Hoe te diagnosticeren maagzuur

De kans is groot dat je op enig moment in je leven zuurbranden hebt meegemaakt. In de meeste gevallen is het ongemak dat u voelt in uw bovenste borstkas vluchtig en kan het zelfs gepaard gaan met een zure smaak in uw mond, medisch aangeduid als water onbezonnen. Deze symptomen kunnen vanzelf verdwijnen of met een eenvoudig vrij verkrijgbaar medicijn.
Wanneer de symptomen meer chronisch worden of twee of meer keer per week voorkomen, kunt u gastro-oesofageale refluxziekte (GERD) hebben, waarvoor mogelijk een meer formele evaluatie van klinische symptomen, laboratoriumtests en beeldvorming vereist is..

Klinische symptomen

De diagnose van GERD is meestal gebaseerd op klinische symptomen. Wees niet verbaasd als uw arts u vraagt om een vragenlijst in te vullen. De gastro-oesofageale refluxziektevragenlijst (GERD-Q) is een gevalideerde test die in klinische onderzoeken is aangetoond om de diagnose met een nauwkeurigheid van 89 procent te helpen maken.
De GERD-Q stelt zes eenvoudige vragen over de frequentie van symptomen en uw behoefte aan vrij verkrijgbare behandelingen zoals maagzuurremmers. Elke vraag wordt gescoord op een 0 (0 dagen per week) tot driepuntsschaal (vier tot zeven dagen per week). Scores van negen of meer komen overeen met een diagnose van GERD.

Diagnostische behandeling Trial

De volgende stap in uw evaluatie is vaak helemaal geen test. Tenzij uw symptomen aanleiding geven tot bezorgdheid voor een ernstiger aandoening, is het zeer waarschijnlijk dat uw arts een behandelingsproef zal aanbevelen.
In dit geval zal uw arts u een protonpompremmer (PPI) voorschrijven die u vier tot acht weken kunt overdragen. PPI's werken door de zuurproductie in de maag te onderdrukken. Als uw symptomen verbeteren als de zuurwaarden worden verlaagd, is dit vaak voldoende om de diagnose te bevestigen. Medicijnen in deze categorie zijn esomeprazol (Nexium), omeprazol (Prilosec), pantoprazol (Prevacid) of rabeprazol (AcipHex). Veel van deze medicijnen zijn nu zonder voorschrift verkrijgbaar.

Heartburn Doctor Discussion Guide

Ontvang onze afdrukbare gids voor de volgende afspraak met uw arts om u te helpen de juiste vragen te stellen.

Download PDF

Labs en tests

Een veel voorkomende misvatting is dat H. pylori, een bacterie geassocieerd met een maagzweer, veroorzaakt ook GERD. Onderzoek heeft niet aangetoond dat dit waar is en screening wordt over het algemeen niet aanbevolen. In de praktijk is behandeling van H. pylori infectie doet weinig om de GERD-symptomen te verbeteren.
Dat is niet het geval voor dyspepsie. Terwijl GERD gewoonlijk beperkt is tot zuurbranden en waterbezonnenheid, is dyspepsie een breder klinisch syndroom. Het omvat andere gastro-intestinale symptomen zoals pijn in de bovenbuik, opgeblazen gevoel, misselijkheid en vroege verzadiging, zelfs met kleine hoeveelheden voedsel. Evaluatie voor H. pylori moet in deze gevallen worden overwogen.
Testen voor H. pylori infectie kan op drie manieren worden uitgevoerd.

Ureum ademtest: De test is gebaseerd op het feit dat H. pylori bacteriën breekt ureum neer in kooldioxide en ammoniak. In een laboratorium neemt u een monster ureum op, hetzij als een vloeistof of als een tablet, waaraan sporenhoeveelheden van een radioactieve koolstofisotoop zijn bevestigd. Je ademt dan in een container waar je koolstofdioxidegehalte wordt gemeten. Als H. pylori aanwezig is, wordt de isotoop in het monster gedetecteerd.
Analyse van ontlasting: Als u besmet bent met H. pylori, eiwitten van de bacteriën worden uitgescheiden in uw ontlasting. Enzym-immunoassays kunnen detecteren of u al dan niet bent geïnfecteerd door uw ontlastingsmonster te testen met antilichamen die aan die antigenen binden.
Serologie testen: Je immuunsysteem maakt antilichamen aan H. pylori als je besmet bent. Helaas is het niet altijd eenvoudig om serologische resultaten te interpreteren. IgM-antilichamen in het bloed kunnen wijzen op een actieve infectie, maar IgG-antibiotica kunnen actieve of oude infecties voorstellen.

