Kan je tegen je zin in een psychiatrisch ziekenhuis worden vastgehouden?

Kun je tegen je zin worden vastgehouden aan een psychiatrische afdeling in een ziekenhuis of een psychiatrisch ziekenhuis? Wat als je suïcidaal bent? Wat moet u weten over zowel detentie op korte termijn als langdurige inzet?

Het antwoord is dat u zich tegen uw wil kunt toeleggen op een psychiatrisch ziekenhuis als u voldoet aan de criteria van de staat waarin u woont. De exacte criteria kunnen variëren, maar bevatten vaak de vereiste dat u een gevaar moet zijn, voor uzelf of voor anderen, voordat u zich kunt engageren.

Te bepalen criteria (algemeen, korte termijn)

Hoewel het exacte proces van betrokkenheid verschilt van staat tot staat, heeft elke staat procedures die ervoor zorgen dat u niet zonder reden terecht kunt, zoals vereisten voor medische certificering of rechterlijke goedkeuring. Er zijn ook tijdslimieten over hoe lang je tegen je wil in kunt blijven.

Wie het proces van toewijding kan beginnen, verschilt ook van staat tot staat en hangt af van welk type verbintenis wordt gezocht.

Het is belangrijk op te merken dat er ook een significant verschil is tussen nooddetentie - een persoon voor een korte periode in dienst nemen - en langere verplichtingen.

Kun je worden gecommitteerd als je suïcidaal bent?

Als u suïcidaal voelt en er wordt geloofd dat u het risico loopt uzelf pijn te doen, dan valt dit onder de paraplu van redenen voor een kortetermijnengagement of 'onvrijwillige hospitalisatie voor depressie'.

Andere criteria die kunnen worden overwogen, zijn onder meer of u in staat bent om voor uzelf te zorgen en of u een behandeling voor uw geestesziekte nodig heeft.

Sommige staten vereisen niet dat een persoon het risico loopt zichzelf of anderen te verwonden, en onvrijwillige ziekenhuisopname kan worden overwogen als een persoon de benodigde behandeling voor geestesziekten weigert. De definitie van geestesziekte varieert ook van staat tot staat.

Wie kan het verzoek doen??

Een noodopsluiting, zoals noodzakelijk kan zijn voor een situatie waarin u uzelf hebt proberen pijn te doen, kan in het algemeen worden aangevraagd door iedereen die getuige is geweest van de situatie waarin u zich bevindt, zoals vrienden, familie of de politie. Hoewel bijna iedereen het proces kan starten, vereisen de meeste staten medische evaluatie of toestemming van de rechtbank om ervoor te zorgen dat u voldoet aan de criteria van die specifieke staat.

Noodarrangementen zijn meestal beperkt tot ongeveer 3 tot 5 dagen, hoewel het kan variëren van 24 uur tot 20 dagen, afhankelijk van de staat waarin u woont.

Kan iemand die zich inzet voor afvalverwerking?

Zelfs als iemand in een noodgevangenis is gepleegd, betekent dit niet dat hij / zij wordt gedwongen om een ​​behandeling te ondergaan, behalve voor behandelingen die op noodsituaties zijn vereist om deze te kalmeren of een medische toestand te stabiliseren. Dit geldt niet voor medicijnen voor de specifieke behandeling van de geestesziekte (zoals het geven van antidepressiva). Om iemand medicijnen te laten nemen voor een psychische aandoening of een therapie te ondergaan, moet die persoon incompetent worden verklaard om zijn eigen beslissingen te nemen - een afzonderlijk proces dan dat van kortetermijnengagement.

Langere verplichtingen

Verbintenissen voor langere perioden hebben over het algemeen strengere eisen dan een nooddetentie, maar zijn ook weer voor beperkte tijdsperioden en kunnen niet worden verlengd zonder dat de juiste procedures worden gevolgd. Doorgaans is de maximale duur van de langetermijnengagementing zes maanden, waarna een herbeoordeling moet plaatsvinden voordat de verplichting wordt verlengd.

Als u meer wilt weten over de wetten van uw eigen land met betrekking tot onvrijwillige toezeggingen, kan het nuttig zijn om het Treatment Advocacy Center te raadplegen, dat een overzicht van de relevante wetten per staat biedt..

Hospitalisatie voor depressie

Een discussie over het al dan niet mogelijk zijn om depressief te zijn of suïcidaal te zijn, zou niet compleet zijn zonder te praten over wat er echt gebeurt als een persoon in het ziekenhuis wordt opgenomen voor een depressie. Wanneer we het simpelweg hebben over "commitment", klinkt het misschien bijna als een gevangenisstraf, maar in werkelijkheid, wanneer een verbintenis wordt overwogen, is het doel om helpen een persoon, hun rechten als mens niet beperken. Het is geen straf, maar geeft meestal blijk van mededogen en zorgzaamheid van de persoon die praat over noodopsporing. Zeker, dit is niet altijd het geval, en dit is waar de betrokkenheid van een medische professional of rechterlijke goedkeuring belangrijk is.

Ernstige depressie is helaas veel te gewoon. Gehospitaliseerd zijn voor een depressie kan de beste stap zijn om hulp te krijgen voordat je beslissingen neemt waar je later spijt van zou kunnen krijgen. In het ziekenhuis krijgt een persoon die depressief is de kans om een ​​psychiater of psycholoog, een maatschappelijk werker, te ontmoeten en deel te nemen aan individuele en / of groepstherapie.

Waarschijnlijk liggen deze behandelingen ten grondslag aan de bevinding dat een nooddetentie voor mensen met een ernstige psychische aandoening gepaard gaat met een lager sterftecijfer (minder sterfgevallen) en een verbetering van de kwaliteit van leven voor degenen die zich inzetten.

Bottom Line

Voor het grootste deel kunnen familieleden, vrienden of de politie korte termijn noodopsluiting (commitment) aanbevelen aan iemand die het risico loopt anderen of zichzelf pijn te doen, zoals in het geval van suïcidaal gedrag. De precieze vereisten verschillen echter van staat tot staat, evenals de hoeveelheid tijd die iemand kan hebben vastgelegd. Om betrokkenheid te voorkomen zonder goede reden (zoals in sommige situaties het geval zou kunnen zijn), is vaak ook de mening van een medische professional of rechterlijke goedkeuring nodig.

Langere verplichtingen zijn een ander proces met strengere eisen.

Zelfs als een persoon zich op korte termijn inzet, hebben ze meestal het recht om behandelingen (zoals medicijnen voor psychiatrische aandoeningen) te weigeren die niet nodig zijn om een ​​persoon te kalmeren of de opkomende medische aandoeningen te behandelen.

Hoewel noodhulp heel erg beangstigend kan klinken, is het doel om iemand die niet goed kan omgaan met een psychische aandoening de hulp te geven die nodig is om voorbij de crisis te komen..