Oorzaken van voetpijn en behandelingsopties

Voetpijn is een veel voorkomend probleem. De uitdaging met voetpijn is echter dat er veel verschillende mogelijke oorzaken zijn, waardoor het zelfs soms moeilijk wordt voor beroepsbeoefenaren in de gezondheidszorg om de oorzaak van uw ongemak te vinden. Waar de pijn is en hoe deze aanvoelt - kloppend, pijnlijk, stekend, zacht, enzovoort - kan aanwijzingen bieden, maar gezien de mogelijke oorzaken zijn de symptomen misschien niet voldoende om een ​​diagnose te stellen.
Hieronder volgt een samenvatting van enkele van de meest voorkomende pijnlijke voetaandoeningen. Raadpleeg echter uw persoonlijke arts of podotherapeut (een arts die gespecialiseerd is in voetaandoeningen) als u voetpijn ervaart.
Bovendien moet u, voordat u begint met zelfzorgstrategieën, met uw arts spreken, vooral als u een onderliggend gezondheidsprobleem heeft, zoals diabetes, perifere vaatziekte of neuropathie..

Plantaire fasciitis

De meest voorkomende oorzaak van hielpijn is plantaire fasciitis, wat irritatie en ontsteking van de plantaire fascia is - een dikke band van bindweefsel dat de zool van de voet overspant.
symptomen
De pijn van plantaire fasciitis is over het algemeen slechter wanneer iemand 's ochtends voor het eerst uit bed komt en verbetert meestal met beweging, hoewel een doffe pijn vaak aanhoudt. 
Oorzaken
Deskundigen vermoeden dat er bepaalde factoren zijn die iemands kansen op het ontwikkelen van fasciitis plantaris verhogen. Deze factoren omvatten:

• zwaarlijvigheid
• Langdurig staan
• Overmatige training, vooral hardlopen
• Strakke kuitspieren
• Ongeschikt hardloopschoenen
• Platte voeten
• Zeer hoge bogen

Diagnose
Om plantaire fasciitis te diagnosticeren, zal uw arts u vragen stellen over uw voetpijn, zoals waar deze zich precies bevindt en of de pijn erger is 's ochtends na het ontwaken.
Dan zal uw arts een lichamelijk onderzoek uitvoeren, waarbij u op uw voetzool drukt terwijl u hem buigt om te zien of hij fascineerbaarheid van een plantaire fascia kan uitlokken.
Behandeling
De behandeling van fasciitis plantaris omvat de volgende eenvoudige strategieën voor zelfzorg:

• Activiteit verminderen
• IJs aanbrengen
• Een niet-steroïde ontstekingsremmer nemen (NSAID)
• Het dragen van een schoen met kussenzolen met gelpad-inserts of hielcups
• Het dragen van een ondersteunende schoen, zelfs rond het huis, en het vermijden van pantoffels of blootsvoets lopen

Als de pijn aanhoudt, kan uw arts overwegen om een ​​steroïde in de gevoelige zone van uw voet te injecteren. Chirurgie, wat inhoudt dat een deel van de fascia plantaris wordt losgemaakt van de bevestiging aan het hielbot, wordt zelden uitgevoerd.
Een overzicht van plantaire fasciitis

Tarsal Tunnel Syndrome

Het Tarsal-tunnelsyndroom verwijst naar compressie van de achterste tibiale zenuw - een zenuw die door een kanaal loopt (de tarsaltunnel) in uw enkel.
symptomen
Met het tarsaltunnelsyndroom kan een persoon last hebben van schietende, branderige, pijnlijke, gevoelloze en / of tintelende pijn die van de binnenkant (grote teenzijde) van de enkel in de voetboog en de zool straalt. De pijn heeft de neiging om 's nachts erger te zijn, en soms reist het naar het kalf of hoger.
Oorzaken
Alles wat leidt tot compressie van de achterste scheenbeenzenuw kan tarsaaltunnelsyndroom veroorzaken. Als u bijvoorbeeld uw enkel verstuikt, kan de bijbehorende zwelling de zenuw irriteren of samendrukken.
Evenzo kan elke structurele afwijking, zoals een uitbarsting van de botten van enkel-artritis, spatader of gezwollen enkelpees of gewricht, leiden tot zenuwcompressie in de tarsaltunnel.
Mensen met platte voeten zijn ook meer vatbaar voor het ontwikkelen van het tarsaltunnelsyndroom.
Diagnose
De diagnose van het tarsaltunnelsyndroom wordt meestal gesteld door een medische geschiedenis en lichamelijk onderzoek. Soms worden beeldvormende testen besteld om te zien of er een structurele afwijking in de voet aanwezig is. Zenuwstudies zoals elektromyografie (EMG) en zenuwgeleidingssnelheid (NCV) kunnen ook worden overwogen.
Behandeling
Een verscheidenheid aan niet-chirurgische therapieën worden gebruikt om het tarsaltunnelsyndroom te behandelen, waaronder:

