Verhoogt Titaandioxide Colitis Verergering?
Dieet is een polariserende kwestie, en mensen met de ziekte van Crohn en colitis ulcerosa zijn van nature behoorlijk geïnvesteerd in hoe een dieet hun symptomen al dan niet kan beïnvloeden. Aangezien de relatie tussen voeding en IBD verder wordt bestudeerd, heeft bepaald onderzoek over dit onderwerp de neiging een beetje een gevoel te creëren wanneer het wordt gepubliceerd..
De relatie tussen colitis (ontsteking in de dikke darm) en een voedingssupplement genaamd titaandioxide is zo'n probleem. Er is momenteel niet veel bewijs dat wijst op een verband tussen IBD en titaniumdioxide. Er is echter enig onderzoek in een vroeg stadium dat waarschijnlijk zal leiden tot meer onderzoek totdat er een beter begrip is van hoe deze soorten voedseladditieven, die ook kunnen worden gezien als zijnde nanodeeltjes of microdeeltjes, kunnen interageren met IBD. Op dit moment zijn er geen brede aanbevelingen voor mensen met IBD om voedseladditieven te vermijden, en mensen met IBD die zich zorgen maken, moeten hun arts vragen naar dieetaanbevelingen.
Wat is titaniumdioxide?
Titaandioxide (TiO2) is een nanodeeltje dat een additief is dat wordt gebruikt in voedingsmiddelen, medicijnen, consumentenproducten en producten voor persoonlijke verzorging, zoals cosmetica. Het is een witte substantie die ervoor zorgt dat producten helderder of witter lijken, zoals oogschaduw, losse poeder, papier of zelfs cake frostings. Titaandioxide wordt ook gebruikt als een UV (ultraviolet) filter in zonnebrandmiddelen om de huid te beschermen tegen zonnebrand. Daarom is dit een product dat door mensen wordt geconsumeerd in voedsel of medicatie en op het lichaam wordt gezet en in de huid wordt opgenomen, zoals met cosmetica of zonnefilters.Wanneer titaandioxide wordt gebruikt in medicijnen, is het een inactief ingrediënt, soms ook een excipiënt genoemd. Een inactief ingrediënt kan om verschillende redenen in een medicijn worden gebruikt, hetzij om het actieve ingrediënt te "helpen" of om een medicijn er beter uit te laten zien of te smaken. Het wordt gebruikt omdat het niet verondersteld wordt om enige actie op het lichaam te hebben.
Titaandioxide komt van nature voor, maar is ook door de mens gemaakt. De beschrijving van de chemische samenstelling van titaniumdioxide kan behoorlijk technisch worden omdat er verschillende soorten zijn. Fabrikanten hoeven niet het type titaniumdioxide te vermelden dat in producten wordt gebruikt, en het heeft veel verschillende handelsnamen.
Hoe veilig is titaniumdioxide?
Titaandioxide is goedgekeurd voor gebruik in voedingsmiddelen, medicijnen en cosmetica, dus het wordt als veilig beschouwd door de overheidsorganisaties die het gebruik ervan hebben goedgekeurd. De hoeveelheid die in producten wordt gebruikt, varieert, maar is vaak niet groot. Het gebruik ervan over de hele wereld is de afgelopen jaren toegenomen, vooral in de Verenigde Staten, en het is meestal redelijk goedkoop. Men schat dat volwassenen in de Verenigde Staten kunnen worden blootgesteld aan 1 mg titaandioxide per kilogram lichaamsgewicht per dag. Voor een persoon die bijvoorbeeld 150 lbs weegt, zou dat 68 mg blootstelling per dag zijn.Het wordt echter door de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) beschreven als "zwak toxisch" en "mogelijk kankerverwekkend voor de mens" omdat, in veel hogere doses, studies hebben aangetoond dat het bij ratten kanker heeft veroorzaakt. de belangrijkste zorg achter de WHO-classificatie is om werknemers te beschermen in de fabrieken waar titaandioxide wordt gemaakt.
Werknemers zullen in de loop van hun werk worden blootgesteld aan grotere hoeveelheden, mogelijk door ze in te ademen. Die werknemers moeten worden beschermd tegen schadelijke effecten, vooral wanneer ze langdurig met stoffen zoals titaniumdioxide werken. Er is echter geen bewijs dat het gebruik van titaniumdioxide in kleinere hoeveelheden, zoals cake frosting of medicijnen, mensen een verhoogd risico op kanker geeft.
