Waarom darmgezondheid begint in de mond

Het is gemakkelijk en handig om te denken dat een gat in onze tand een eenvoudige trip naar de tandarts is voor een snelle vulling, dan is het probleem opgelost? Terwijl onze tandarts ons heeft verteld hoe belangrijk mondgezondheid is voor ons lichaam, toont ons begrip van de mond en de verbinding met de darm aan dat tandheelkundige ziekte een teken kan zijn dat er veel meer aan de hand is in ons lichaam dan eerst gedacht..
In de eenvoudigste bewoordingen kan ons spijsverteringssysteem zich voorstellen als een slangachtige transportband die voedsel van de mond naar het andere uiteinde transporteert. Hoe meer we echter leren over de darm, hoe meer we het begrijpen als minder van een mechanische pijplijn en meer een biologische interface met de externe wereld, net zoals onze huid.

Overzicht

De dikke darm herbergt de grootste populatie microben in het lichaam met een celdichtheid van 10¹¹  - 10¹² per milliliter darminhoud. Dit is een van de hoogste geregistreerde aantallen voor elke microbiële populatie op aarde en in de buurt van het aantal sterren in de Melkweg. 
Het blijkt dat microben niet helpen bij lichamelijke processen - ze zijn essentieel voor de goede werking ervan. In de darm bewonen micro-organismen, co-existeren en werken met menselijke cellen in een verbijsterende complexe omgeving van biologische diversiteit.
Wonen in en tussen het oppervlak van de darmwand, onze darmmicro-organismen dienen vele andere doelen, waaronder het invangen van zware metalen, de afscheiding van hormonen, vitamines en vetzuren die allemaal een rol spelen bij het beheersen van de integriteit van een gezonde darmbarrière.   

Darmbacterie onbalans

De gevolgen van een aangetaste darmwand worden in verband gebracht met een breed spectrum van chronische ziekten in het hele lichaam. Overmatige blootstelling van toxines aan het immuunsysteem via intestinale permeabiliteit kan een sleutelmechanisme zijn bij het triggeren van een overreactief immuunsysteem. Er wordt gesuggereerd om bij te dragen als een voorloper van auto-immuunziekte, een immunologische raderstatus van de eigen cellen van het lichaam treedt op vanwege de blootstelling aan bepaalde antigenen, bijvoorbeeld gluten bij coeliakie.
Maar een golf van nieuw onderzoek benadrukt de verbanden tussen onbalans van de darmbacterie bevolking en aandoeningen zoals inflammatoire darmaandoeningen en type 1 diabetes.
Het beheer door de ingewanden van neurotransmitters en de verbinding tussen het spijsverteringsstelsel en de hersenen, kan darmbacteriële dysbiose associëren met neurologische stoornissen en degeneratieve processen zoals de ziekte van Alzheimer en Parkinson..  

The Oral Microbiome

De mond kan worden beschouwd als een belangrijke rol te spelen bij het beschermen van darmbacteriën uit de rest van de wereld.
Met tussen de 500-700 veel voorkomende soorten is de orale omgeving een aparte maar niet volledig unieke populatie voor de darm. Tussen de twee overlapt 45% van de soorten tussen mond- en darmmicroben. Hoewel de bewoners van huid en darm aanzienlijk verschillen tussen individuen, deelt het orale microbioom veel meer kernsoorten over menselijke tegenhangers.
Geschat wordt dat ingeslikt speeksel elke dag ongeveer een biljoen bacteriën in het lichaam transporteert. Het tandheelkundige beroep is zich lange tijd bewust geweest van 'bacteriëmie' geassocieerd met endocarditis, evenals de relatie met andere systemische ziekten zoals type-2 diabetes en artritis. Overgroei van schadelijke soorten in de mond kan potentieel een continue bron van deze microben in de darmen zijn, wat het startpunt zou kunnen zijn van spijsverteringsonbalans.

Tandheelkundige ziekte en lichamelijke aandoeningen

Mondziekten zoals tandbederf zijn niet alleen de aanwezigheid van schadelijke bacteriën, maar dysboses van het orale microbioom. Het meest significant kan dit een kanarie in de koolmijn verschaffen voor een groot aantal systemische ziekteprocessen. Verschuivingen in de mond en het voedsel dat we eten, kunnen helpen om de verstoring van de darmbarrière te modelleren en ons in staat stellen om ziekten over het hele lichaam te begrijpen.