• RIJST. protocol (rust, ijs, compressie van de zenuw en elevatie van de voet boven het hart)
• Een NSAID nemen, zoals Advil (ibuprofen) of Aleve (naproxen)
• Steroïde injectie
• Aangepaste inzetstukken voor schoenen dragen, vooral als u platvoeten draagt
• Het dragen van een brace of cast om de voet te immobiliseren

Chirurgie wordt overwogen als de zenuwpijn ernstig of persistent is, ondanks conservatieve therapieën.
Een overzicht van het Tarsaltunnelsyndroom

Metatarsalgia

Metatarsalgie verwijst naar pijn in het gebied van de bal van de voet. Deze aandoening ontstaat als gevolg van het verlies van steun door de ligamenten die de middenvoetbotten verbinden, de vijf botten die samen uw voorvoet vormen.
symptomen
De scherpe pijn van metatarsalgie wordt gevoeld op de bodem van de bal van de voet. Soms wordt de pijn gevoeld in de buurt van waar de tenen op de voet aansluiten. De pijn, die kan worden gelijkgesteld aan het stappen op een steen, wordt meestal verlicht door te gaan zitten en verergert door blootsvoets te lopen..
Oorzaken
Veel verschillende omstandigheden kunnen iemand kwetsbaarder maken voor het ontwikkelen van metatarsalgie - meestal abnormale voetmechanica, overmatig gebruik of het dragen van schoenen met beperkte demping.
Oudere mensen, mensen met overgewicht en hardlopers lopen mogelijk ook een verhoogd risico op het ontwikkelen van metatarsalgie.
Diagnose
Diagnose van metatarsalgie wordt gemaakt door een medische geschiedenis en lichamelijk onderzoek. Imaging-tests worden alleen gebruikt als andere diagnoses worden overwogen, zoals een botbreuk, tumor of cyste.
Behandeling
Het dragen van metatarsale pads is de primaire behandeling voor metatarsalgie. Chirurgie is een laatste optie voor behandeling, omdat deze op de lange termijn neigt te mislukken, hoewel nieuwere technieken en verbeterde apparatuur enige belofte inhouden.
Metatarsophalangeal gewrichtsaandoeningen

Morton's Neuroma

Een ander veelvoorkomend zenuwprobleem in de voet is Morton's neuroma, dat een scherpe of brandende pijn in de bal van de voet veroorzaakt. Veel mensen beschrijven een ongemakkelijke sensatie die verwant is aan lopen op een marmer of kiezelsteen.
Hoewel een neuroom technisch gezien een goedaardige (niet-kankerachtige) tumor van een zenuw is, verwijst Morton's neuroom nauwkeuriger naar een verdikking van het weefsel rond een van de kleine zenuwen tussen de tenen (een interdigitale zenuw genaamd).
symptomen
Naast een schietende of brandende pijn in de bal van de voet die zich tussen twee tenen kan verspreiden (meestal tussen de derde en vierde tenen), kan gevoelloosheid optreden, evenals pijn die verergert door activiteit of wanneer schoenen worden gedragen.
Oorzaken
Hoewel de oorzaak van Morton's neuroma niet volledig is weggenomen, vermoeden deskundigen dat bepaalde factoren, zoals het dragen van strakke, smalle schoenen (bijvoorbeeld hoge hakken) of met platte voeten, leiden tot verhoogde druk en daaropvolgende verwonding van het weefsel rond een interdigitale huid. zenuw.
Diagnose
Naast een medische geschiedenis en lichamelijk onderzoek, worden soms ultrasound en magnetische resonantie beeldvorming (MRI) gebruikt om het neuroom van Morton te diagnosticeren.
Behandeling
Juiste schoeninzetten die de druk op de tenen verminderen, verlichten de pijn van Morton's neuroom. Een ruimere en wijde schoen waarmee de tenen zich kunnen uitspreiden, kan ook nuttig zijn. Soms, als de pijn aanhoudt, kan uw arts een steroïde injecteren in het getroffen gebied.
De laatste stap - als de bovenstaande eenvoudige methoden geen verlichting bieden - is een operatie. Bij chirurgie wordt een klein deel van de aangedane zenuw verwijderd of wordt het weefsel losgelaten dat de zenuw omringt.
Een overzicht van Morton's Neuroma

