Hoe Rabië wordt gediagnosticeerd

Als je bent gebeten door een dier waarvan vermoed wordt dat het rabiës heeft, kan een test op het dier worden uitgevoerd om rabiës te diagnosticeren. Je moet ook de lokale dierencontrole-autoriteiten bellen om veilig een wild of mogelijk hondsdol dier te vangen.

Het dier testen

Volgens de Centers for Disease Control and Prevention (CDC) moeten vleermuizen, stinkdieren, wasberen en vossen die mensen bijten zo snel mogelijk worden geëuthanaseerd en getest.
Om de test te kunnen doen, moet het dier worden geëuthanaseerd en worden weefselmonsters uit de hersenen genomen. In de Verenigde Staten zijn de testresultaten van rabiës gewoonlijk klaar binnen 24 tot 72 uur vanaf het moment dat het dier wordt geëuthanaseerd. (De test zelf duurt twee uur, maar het monster moet naar een diagnostisch laboratorium worden gestuurd.)
Niet alle dieren die een mens bijten of krassen, worden geëuthanaseerd en getest. Dieren die als minder waarschijnlijk tegen rabiës worden beschouwd (zoals een gezonde, gevaccineerde huiskat of hond) kunnen gedurende 10 dagen worden geobserveerd.
Omdat hondsdolheid een medische urgentie en een mogelijk fatale infectie is, zullen uw arts en de plaatselijke of staatsgezondheidsafdeling vaak snel beslissen of u een vaccinatie tegen hondsdolheid nodig heeft op basis van het type dier en de blootstelling, evenals informatie over dierinfecties bij u in de buurt.

Labs en tests

Voor iemand die symptomen vertoont maar nog niet is gediagnosticeerd, wordt geen enkele test voldoende geacht voor het diagnosticeren van rabiës bij een levend persoon, maar de volgende tests kunnen in sommige situaties worden gedaan.

Lumbale punctie

In sommige gevallen controleren providers de wervelvloeistof van de persoon. Dit omvat het gebruik van een lumbale punctie, ook bekend als een spinale tap. Met behulp van een speciale naald kunnen artsen een kleine hoeveelheid cerebrospinale vloeistof (CSF) uit het wervelkanaal halen en dat monster dan naar een laboratorium sturen voor analyse.
Hoewel ze vaak in ziekenhuizen worden uitgevoerd, worden lumbale puncties soms direct bij de dokter uitgevoerd. De totale procedure duurt ongeveer 15 minuten.
Na een plaatselijke verdoving te hebben gebruikt om uw huid te verdoven, steekt uw arts een dunne naald in het onderste deel van uw lumbale wervelkolom. Om voldoende ruimte te maken voor de naald, kan je worden gevraagd om voorover te buigen, meestal zittend of liggend.
Zodra uw wervelkolom is voltooid, moet u minstens een uur gaan liggen en de volgende 24 uur rusten en veel water drinken. In veel gevallen moeten patiënten maximaal vier uur in het ziekenhuis of op het spreekkamerkantoor verblijven.
Terwijl mensen zelden ernstige complicaties ervaren na een ruggenprik, kunt u wat pijn voelen wanneer de naald wordt ingebracht. In de uren (of soms dagen) na de procedure, ervaren sommige patiënten ook hoofdpijn, misselijkheid, snelle hartslag en / of lage bloeddruk.
Als u na een wervelkolombloeding een bloeding of verschijnselen van een ontsteking ervaart, raadpleeg dan onmiddellijk uw arts.

Huidbiopsieën

Huidbiopten zijn een ander type laboratoriumtest die soms wordt gebruikt om hondsdolheid te diagnosticeren. Nadat u het gebied verdoofd hebt met een plaatselijke verdoving, zal uw arts een klein stukje van de huid in de nek van uw nek nemen. In het laboratorium zullen analisten het monster controleren op rabiësvirus-eiwitten.

Andere tests

Zorgverleners kunnen antilichamen tegen het rabiësvirus opzoeken in monsters van uw speeksel en serum (d.w.z. het vloeibare deel van het bloed dat overblijft na coagulatie). De aanwezigheid van antilichamen duidt op een infectie.

Rabies Doctor Discussiegids

Ontvang onze afdrukbare gids voor de volgende afspraak met uw arts om u te helpen de juiste vragen te stellen.

Download PDF

In beeld brengen

Bepaalde beeldvormingstests kunnen helpen bij de diagnose van hondsdolheid encefalitis (d.w.z. acute hersenontsteking als gevolg van rabiësinfectie). Deze beeldvormingstests omvatten hoofd-MRI's en CT-scans op het hoofd.

