ze verkeerd identificeert.
Een ander onderzoek uit 2013 waarbij veel van dezelfde onderzoekers betrokken zijn, geeft de mogelijkheid van een auto-immuunreactie op 5-HT, ook bekend als serotonine. Als hormoon en neurotransmitter vervult serotonine verschillende cruciale rollen in zowel de darm als de hersenen. Aangenomen wordt dat de ontregeling van de serotonine lang bij ME / cvs betrokken is geweest.
Onderzoekers zeggen dat iets meer dan 60 procent van de deelnemers met ME / CVS positief testten op auto-immuunactiviteit tegen 5-HT - meer dan 10 keer de snelheid van de controlegroep, en verviervoudigde de snelheid van mensen met langdurige vermoeidheid die niet ontmoet de critieria voor ME / CVS.

Kunnen verschillende antwoorden goed zijn?

Uiteindelijk kan het zijn dat verschillende gevallen van ME / cvs verschillende oorzaken van ontsteking hebben en dat sommige gevallen auto-immuun zijn, terwijl andere dat niet zijn. Onthoud dat ME / CVS aanzienlijk kan verschillen van persoon tot persoon. Het kan zijn dat verschillende verschillende subgroepen, en misschien zelfs verschillende ziektes, momenteel op één hoop worden gegooid.
Wetenschappers zijn nog bezig om alles uit te zoeken. Ondertussen moet je manieren vinden om je toestand te beheersen. Het is belangrijk dat u samen met uw arts de aard van uw specifieke geval van ME / CVS bepaalt en hoe u dit het beste kunt behandelen.