Zelfverminking en zelfbeschadiging in tieners

Knippen is een vorm van zelfbeschadiging waarbij tieners opzettelijk zichzelf snijden of krassen met messen, scheermesjes of andere scherpe voorwerpen, maar niet met de intentie zelfmoord te plegen.

Andere zelfverwondende gedragingen kunnen headbangen, branding of het verbranden van hun huid, overdosering van medicijnen en wurging zijn.

Dit gedrag komt vaker voor dan je zou denken en treft tot 16 procent van de tieners en jongvolwassenen.

Waarom tieners zichzelf snijden

Ouders en kinderartsen hebben vaak moeite om te begrijpen waarom tieners zichzelf zouden snijden of andere dingen doen om zichzelf te schaden. Het is niet verrassend dat knippen een complex gedragsprobleem is en vaak wordt geassocieerd met een verscheidenheid aan psychiatrische stoornissen, waaronder depressie, angst en eetstoornissen. Tieners die zichzelf snijden, hebben meer kans om vrienden te hebben die zichzelf snijden, een laag zelfbeeld, een geschiedenis van mishandeling en / of gedachten aan zelfmoord..

Hoewel het soms als een aandachtzoekend gedrag wordt gezien, is knippen een manier voor kinderen om spanning los te laten, gevoelens van verdriet of boosheid te verminderen, of hun aandacht af te leiden van hun problemen. Natuurlijk is elke opluchting maar tijdelijk.

Hoewel sommige tieners die knipogen een vriend hebben die knipt of erover heeft gelezen of deze op tv heeft gezien, zeggen de meeste kinderen die beginnen te snijden dat ze niet zijn beïnvloed door iemand of iets anders en kwamen zelf met het idee.

Tekenen van snijden

Snijden komt het meest voor bij tieners en jonge volwassenen, vooral bij tienermeisjes, en begint vaak rond de leeftijd van 14 of 15, tijdens de vroege middelbare schooljaren. 

Tieners die zichzelf snijden, worden meestal beschreven als impulsief. Sommigen worden ook beschreven als zijnde overachievers.

In termen van waarschuwingssignalen en rode vlaggen kan uw tiener snijden als zij:

• Draag altijd shirts met lange mouwen of een lange broek (ook als het warm weer is) om nieuwe snijtekens of oudere littekens op haar armen, polsen of dijen te bedekken (dat zijn veelvoorkomende delen van het lichaam waar knipsels voorkomen)
• Heeft regelmatig verdachte sneden, krassen of brandwonden op haar buik, benen, polsen of armen
• Ontwikkelt symptomen van depressie, angst of een eetstoornis
• Heeft problemen met het beheersen van haar emoties (zoals als je tiener niet weet hoe ze zichzelf moet behandelen als ze zich verdrietig of boos voelt)

Als je denkt dat je kind aan het snijden is, vraag het haar dan zachtjes. Als het antwoord ja is, is het belangrijk om niet boos of overreageert te zijn. Je wilt haar niet het gevoel geven dat ze het doet. Onthoud dat knippen vaak een symptoom is van een groter probleem en dat u, als ouder, uw kind kunt helpen om de onderliggende oorzaak te achterhalen door professionele hulp in te roepen (meer hierover verderop).

behandelingen

Het is van cruciaal belang om meteen een behandeling voor je tiener te zoeken als ze aan het snijden is, zowel om onderliggende psychiatrische problemen, zoals depressie of angstgevoelens te helpen behandelen als om te voorkomen dat het knippen een slechte gewoonte wordt. Hoe langer een tiener zichzelf snijdt, hoe moeilijker het wordt om de gewoonte te doorbreken.

En snijden kan later in het leven tot meer problemen leiden. In feite is de S.A.F.E. Alternatieven (Self Abuse Finally Ends) behandelprogramma beschrijft knippen als 'uiteindelijk een gevaarlijke en futiele coping-strategie die intimiteit, productiviteit en geluk verstoort.'

Dit zijn enkele vormen van behandeling die uw tiener kunnen helpen stoppen met knippen en gezondere coping-strategieën leren.

• psychotherapeut: Tieners die knippen, moeten worden beoordeeld en behandeld door counselors of psychologen die ervaring hebben met de behandeling van tieners met deze specifieke aandoening. Dit soort professionals is bedreven in gesprekstherapie en kan een veilige, niet-oordelende ruimte bieden waarin uw tiener openlijk kan praten over de problemen waarmee zij wordt geconfronteerd. Onthoud dat het soms moeilijk kan zijn voor een tiener om zich volledig open te stellen voor een ouder, dus praten met iemand die in wezen een vreemde is, is misschien makkelijker voor je kind.
• Psychiater: Een evaluatie door een kinderpsychiater (een arts die geneesmiddelen kan voorschrijven) kan ook een goed idee zijn voor verdere behandelingsideeën, waaronder mogelijk antidepressiva..
• Behandelcentrum: U kunt op zoek gaan naar een behandelingscentrum in uw regio dat gespecialiseerd is in snijden. De naam van het behandelingscentrum kan de zinsdelen 'zelfbeschadiging', 'zelfverwonding' of 'zelfverminking' bevatten.
• Steungroep: Je tiener kan ook hulp vinden door lid te worden van een zelfhulpgroep. Het ontmoeten van anderen die zich bezighouden, kan haar helpen zich minder alleen te voelen en kan haar helpen te leren hoe anderen erin geslaagd zijn zichzelf niet meer te snijden.

Behandeling om te snijden zal waarschijnlijk gericht zijn op het helpen van de tiener om gezondere coping-mechanismen te ontwikkelen wanneer ze worden geconfronteerd met gevoelens van woede, stress of verdriet. Het zal ook helpen het zelfvertrouwen van een tiener te vergroten, helpt om onderliggende psychiatrische problemen op te lossen en ervoor te zorgen dat de tiener geen gedachten aan zelfmoord heeft.