Hoofd MRI's

"MRI" staat voor "Magnetic Resonance Imaging", een procedure waarbij magneten en radiogolven worden gebruikt om gedetailleerde foto's te maken van uw hersenen en de zenuwweefsels eromheen.
Voordat u een MRI voor hoofdbehandeling krijgt, krijgt u mogelijk een speciale kleurstof ("contrastmateriaal" genoemd), die de beeldhelderheid van de radioloog verbetert. Deze kleurstof wordt over het algemeen intraveneus toegediend via de hand of onderarm. Hoewel de kleurstof zeer veilig is, kunnen sommige mensen allergische reacties ervaren. Bovendien is het meest voorkomende type kleurstof (gadolinium) mogelijk schadelijk voor mensen met nierproblemen.
Gewoonlijk uitgevoerd in een ziekenhuis of radiologiecentrum, duren hoofd MRI's meestal 30 tot 60 minuten. De procedure veroorzaakt geen pijn en er is geen hersteltijd.
Tijdens een MRI lig je op een smalle tafel, die dan in een tunnelvormige scanner schuift. Als u in nauwe ruimtes claustrofobisch of ongemakkelijk bent, vertel dit dan aan uw arts voordat u een hoofd-MRI gaat ondergaan. Medicatie kan helpen om uw angstgevoelens tijdens de procedure te verlichten.
Vertel het uw arts ook als u:

• hersen aneurysma clips
• kunstmatige hartkleppen
• een hartdefibrillator of pacemaker
• implantaten van het binnenoor (cochleair)
• nierziekte of dialyse
• een recent geplaatst kunstgewricht
• een bloedvatstent
• een allergie voor jodium, die wordt gebruikt in het contrastmateriaal

Zorg er ook voor dat u uw arts laat weten of u in het verleden met metaalplaat hebt gewerkt.
Ter voorbereiding op uw hoofd-MRI wordt u hoogstwaarschijnlijk gevraagd om 4 tot 6 uur van tevoren niets te eten of te drinken. U kunt echter direct na de test teruggaan naar uw normale eetpatroon, activiteit en medicijngebruik.

Hoofd CT-scans

In een CT-scan (head computed tomography) worden röntgenfoto's gebruikt om afbeeldingen van uw hoofd te maken. Net als hoofd-MRI's worden CT-scans van het hoofd uitgevoerd in ziekenhuizen en radiologiecentra.
Wanneer u een CT-scan van het hoofd ondergaat, ligt u op een smalle tafel die in het midden van een CT-scanner glijdt. Terwijl u zich in de scanner bevindt, draait de röntgenstraal van de machine om u heen. De volledige scan duurt meestal tussen de 30 seconden en een paar minuten.
Net als bij sommige MRI's op het hoofd vereisen bepaalde CT-onderzoeken het gebruik van een speciale kleurstof die via de hand of onderarm intraveneus wordt toegediend. Voordat u de kleurstof ontvangt, moet u uw arts vertellen of u nierproblemen heeft of het metformine voor de behandeling van diabetes neemt.
Hoewel CT-scans op het hoofd pijnloos zijn, kan het contrastmateriaal verschillende bijwerkingen veroorzaken, waaronder: 

• een licht brandend gevoel.
• een metaalachtige smaak in de mond.
• warm spoelen van het lichaam.

In zeldzame gevallen kan de kleurstof anafylaxie veroorzaken (een levensbedreigende allergische reactie). Als u problemen ondervindt met ademhalen tijdens de test, waarschuw dan onmiddellijk de scanner-operator. Vertel een zorgverlener als u metalen in of op uw lichaam heeft en ga geen MRI-kamer binnen met iets van metaal.
Anders dan MRI's op het hoofd, hebben CT-scans op het hoofd het risico blootgesteld te worden aan straling. Hoewel er enige bezorgdheid bestaat dat het hebben van veel röntgenfoto's of CT-scans in de loop van de tijd uw kankerrisico kan vergroten, is het risico van een enkele scan klein.

Differentiële diagnose

Als je wordt beoordeeld op een mogelijk geval van rabiës, kunnen de volgende aandoeningen ook tijdens je diagnose worden overwogen:

• atropine vergiftiging
• Guillain-Barre-syndroom
• andere infectieuze oorzaken van encefalitis
• psychose
• tetanus

Uw arts zal diagnostische criteria voor elk van deze gebruiken om een ​​diagnose te bevestigen of uit te sluiten.
Hoe Rabiës wordt behandeld