Idiopathische (primaire) galzuurmalabsorptie en IBS-diarree

In het streven naar een dieper begrip van de oorzakelijke factoren achter het prikkelbare darm syndroom (IBS), hebben sommige onderzoekers hun aandacht gericht op een aandoening die bekend staat als idiopathische galzuurmalabsorptie (I-BAM).

Wat is I-BAM?

Galzuren zijn stoffen die door uw lever worden aangemaakt en in uw galblaas worden opgeslagen. Galzuur helpt het proces van het verteren van vetten, dat plaatsvindt in uw dunne darm. Meestal worden de galzuren geabsorbeerd door de dunne darm en teruggestuurd naar de lever om te worden gerecycled en maar liefst 10 keer per dag gebruikt. Slechts een kleine hoeveelheid galzuren (5 procent) gaat meestal over in de dikke darm, de dikke darm.
Maar als er te veel galzuren in de dikke darm terechtkomen, stimuleren ze de vochtafscheiding, wat resulteert in losse, waterige ontlasting en diarree. Deze aandoening staat bekend als galzuurabsorptie (BAM). Bij afwezigheid van een identificeerbare gastro-intestinale aandoening of letsel, wordt de malabsorptie gekenmerkt als Type 2 BAM, ook wel bekend als idiopathische of primaire BAM (I-BAM of P-BAM).
I-BAM wordt over het algemeen gezien als een zeldzame aandoening. Uit onderzoek bleek echter dat ongeveer 25 tot 30 procent van de patiënten met symptomen van het IBS-D-type positief testten op I-BAM met behulp van een 75SeHCAT-scan.
Als onderdeel van deze beoordeling gaven de gegevens aan dat patiënten met een gerichte medicatiedosering van galzuurbindende harsen met betrekking tot het niveau van malabsorptie zoals gemeten door de nucleaire geneeskunde-scan, symptoomverbetering vertoonden. De onderzoekers concluderen dat een onderdiagnose van I-BAM vanwege onwetendheid over de prevalentie en een gebrek aan toegang tot de scan (het is niet beschikbaar in de VS) kan leiden tot veel IBS-D-patiënten die geen passende en effectieve behandeling ontvangen.

Eén mogelijke theorie

Onderzoekers hebben geprobeerd om beter te begrijpen wat er mogelijk achter dit galzuurabsorptieprobleem zit. Een mogelijke boosdoener is een ileal (dunne darm) hormoon, FGF19, dat verantwoordelijk is voor de beheersing van de galzuurproductie. Het kan zijn dat lage niveaus van dit hormoon leiden tot overmatige hoeveelheden galzuren, waardoor het morsen in de dikke darm wordt veroorzaakt. Er wordt onderzoek gedaan om deze disfunctie beter te begrijpen, in de hoop dat dit kan leiden tot medicijnen die het probleem direct aanpakken.

Bottom Line

Hoe indrukwekkend de aantallen van 25 tot 30 procent ook zijn, het is belangrijk op te merken dat dit onderzoeksveld wordt aangestuurd door een bepaalde groep onderzoekers. En helaas, aangezien de 75SeHCAT-scan niet beschikbaar is in de Verenigde Staten, is het niet dat er een snelle bloedtest is om te achterhalen of uw IBS-D echt I-BAM is. Als u echter consequent losse, waterige ontlasting hebt als onderdeel van uw symptoomfoto, kunt u met uw arts overleggen om te zien of u in aanmerking komt voor een proef met de medicijnen die worden gebruikt om BAM te behandelen..