Wat is een herkauwheidsstoornis?

Rumination aandoening omvat het brengen van eerder gekauwd of eerder ingeslikt voedsel terug naar de mond, om ofwel uit te spugen of opnieuw te slikken. Het wordt ook wel regurgitatie-aandoening genoemd.

Bij baby's stopt de herkauwaandoening meestal zonder enige medische tussenkomst. Maar de toestand kan ook tot latere jaren duren. De meeste mensen die worden behandeld voor een ruminatiestoornis zijn kinderen en volwassenen met een verstandelijke handicap en / of ontwikkelingsachterstand. Voor deze mensen lijken regurgitatie en herkauwen kalm te zijn.

Herkauwingsstoornis verschilt van zelf-geïnduceerd overgeven vaker gevonden in anorexia nervosa en boulimia nervosa omdat bij regressie de regurgitatie meestal automatisch is en meestal niet bedoeld is om de vorm of het gewicht te beïnvloeden.

Het is belangrijk om te onthouden dat omdat deze herkauwgedragingen vaak in het geheim worden gedaan en er angst bestaat voor de manier waarop anderen erop reageren, er vanuit wordt gegaan dat veel mensen die met deze aandoening worstelen geen behandeling zoeken. Helaas is de ware prevalentie van herkauwers niet bekend.

Het diagnosticeren van de herkauwstoornis

Om te voldoen aan de criteria voor een diagnose van herkauwstoornis, moet iemand aan alle criteria voldoen voor de aandoening die wordt beschreven in de Diagnostische en statistische handleiding voor geestelijke aandoeningen (DSM-V), de gids die professionals in de geestelijke gezondheidszorg gebruiken om psychische aandoeningen te diagnosticeren. Deze criteria omvatten:

• Herhaalde regurgitatie van voedsel gedurende ten minste een maand. Dit voedsel mag opnieuw worden gekauwd, opnieuw worden ingeslikt of worden uitgespuugd. De regurgitatie vindt plaats zonder enige vorm van misselijkheid of kokhalzen.
• Er is geen medische aandoening waardoor de persoon hun voedsel laat regurgitate (bijvoorbeeld iemand met slecht maagzuur kan onbedoeld eten braken).
• Dit probleem komt niet exclusief voor als de persoon lijdt aan een andere voedings- of eetstoornis, zoals anorexia nervosa, boulimia nervosa, eetbuistoornis of een vermijdende / beperkende voedselinname.
• Als de symptomen optreden naast een andere mentale stoornis, zijn de symptomen ernstig genoeg om zelf de aandacht te trekken.

Rumination disorder is relatief zeldzaam bij volwassenen die behandeld worden voor eetstoornissen. Een recente studie beoordeelde 149 opeenvolgende vrouwen die een residentiële behandeling voor een eetstoornis ingingen en ontdekte dat 4 patiënten voldeden aan de criteria voor een herkauwstoornis, maar kwamen niet in aanmerking voor een formele diagnose omdat ze voldeden aan criteria voor een van de andere eetstoornissen. 

Complicaties van herkauwers

Mensen met een herkauwstoornis kunnen lijden aan ondervoeding en dat kan leiden tot tal van andere medische complicaties. Ondervoeding kan optreden omdat de persoon in plaats van meer voedsel te eten, steeds opnieuw hetzelfde voedsel eet en opnieuw kauwt..

Oudere kinderen en volwassenen kunnen ook beperken wat ze eten om negatieve sociale reacties op hun herkauwers te voorkomen. Minder extreme complicaties van de herkauwstoornis zijn slechte adem, tandbederf en zweren op de slokdarm. 

Behandeling

Helaas is er heel weinig onderzoek naar de behandeling van ruminatiestoornissen. De behandeling van deze symptomen moet echter aan elke persoon worden aangepast, op basis van het feit of er al dan niet sprake is van een andere co-incidentie, zoals anorexia nervosa of boulimia nervosa, of als de persoon intellectueel is vertraagd. 

Als de persoon met de herkauwstoornis ook lijdt aan een andere eetstoornis, dan zullen de behandelingsdoelen zich op dat probleem concentreren, met als doel alle symptomen gerelateerd aan de eetstoornis te verminderen.

 Voor een jong kind of iemand met een verstandelijke beperking of een vertraging, zal de behandeling waarschijnlijk enige vorm van gedragstherapie omvatten en doelen omvatten zoals het veranderen van de manier (en) die de persoon in staat is om zichzelf te kalmeren..

Gedragstrategieën zoals diafragmatische ademtraining, die mensen leert te ademen met hun diafragmaspieren, zijn vaak effectief omdat diafragmatische ademhaling onverenigbaar is met regurgitatie. Zelfbewaking van het gedrag kan ook nuttig zijn door meer bewustzijn te creëren voor het gedrag.