Wat is Terminal Restlessness?

Eindeloze rusteloosheid, ook bekend als terminale agitatie of terminale delirium, is een syndroom dat kan optreden tegen het einde van de levensduur. Mensen die terminale rusteloosheid ervaren, vertonen tekenen van fysieke, emotionele en / of geestelijke rusteloosheid, evenals angst, opwinding en cognitieve achteruitgang in de dagen die tot de dood leiden.
Het kan verontrustend zijn om je geliefde dit te laten meemaken en je kunt je afvragen of je er iets aan moet doen. Als jij en je familie al weten en hebben geaccepteerd dat je geliefde sterft, kun je gerustgesteld zijn dat kalm reageren en doen wat je kunt om het comfort van je geliefde te promoten, waardevol is in deze laatste dagen.

Tekenen en symptomen

Het gedrag dat zich manifesteert wanneer iemand terminale rusteloosheid heeft, kan uitbarstingen, afwijzing, doelloosheid en gebrek aan aandacht omvatten. Er wordt aangenomen dat het gedrag voortkomt uit ongemak en fysiologische veranderingen in het lichaam, eerder dan echte woede of vijandigheid.
De tekenen en symptomen van terminale rusteloosheid kunnen worden gekenmerkt door agressief gedrag of door kalm, lethargisch gedrag. Het agressieve, vaak vijandige gedrag is moeilijker om te bekijken vanuit een emotioneel oogpunt, maar ook moeilijker te beheren.
Eindeloze rusteloosheid wordt gekenmerkt door het plotseling verschijnen van incongruent gedrag in plaats van de woede, depressie of andere emoties die men gewoonlijk ervaart tijdens de stervensstadia.
Veel van de gedragingen zijn kenmerkend voor dementie (een achteruitgang van de mentale functie). Iemand met terminale rusteloosheid kan zich ongemakkelijk voelen en voortdurend aan kleding, lakens en intraveneuze (IV) lijnen trekken.
Sommige mensen lijken besluiteloos, zoeken naar items of vragen iets en keren zich er vervolgens van af. En anderen kunnen gemeen lijken, mensen beschuldigen van wangedrag dat al dan niet logisch is.
Soms verschijnt de rusteloosheid kort en verdwijnt vanzelf. Een aantal andere bekende end-of-life symptomen, zoals het weghalen van intimiteit en het praten over overleden familieleden, gaan meestal door wanneer iemand een terminale rusteloosheid ervaart.

Onderscheidende voorwaarden

Psychologen beschrijven typisch de stadia van sterven als ontkenning, woede, onderhandeling, depressie en acceptatie (DABDA), tijdens welke een persoon uitbarstingen, irrationeel en tegenstrijdig gedrag kan ervaren.
De stadia van sterven kunnen worden onderscheiden van terminale rusteloosheid in die zin dat het gedrag optreedt nadat een einddiagnose is ontvangen. Met terminale onrust komen ze samen met het verval van het levenseinde.
Met dat gezegd zijnde, kunnen terminale rusteloosheid en DABDA op hetzelfde moment voorkomen.
Eindeloze onrust wordt soms verward met het naderen van de doodsbewustzijn waarbij een persoon verward of hallucinerend lijkt te zijn alsof hij visioenen heeft of gesprekken voert met geliefden die zijn overleden. Nogmaals, afhankelijk van de omstandigheid kunnen terminale rusteloosheid en naderend doodsbewustzijn samen voorkomen en zijn vaak moeilijk te onderscheiden.

Oorzaken

Er zijn veel verschillende oorzaken van terminale rusteloosheid. Veel van de fysiologische veranderingen die gepaard gaan met sterven kunnen tot dit soort delier leiden. Sommige oorzaken van terminale rusteloosheid zijn eenvoudig om te keren, terwijl andere dat niet zijn.
De meest voorkomende oorzaken zijn:

