Long-veranderingen in verband met COPD

COPD is een obstructieve longziekte die wordt gekenmerkt door een beperking van de luchtstroom die niet volledig omkeerbaar is. Veroorzaakt voornamelijk door langdurige blootstelling aan luchtweg irriterende stoffen, veroorzaakt het ziekteproces een aantal zeer verschillende, fysiologische en structurele longveranderingen die verantwoordelijk zijn voor de uiteenlopende mate van COPD-symptomen. Laten we vier van die longveranderingen van dichterbij bekijken.

Luchtstroombeperking

Langdurige blootstelling aan luchtweg irriterende stoffen, zoals tabaksrook en luchtvervuiling, zorgt ervoor dat de luchtwegen opgezwollen en ontstoken raken, waardoor de luchtstroom naar en uit de longen wordt belemmerd. Dit proces, dat luchtstroombeperking wordt genoemd, wordt met de tijd steeds erger, vooral als de blootstelling aan schadelijke prikkels aanhoudt.
Luchtstroombeperking komt direct overeen met de afname van de longfunctie bij COPD zoals gemeten door spirometrie. Hoe groter de luchtstroombeperking, hoe lager de FEV1 en FEV1 / FVC, twee waarden die cruciaal zijn bij de diagnose van beperkende en obstructieve longziekten.

Air Trapping

Luchtwegobstructie zorgt ervoor dat meer en meer lucht in de longen gevangen raakt tijdens uitademing. Als een te opgeblazen ballon veroorzaakt luchtinsluiting hyperinflatie van de longen, wat op zijn beurt de hoeveelheid lucht beperkt die een persoon kan inademen. Naarmate de luchtinsluiting doorgaat, neemt het volume van de lucht in de longen na een normale uitademing (functionele restcapaciteit) toe, vooral tijdens inspanning. Dit is de belangrijkste reden dat mensen met COPD meer kortademig worden tijdens het sporten en een verminderd vermogen hebben om inspannende activiteiten te tolereren.

Afwijkingen in gasuitwisseling

Diep in de longen liggen de longblaasjes, kleine druifachtige clusters waar gas wordt uitgewisseld. Geïnhaleerde lucht bevat zuurstof; De uitgeademde lucht bevat koolstofdioxide, het afvalproduct van de ademhaling. Onder normale omstandigheden wordt zuurstof ingeademd en passeert het de luchtwegen naar de longen totdat het de longblaasjes bereikt. Eenmaal in de longblaasjes diffundeert het in de bloedbaan waar het door het lichaam stroomt om alle vitale organen te voeden. De kooldioxide die door het bloed is opgenomen, wisselt op zijn beurt weer uit met zuurstof en verspreidt zich via de longblaasjes in de longen en uit de luchtwegen, waar het uiteindelijk als afval wordt uitgeademd. In de gezonde long is de uitwisseling van zuurstof en kooldioxide in evenwicht; Bij COPD is dat niet het geval. Herhaalde blootstelling aan schadelijke stimuli vernietigt de longblaasjes, waardoor het proces van gasuitwisseling wordt belemmerd. Dit leidt vaak tot hypoxemie en hypercapnie, beide zeer vaak voorkomend bij COPD. Naarmate de ziekte voortschrijdt, verslechtert de aantasting van de gasuitwisseling in het algemeen, wat leidt tot verergering van symptomen, invaliditeit en ernstige ziekte.

Overmatige slijmproductie

Overproductie van slijm draagt ​​bij aan luchtwegvernauwing, luchtwegobstructie, productieve hoest en kortademigheid die kenmerkend is voor COPD. Het speelt ook een belangrijke rol in de frequentie en de duur van bacteriële longinfecties.
Mucus is een kleverige substantie geproduceerd door slijmbekercellen en slijmcellen van de submucosale klieren. In gezonde longen zijn slijmbekercellen overvloediger aanwezig in de grote bronchiën, die in aantal kleiner worden naarmate ze de kleinere bronchiolen bereiken. Submucosale klieren zijn beperkt tot de grotere luchtwegen, maar worden steeds schaarser naarmate de luchtwegen smaller worden en volledig in de bronchiolen verdwijnen. Normaal functioneert slijm op een beschermende manier om de longen te smeren en de luchtwegen van vreemd vuil te ontdoen. Bij COPD draait de mucusproductie, min of meer, zichzelf op.
Wanneer de longen voortdurend worden blootgesteld aan irriterende stoffen van de luchtwegen, nemen de slijmbekercellen toe en de submucosale klieren worden groter. Dientengevolge worden ze dichter in de kleinere luchtwegen, in aantal meer dan de bezemachtige trilhaartjes die helpen om slijm uit de longen te verwijderen. Wanneer slijmproductie in overdrive gaat en de luchtwegklaring wordt aangetast, begint slijm in de luchtwegen te plassen, waardoor een obstructie en een perfecte voedingsbodem wordt gecreëerd voor bacteriën om zich te vermenigvuldigen. Omdat bacteriën in aantal toenemen, vindt bacteriële longinfectie vaak plaats, gevolgd door COPD-exacerbatie.

Wat kan je doen?

Het belangrijkste aspect van de behandeling met COPD is stoppen met roken. Stoppen met roken kan de afname van de longfunctie drastisch vertragen, die alleen maar zal verergeren als het roken doorgaat.
Als u een niet-roker bent, zorg dan dat u de blootstelling aan alle irriterende stoffen van de luchtwegen vermijdt of tenminste beperkt. Dit omvat tweedehands rook, luchtvervuiling en agressieve chemicaliën op de werkplek.
Preventie van COPD-exacerbatie is ook belangrijk in het dagelijks beheer van COPD. De meeste patiënten onderschatten hun rol hierin, maar wanneer ze worden ingenomen, helpen preventieve stappen het risico op exacerbatie te verminderen en voorkomen dat patiënten worden gehospitaliseerd.
Als u nog geen diagnose COPD heeft gesteld en er symptomen optreden, raadpleeg dan uw arts voor een spirometrietest. Vroegtijdige diagnose van COPD leidt tot een eerdere behandeling en veel betere resultaten voor degenen die de ziekte ontwikkelen.