Updates voor de DSM-5 en hoe we de diagnose van depressie stellen
De Diagnostische en statistische handleiding voor geestelijke aandoeningen is een handboek met richtlijnen voor clinici bij het diagnosticeren van psychiatrische aandoeningen. Elke geestesziekte wordt gecategoriseerd en krijgt duidelijke criteria waaraan moet worden voldaan om de diagnose te stellen.
De nieuwste editie, beter bekend als de DSM-5, werd op 18 mei 2013 tijdens de jaarvergadering in San Francisco door de American Psychiatric Association uitgegeven. Het verving de DSM-IV, die sinds 1994 in gebruik was.
Zoals het geval is met elke nieuwe editie van de DSM, er zijn enkele wijzigingen aangebracht in de diagnostische criteria voor bepaalde aandoeningen, waaronder depressiediagnoses.
Sommige stoornissen zijn ook helemaal weggenomen, terwijl sommige nieuwe stoornissen zijn toegevoegd.
Welke nieuwe stemmingsstoornissen zijn toegevoegd?
Een belangrijk verandergebied in de DSM-5 is de toevoeging van twee nieuwe depressieve stoornissen; disruptieve stemming ontregeling van de stemming en premenstruele dysfore stoornis.
Disruptive mood dysregulation disorder is een diagnose die is voorbehouden aan kinderen tussen 6 en 18 jaar oud die aanhoudende geïrriteerdheid en frequente episoden van ongecontroleerd gedrag vertonen..
Deze nieuwe diagnose is toegevoegd om tegemoet te komen aan de bezorgdheid dat een bipolaire stoornis bij kinderen te veel werd gediagnosticeerd.
Premenstruele dysfore stoornis (PMDD), verscheen eerder in aanhangsel B van de DSM-IV onder "Criteria-sets en assen die zijn voorzien voor verder onderzoek." In de DSM-5, PMDD verschijnt in de sectie over depressieve stoornissen. PMDD is een meer ernstige vorm van premenstrueel syndroom (PMS), dat wordt gekenmerkt door sterke emotionele symptomen zoals depressie, angstgevoelens, humeurigheid en prikkelbaarheid..
Dysthymia is verwijderd
Een ander gebied van verandering is de manier waarop chronische vormen van depressie worden geconceptualiseerd en onderscheiden van episodische depressie. Wat ooit dysthyme of dysthyme stoornis werd genoemd, wordt nu opgenomen onder de paraplu van persistent depressive disorder (PDD).
Aanhoudende depressieve stoornis omvat ook chronische ernstige depressie. Dit werd toegevoegd omdat onderzoekers een significant genoeg verschil tussen dysthymie en chronische zware depressie niet konden vinden.
Depressieve stoornis blijft relatief hetzelfde
Er zijn geen belangrijke wijzigingen aangebracht in de diagnostische criteria voor de depressieve stoornis. De kernsymptomen, evenals de vereiste dat de symptomen minstens twee weken hebben geduurd, blijven hetzelfde.
De uitsluiting van de rouwverwerking is verwijderd
De DSM-5 verwijderde wat bekend stond als de uitsluiting van rouw voor depressieve episoden. In het verleden werd elke ernstige depressieve episode na de dood van een geliefde die minder dan twee maanden duurde niet geclassificeerd als een depressieve episode.
Door deze uitsluiting buiten beschouwing te laten, is de nieuwe editie van de DSM erkent dat er geen wetenschappelijk geldige reden is om het rouwproces anders te behandelen dan elke andere stressor die een depressieve episode zou kunnen veroorzaken.
Bovendien erkent het dat de symptomen van rouw veel langer dan twee maanden kunnen duren. Het verliezen van een geliefde kan zelfs leiden tot depressieve symptomen die jaren duren.
In plaats van de uitsluiting voor rouwverwerking bevat de nieuwe editie een gedetailleerde voetnoot om clinici te helpen onderscheid te maken tussen normaal verdriet en een depressieve episode, zodat zij beter kunnen beslissen of een bepaald individu baat kan hebben bij de behandeling.
Wanneer een depressieve episode wordt veroorzaakt door sterfgeval, kan deze reageren op dezelfde behandeling als andere episodes van depressie. Therapie en / of medicatie kunnen de symptomen verminderen.
Nieuwe specificaties voor depressie zijn toegevoegd
De DSM-5 heeft een aantal nieuwe specifiers toegevoegd om de diagnose verder te verduidelijken:
- Met gemengde functies - Deze nieuwe specificeerder kan aanwezig zijn in bipolaire en depressieve stoornissen. Het zorgt voor de aanwezigheid van manische symptomen als onderdeel van de depressiediagnose bij patiënten die niet voldoen aan de volledige criteria voor een manische episode.
- Met angstig leed - Deze specificeerder is toegevoegd vanwege het feit dat de aanwezigheid van angst van invloed kan zijn op de prognose, behandelingskeuzes en de reactie van de patiënt daarop.
Daarnaast werd aan clinici richtlijnen gegeven voor de beoordeling van suïcidale gedachten, plannen en risicofactoren, zodat deze beter kunnen bepalen hoe prominent een rol bij de behandeling van zelfmoord bij de behandeling van een individuele patiënt moet spelen..
Kent u alle behandelingsmogelijkheden voor depressie?