De ureumademtest en de ontlastingantigeentest zijn de voorkeurstests voor actieve infectie. Omdat PPI's, bismutsubsalicylaat (Pepto-Bismol) en antibiotica de nauwkeurigheid van de resultaten kunnen beïnvloeden, is het raadzaam om deze medicijnen niet te nemen gedurende ten minste twee weken voor uw test. De laboratoriumfaciliteit geeft u instructies voor de beste voorbereiding.

In beeld brengen

Als u niet in een diagnostisch behandelingsonderzoek bent geweest, wat betekent dat u nog steeds symptomen heeft, moet u mogelijk verdere evaluatie uitvoeren. Het kan zijn dat u een meer agressief geval van GORZ heeft, complicaties van GERD, of een andere oorzaak voor uw symptomen van brandend maagzuur helemaal. Op dit punt zal uw arts uw slokdarm nader willen bekijken en bekijken hoe goed deze werkt.
Upper endoscopie
De meest voorkomende beeldvormingsstudie is een bovenste endoscopie, ook wel een esophagogastroduodenoscopy (EGD) genoemd. Het onderzoek wordt uitgevoerd onder sedatie.
Een dunne flexibele scope met een camera en lichtbron aan het eind wordt in je mond gestoken en door de slokdarm naar de maag en in het bovenste deel van de twaalfvingerige darm, het eerste deel van de dunne darm, geleid. Hierdoor kan de arts, meestal een gastro-enteroloog, de binnenkant van deze organen rechtstreeks visualiseren en op basis van zijn bevindingen biopsieën nemen of procedures uitvoeren waar nodig. Weefselmonsters kunnen ook worden verzameld voor H. pylori testing.
De test is het meest nuttig bij het diagnosticeren van complicaties door te veel blootstelling aan zuur. Slokdarmontsteking (ontsteking van de slokdarm) en vernauwingen van de slokdarm (vernauwing van de slokdarm) kunnen zich ontwikkelen, wat leidt tot aanhoudende brandend maagzuur en andere symptomen. De slokdarm van Barrett, een aandoening die uw risico op slokdarmkanker verhoogt, is een andere, zij het minder voorkomende, complicatie.
Complicaties van de bovenste endoscopie zelf zijn zeldzaam maar komen wel voor. Gelukkig gebeurt dit slechts 0,15 procent van de tijd. De meer gebruikelijke complicatie is een traan in de slokdarm maar het is waarschijnlijker dat deze optreedt wanneer een procedure, zoals slokdarmverwijding, ook wordt uitgevoerd. Andere complicaties waarmee rekening moet worden gehouden, zijn infecties van de endoscoop of bloeding die zich kunnen voordoen op biopsiesites.
Esophageal pH Monitoring en Impedance Testing
De gouden standaard voor het diagnosticeren van GERD is oesofageale pH-monitoring. Het probleem is dat het tijdrovend en onhandig kan zijn. Geen wonder dat het niet als eerstelijns diagnostisch hulpmiddel wordt gebruikt. In plaats daarvan wordt het uitgevoerd wanneer de bovengenoemde andere onderzoeken negatief zijn en de arts moet bevestigen dat er een probleem is met zure terugvloeiing dat uw symptomen veroorzaakt.
Deze studie meet hoeveel zuur in de slokdarm terechtkomt. Het is gebaseerd op een dunne katheter met aan het ene uiteinde een pH-sensor en aan de andere kant op een opnameapparaat. De katheter wordt door de neus geplaatst en in de slokdarm geleid, zodat deze boven de onderste slokdarmsfincter (LES) zit. Anatomisch scheidt de LES de slokdarm van de maag.
De katheter wordt gedurende 24 uur op zijn plaats gelaten. Het meet de pH-waarde op het LES in de loop van de tijd. Het kan ook de hoeveelheid voedsel en andere maaginhoud meten die in de slokdarm terugvloeit in wat bekend staat als impedantietests. Gedurende deze tijd wordt u gevraagd om een dagboek bij te houden van uw symptomen en voedselinname. Zodra de tijd om is, worden de gegevens verzameld van de sensor en gecorreleerd met uw dagboek.
