ACL-verwondingen en alpineskiën

De ACL of het voorste kruisband is een ligament dat zich in het kniegewricht bevindt. Het is een belangrijke connector van het femur en de tibia en een van de belangrijkste onderdelen van het gewricht voor het behoud van een stabiele, maar toch flexibele knie.

Oorzaken

ACL-letsels worden veroorzaakt door verschillende factoren. De meest voorkomende is dat een traumatische kracht op de knie wordt uitgeoefend in een draaimoment, wat een krachtige hyperextensie veroorzaakt. Skiërs zijn bijzonder gevoelig voor dit soort spanningen bij het landen van sprongen, ski-moguls of tijdens het draaien van vallen. Het letsel kan ook optreden als gevolg van een contactkracht zoals van voren of van zijkant geraakt worden. Tot slot kunnen ACL-verwondingen optreden tijdens een val door een beginnende skiër, wanneer de bindingen niet vrijkomen.

symptomen

Het meest voorkomende geluid dat wordt gehoord bij een ernstige ACL-blessure is een hoorbare "knal" op het moment van impact onmiddellijk gevolgd door korte, acute pijn. Zwelling, pijn en instabiliteit van de knie komen vaak voor. Je zult moeite ondervinden om je gewicht te ondersteunen bij het staan, en de knie voelt alsof hij zal 'geven'. Als u een van deze symptomen ervaart, moet u een vriend hebben die de ski-patrouille afvraagt ​​en onmiddellijk naar een spreekkamer gaat. Meestal wordt een MRI gebruikt om een ​​ACL-traan te diagnosticeren, maar artroscopie is mogelijk de enige betrouwbare manier om een ​​gedeeltelijke traan te detecteren.

Prognose

Het is mogelijk om te functioneren met zelfs een volledige scheur, maar het zal de mobiliteit beperken en, zelfs nadat de pijn is weggenomen, blootstellen aan het risico dat de knie bezwijkt tijdens elke oefening. De blessure is ernstig en vereist meestal een chirurgische reparatie of reconstructie bij een atletisch persoon. Gelukkig is de state-of-the-art in de jaren negentig dat een skiër, na een goed uitgevoerde cruciale reparatie of reconstructie, binnen het jaar naar het skiën kan terugkeren.

Behandeling

Afhankelijk van de ernst van de verwonding kan herstel bestaan ​​uit oefening, een brace of een chirurgische reconstructie van het ligament. Als het zelfs een relatief gematigde ACL-scheur is, is je seizoen voorbij en wordt de dagelijkse therapie een routine. De initiële behandeling van een acuut ACL-letsel omvat vaak ijs, ontstekingsremmende medicatie en fysiotherapie die gericht is op het herstellen van het bewegingsbereik van de gewonde knie. Een volledige traan zal hoogstwaarschijnlijk chirurgische reconstructie van de ACL vereisen. Dit is een veel voorkomende procedure met een extreem hoog slagingspercentage. meest voorkomende type ACL-reconstructie omvat het oogsten van het centrale derde deel van de patellapees met een botblok aan elk uiteinde van het peestransplantaat.

Toch is een operatie nooit een aantrekkelijke gedachte. Er is enige onenigheid onder artsen over wanneer een operatie noodzakelijk is, dus verzamel meerdere meningen en doe je eigen onderzoek over het onderwerp voordat je je gaat begeven voor een operatie.

Er is over het algemeen een lange herstelperiode. De therapie begint over een paar dagen en vordert in de loop van de maand totdat oefeningen met een lage impact met elke intensiteit kunnen worden gedaan. Het kan een jaar duren voordat je weer op ski's bent.

het voorkomen

Er zijn verschillende dingen die u in het voorseizoen en buiten het seizoen kunt doen om uw risico op een ACL-blessure te verminderen.

• Doe conditionerings- en versterkingsoefeningen van de quadriceps en hamstring voordat het skiseizoen begint. Dit is de beste beveiliging.
• Ski gemakkelijker aan het einde van de dag, wanneer u meestal vermoeid bent. Vermijd moeilijke paden, grote lucht, veel moguls en snel skiën op ijs. Doe het rustig aan in de late namiddag.
• Doe regelmatig rekoefeningen voor de hamstrings, quadriceps, heup, rug, schouder. Hoe meer je uitrekt, hoe kleiner de kans dat je gaat knappen.
• Gebruik uitrusting die bij je past en is afgestemd.
• Controleer uw bindingen op losspanning. Zet ze niet te strak.