Onderzoek naar titaniumdioxide en IBD
Eén studie onderzocht zowel de effecten die titaandioxide had bij muizen die werden geïnduceerd met colitis. Onderzoekers gebruikten een chemische stof op de muizen om colitis te maken, wat verwijst naar ontstekingen in de dikke darm en is niet precies hetzelfde als colitis ulcerosa zoals het bij mensen bekend is. Het induceren van muizen met colitis wordt vaak gedaan in dit soort initiële onderzoeken, om te zien of er misschien een reden is om door te gaan naar grotere studies of om verder onderzoek te doen.Wat bij deze muizen werd gevonden, was dat toen ze colitis hadden en dagelijks grote hoeveelheden titaniumdioxide in hun water kregen (ofwel 50 mg of 500 mg per kilogram lichaamsgewicht), de colitis verslechterde. Muizen die geen colitis hadden en die het titaniumdioxide kregen, hadden geen enkele verandering in hun dubbele punten. De onderzoekers concludeerden daarom dat titaandioxide alleen schadelijk kan zijn als er al een ontsteking in de dikke darm is.
Hetzelfde onderzoek had ook een menselijke component en mensen met de ziekte van Crohn en colitis ulcerosa werden bestudeerd. Wat de onderzoekers ontdekten was dat mensen met colitis ulcerosa bij een flare-up een verhoogde hoeveelheid titanium in hun bloed hadden. De onderzoekers concludeerden dat ontsteking in de dikke darm betekende dat er meer titanium werd opgenomen en vervolgens in de bloedbaan terechtkwam. Rekening houdend met deze resultaten, samen met de resultaten van wat er in de muizen gebeurde, zeggen de auteurs van de studie dat hun resultaten zouden moeten leiden tot een "voorzichtiger gebruik van deze deeltjes".
Er zijn andere proeven geweest bij mensen met de ziekte van Crohn, die een dieet bestudeerden dat geen nanodeeltjes bevatte. De eerste studie werd uitgevoerd bij 20 patiënten met actieve ziekte en duurde 4 maanden. De patiënten met een laag anorganisch deeltje dieet deden het meestal beter dan degenen die niet op het dieet waren. De conclusie was dat het verwijderen van de levensmiddelenadditieven en andere artikelen met microdeeltjes of nanodeeltjes heeft geholpen.
Een tweede, vergelijkbaar onderzoek werd uitgevoerd bij 83 patiënten. Hetzelfde dieet werd gebruikt, maar de onderzoekers kwamen niet tot dezelfde conclusie: de patiënten met het dieet deden het niet beter dan degenen die niet op het dieet waren. Wat dit allemaal betekent, is dat er geen goed bewijs is dat het verwijderen van dingen als levensmiddelenadditieven enig effect heeft op de ziekte van Crohn. Het is een kwestie van "terug naar de tekentafel" voor onderzoekers.
Verergering van de Sigma in verband met voeding
Voor mensen met IBD is er zeker stigma geassocieerd met dieet. Vrienden, familie en collega's kunnen mogelijk schrikachtig kijken naar wat een persoon met IBD eet en een oordeel vellen over het effect van voeding op de symptomen. Mensen met IBD weten vaak welke voedingsmiddelen de neiging hebben om meer problemen te geven en hebben in sommige gevallen tijdelijk een beperkt dieet. Degenen die hun darmen hebben geopereerd om hun IBD te behandelen en die geneigd zijn om een blokkade te ontwikkelen, moeten misschien bepaalde voedingsmiddelen of voedselgroepen helemaal vermijden..Onderzoek heeft echter niet aangetoond dat voeding IBD veroorzaakt of triggert. Patiënten worden aangemoedigd om zo gezond mogelijk te eten, inclusief vers fruit en verse groenten. Werken met een diëtiste die ervaring heeft in de behandeling van mensen met IBD is nuttig om een dieet te volgen dat niet alleen vriendelijk is voor IBD, maar ook de vitaminen en mineralen bevat die mensen met IBD nodig hebben. Tijdens een opflakkering beperken veel mensen met IBD het voedsel, maar op dit moment zijn er meer calorieën nodig, niet minder.