Zuur wordt gedefinieerd door een pH van minder dan 7,0. Voor diagnostische doeleinden bevestigt een pH van minder dan 4 procent een diagnose van GERD als deze 4,3% of meer van de tijd optreedt. Dit is in ieder geval het geval als u geen PPI gebruikt. Als u een PPI gebruikt, wordt uw test als abnormaal beschouwd als uw pH zich in dit bereik 1,3 procent van de tijd bevindt.
Er is ook een capsule-versie van pH-bewaking, hoewel impedantietesten geen optie is bij deze methode. De capsule wordt tijdens een bovenste endoscopie aan de slokdarm bevestigd en de gegevens worden draadloos verzameld. Zuur niveaus worden gemeten gedurende 48 tot 96 uur. Het is niet nodig om nog een endoscopie te hebben om de capsule te verwijderen. Binnen een week valt het apparaat van de slokdarm en wordt het uitgescheiden in de ontlasting. Hoewel de test nauwkeuriger is dan de traditionele katheter-pH-tests, is deze ook invasiever en aanzienlijk duurder.
Esophageal Manometry
Uw arts kan vermoeden dat een slokdarmmotiliteitsstoornis uw maagzuur veroorzaakt. Wanneer je eet, passeert voedsel vanuit je mond naar je maag, maar pas na een gecoördineerde reeks spierbewegingen. Spieren die de slokdarm bekleden drijven het voedsel voort in een proces dat bekend staat als peristaltiek.
De bovenste en onderste slokdarmsfincters moeten op gezette tijden ook openen en sluiten om voedsel naar voren te verplaatsen of anderszins voorkomen dat voedsel achteruit beweegt. Onregelmatigheden in deze bewegingen kunnen leiden tot problemen met slikken, pijn op de borst of brandend maagzuur.
Manometrie is een test die de motiliteitsfunctie beoordeelt. Een klein buisje wordt in je neus gestoken en door je slokdarm naar de maag geleid. Sensoren langs de buis detecteren hoe goed de spieren samentrekken als u slikt. Je zult niet verdoofd raken tijdens de test omdat je gevraagd wordt om kleine hoeveelheden water in te slikken. Uw arts zal de coördinatie en de kracht van slokdarmspiercontracties volgen terwijl u slikt. In totaal duurt de test meestal maar 10 tot 15 minuten.
Hoewel manometrie kan helpen om GERD te diagnosticeren, is het zeer nuttig om andere motiliteitsstoornissen zoals achalasie en oesofageale spasmen te diagnosticeren..
Barium slikken
Een bariumzwaluw is misschien niet de beste test om te controleren op GORZ, maar het kan op slokdarmvernauwingen letten, een complicatie van GERD. De studie is ook nuttig bij het identificeren van een hiatale hernia of motiliteitsstoornis van de slokdarm die kan bijdragen aan symptomen van brandend maagzuur.
De test wordt uitgevoerd door een reeks röntgenfoto's te maken terwijl u een ondoorzichtige kleurstof, barium, drinkt. De barium lijkt op röntgenstralen donkerder dan uw botten en weefsel, waardoor het voor uw arts gemakkelijk is om de spierbeweging door de slokdarm te volgen. Anatomische afwijkingen in de slokdarm kunnen ook op deze manier worden gezien.

Differentiële diagnose

Maagzuur is meestal maar niet altijd toe te schrijven aan GERD. Zoals besproken, kan het ook verband houden met dyspepsie, H. pylori infectie en oesofagitis. Andere te overwegen aandoeningen zijn oesofageale motiliteitsstoornissen zoals achalasie en oesofageale spasmen.
In het ergste geval en het minst waarschijnlijke scenario kan slokdarmkanker de schuld zijn. Om deze reden is het aanbevolen om uw arts te raadplegen als u symptomen van brandend maagzuur heeft die ernstig zijn of die meer dan twee keer per week voorkomen.
Hoe maagzuur wordt behandeld