• medicijnen: Opioïden en anxiolytica zijn enkele van de medicijnen die vaak worden gebruikt voor comfort aan het einde van het leven. Van hen is bekend dat ze het risico op delier verhogen en, in de context van multi-orgaanfalen, kunnen hun delier-inducerende effecten versterkt worden.
• Kankerbehandelingen: Chemotherapie medicijnen en steroïden zijn moeilijk voor het lichaam, en iemand die sterft heeft nog meer kans om de negatieve effecten te ervaren, waaronder rusteloosheid.
• Slecht geleide pijn: Vaak kunnen stervende patiënten hun pijn niet beschrijven. En zelfs bij pijnbehandeling is er een delicaat evenwicht dat moet worden aangepakt. Overmatig gebruik kan leiden tot toxiciteit, terwijl een te klein gebruik pijn en ongemak verergert, waardoor de rusteloosheid van de terminal wordt verergerd.
• Orgaanfalen: Als organen zoals de lever en de nieren beginnen te falen, beïnvloeden metabole veranderingen en elektrolytproblemen de hersenfunctie. Evenzo leiden hart- en longfalen, die vaak voorkomen in de dagen vóór de dood, tot verlaagde zuurstofgehalten. Al deze systemische effecten verergeren terminale onrust.

• Medische problemen: Uitdroging, bloedarmoede (verminderde rode bloedcellen), infecties en koorts zijn allemaal effecten van terminale medische aandoeningen die het lichaam verzwakken en de hersenfunctie verminderen, wat bijdraagt ​​aan terminale rusteloosheid.
• Gebrek aan vrijwilligerswerk: Urineretentie (het onvermogen om urine te ledigen) en obstipatie zijn heel gebruikelijk aan het einde van het leven, omdat de sensaties en spierbewegingen die deze functies beheersen, verslechteren. Pijn en ernstig ongemak resulteren.
• Een emotionele reactie op sterven: Vaak zijn mensen die sterven aan een terminale ziekte hiervan op de hoogte. Naarmate de dood nadert, kunnen angst, angst en emotionele onrust zich op verschillende manieren manifesteren, waaronder rusteloosheid.

Als uw geliefde tekenen van terminale rusteloosheid vertoont, werk dan met de artsen om oplossingen te onderzoeken om ervoor te zorgen dat uw geliefde comfortabel is en behandelbare aandoeningen niet worden genegeerd.
Eindeloze rusteloosheid wordt meestal alleen behandeld als het gedrag de persoon of anderen in gevaar brengt of als een bevoegde derde partij om behandeling vraagt. Opties zijn onder andere milde kalmerende middelen genaamd benzodiazepines en antipsychotica, fenothiazinen genaamd.

omgaan

Het is belangrijk om in gedachten te houden dat de manifestatie van terminale rusteloosheid - of het nu vijandige woorden of daden zijn of een rustige weerspiegeling van herinneringen - niet noodzakelijk consistent is met de persoonlijkheid van een stervende of hoe ze over jou denken.
Voorbij de emoties die kunnen ontstaan ​​als reactie op wat er wordt gezegd of gedaan, en het feit dat de dood nabij is, kan het kijken naar onaangename rusteloosheid je schuldig doen voelen over hoe je het stervensproces van je geliefde behandelt.
We willen allemaal dat de dood een comfortabele en vredige ervaring wordt, maar als je geliefde te maken heeft met terminale rusteloosheid, lijken hun laatste dagen precies het tegenovergestelde. Sommige oorzaken van terminale rusteloosheid kunnen gemakkelijk worden behandeld. In de meeste gevallen is behandeling echter een uitdaging.
Vaak zijn er veel additieve oorzaken van terminale rusteloosheid, en het kan moeilijk zijn om er maar één te identificeren. Als jij en je geliefde dit stadium hebben bereikt, is comfort vaak een prioriteit. Pijn of ongemak zo voorzichtig mogelijk aanpakken, vaak met professionele begeleiding, kan de laatste paar dagen gemakkelijker maken voor alle betrokkenen.
Veel gezinnen kiezen ervoor om te werken met een hospice-team omdat ervaren professionals aan het einde van hun levensduur u kunnen laten weten wat ze kunnen verwachten en welke soorten interventies nodig zijn. Goede vrienden en andere familieleden kunnen u ook helpen deze moeilijke tijd te doorstaan.

Een woord van heel goed

Families worden vaak overrompeld door terminale rusteloosheid. De meeste mensen doorlopen episodes van slaperigheid, rust en onrustig delier in de dagen voordat ze aan een chronische ziekte stierven.
Weinig families, als die er zijn, hebben de onrust voor u genoemd. Simpel gezegd, het is geen herinnering die velen graag opnieuw bezoeken. Dit kan je doen afvragen of je ervaring uniek is, waardoor je bang bent dat je niet iets doet dat je zou moeten doen. U moet er zeker van zijn dat terminale rusteloosheid tamelijk gewoon is.
9 Tekenen dat het einde van het leven nabij is