Startpagina » Eet stoornissen » Wonen in het grijs

    Wonen in het grijs

    Alles-of-niets denken dat soms zwart-witdenken of dichotoom denken wordt genoemd, is een van de meest voorkomende soorten cognitieve stoornissen die worden waargenomen bij patiënten met eetstoornissen zoals boulimia nervosa en eetbuistoornis. In Feeling Good: The New Mood Therapy (1980), David Burns identificeerde tien verschillende soorten cognitieve vervormingen of onnauwkeurige en problematische manieren om zichzelf en de wereld te bekijken. Cognitieve vervormingen kunnen leiden tot negatieve emoties en problematisch gedrag. Om deze reden zijn ze een primair doelwit van cognitieve gedragstherapie.

    Enkele van de meest voorkomende voorbeelden van alles-of-niets-denken bij patiënten met eetstoornissen creëren een rigide dichotomie van goed versus slecht voedsel (en het vermijden van die voedingsmiddelen op de lijst met slechte voedingsmiddelen) en bepalen het eetgedrag als goed of slecht. Laten we eens kijken naar hoe dit soort denken problemen kan veroorzaken, zoals eetaanvallen, voor een patiënt met een eetstoornis.

    Jane: Goed eten versus slecht voedsel

    Jane heeft een voedselregel dat ze geen snoep eet omdat het een "slecht voedsel" is. Jane krijgt een verrassingslevering voor Valentijnsdag: van een doos chocolaatjes. Jane gelooft dat chocolade verboden is, maar ze beslist deze ene keer, om toe te geven.

    Ze heeft één chocolade en dan nog een. Het is zo verleidelijk gedeeltelijk omdat ze normaal niet toegestaan ​​is om chocolade te eten. Na twee chocolaatjes voelt Jane boos op zichzelf. Ze weet dat ze haar voedselregel heeft verbroken - ze is 'slecht' geweest. Dan denkt Jane: 'Ach ja, ik heb het al opgeblazen, ik kan net zo goed opgeven en meer van ze eten.' Misschien denkt ze zelfs: 'Ik kan de kist beter afmaken, want dan zijn ze hier niet om me morgen te verleiden. Ik ga morgen weer goed met mijn dieet. "

    Klinkt bekend?

    Jim: goed eetgedrag versus slecht eetgedrag

    Jim gaat vaak uit voor een hamburger met zijn vrienden van het werk. Als hij dat doet, krijgt hij een groene salade (als hij op dieet is en "goed" is), of hij heeft een dubbele cheeseburger, frites en een shake (als hij niet op dieet is). Hij merkt dat wanneer hij een dieet volgt en alleen de groene salade heeft terwijl al zijn vrienden hamburgers eten, hij zich verdrietig en beroerd voelt en soms naar huis gaat en eet binge ijs. Aan de andere kant, op de momenten dat hij de dubbele cheeseburger eet, friet en schudt, voelt hij zich ziek en hekelt hij zichzelf omdat hij ongezond eet. Hoe dan ook, zijn regels laten hem zich bedroefd voelen.

    Leren leven in het grijs

    Herstel van een eetstoornis betekent leren denken en leven in grijstinten. Wonen in het grijze gebied betekent dat we accepteren dat alle voedingsmiddelen met mate kunnen bijdragen aan een gebalanceerd en gezond dieet. Het betekent leren om angstvoedsel op te nemen. Het betekent eten op een manier die flexibel genoeg is om duurzaam te zijn. Het betekent het omarmen van ambiguïteit.

    Hoe zou dit eruitzien voor Jane en Jim?

    Jane zou kunnen werken aan het ontspannen van haar starre regel dat chocolade 'slecht' is en ernaar streven dat al het voedsel moreel neutraal is. Ze kan erkennen dat verschillende voedingsmiddelen verschillende voedingswaarden hebben, maar ze kunnen allemaal worden opgenomen in een uitgebalanceerd dieet. Zodra alle voedingsmiddelen zijn toegestaan, wordt het gemakkelijker om te stoppen na een normaal deel en hoeft ze niet langer het leed onder ogen te zien bij het overtreden van een regel. Ze kan een paar stukjes chocolade leren en ervan genieten.

    Jim zou kunnen leren dat hij niet hoeft te schommelen tussen beperken of overmatig stoppen als hij uit eten gaat met zijn vrienden. Als hij een cheeseburger wil, kan hij een enkele cheeseburger met een bijgerecht hebben. Op deze manier voelt hij zich waarschijnlijk niet beroofd, maar kan hij van een meer gebalanceerde en bevredigende maaltijd genieten. Hij zal uiteindelijk worden bevrijd van de schaamte van eetaanvallen.

    Een woord van Verywell

    Het uitdagen van alles-of-niets denken kan eng zijn, maar het is een belangrijk element van herstel. Het is belangrijk op te merken dat het aanpakken van disfunctionele gedachten, zoals alles-of-niets-denken, maar een element is van cognitieve gedragstherapie, een toonaangevende, op bewijs gebaseerde behandeling van eetstoornissen. Als u of een geliefde een eetstoornis ervaart, vraag dan om hulp. Getrainde professionals in eetstoornissen kunnen u helpen meer evenwichtig denken en gezond eetgedrag te ontwikkelen.

    Bron

    Burns, David, 1980, Feeling Good: The New Mood Therapy