Achilles tendinitis

Pezen zijn de koordachtige structuren die spieren aan bot verankeren. Wanneer ze overmatig worden uitgerekt of overmatig worden gebruikt, kan tendinitis optreden. Achillespeesontsteking verwijst naar irritatie of ontsteking van de achillespees, die de kuit- en onderbeenspieren verbindt met het hielbot van de voet.
symptomen
Achillespeesontsteking veroorzaakt een pijnlijke of brandende pijn met activiteit of rekken, en de aangetaste pees is gewoonlijk pijnlijk bij aanraking. Milde zwelling, warmte en stijfheid kunnen ook optreden over de pees.
Terugkerende peesontsteking kan een teken zijn van scheuring en verzwakking van pezen, ook bekend als tendinose.
Oorzaken
Verschillende factoren kunnen bijdragen aan de ontwikkeling van Achilles tendinitis, waaronder:

• Opeens een oefeningsregime verhogen
• Strakke kuitspieren
• Ongeschikt schoeisel dragen
• Trainen bij koud weer
• Platte voeten
• Verschil in beenlengte

Diagnose
Een medische voorgeschiedenis en lichamelijk onderzoek worden gebruikt om Achilles tendinitis te diagnosticeren. Een magnetische beeldresonantie (MRI) kan worden besteld als uw arts vermoedt dat de achillespees breekt, wat gebeurt wanneer er scheuren zijn en de peesvezels loskomen.
Behandeling
De behandeling van Achilles tendinitis omvat een combinatie van deze thuistherapieën:

• RIJST. protocol (verminderde activiteit of rust, ijs, de pees samendrukken met een elastisch verband of tape, uw enkel boven uw hart verheffen)
• Een niet-steroïde ontstekingsremmer (NSAID) gebruiken, zoals ibuprofen of Aleve (naproxen)

Zodra de acute pijn is verzacht, is het een goed idee om met uw arts te praten over hielorthesics en fysiotherapie. Het Alfredson Protocol, een gespecialiseerd oefenprogramma, kan worden aanbevolen.
Chirurgisch herstel is gereserveerd voor een achillespeesruptuur.
Een overzicht van Achilles tendinitis

artrose

Artrose is de afbraak van kraakbeen in een gewricht door fysieke slijtage. De gewrichtsschade manifesteert zich doordat verminderde gewrichtsruimte, versleten kraakbeen en botsporen het gewricht omgeven.
De pijn en het gebrek aan mobiliteit van voetartrose worden vaak ervaren bij het enkelgewricht, het subtalaar gewricht en het grote teengewricht..
symptomen
Symptomen van osteoartritis kunnen pijn, stijfheid, een vibrerend of slijpend geluid of gevoel en zwelling zijn, die doorgaans verergeren bij lichaamsbeweging.
Oorzaken
Met het ouder worden draagt ​​het kraakbeen in uw gewricht van nature dun en rafels. Naast leeftijd verhoogt het hebben van een familiegeschiedenis en obesitas ook het risico op het ontwikkelen van artrose.
Diagnose
Een medische voorgeschiedenis en lichamelijk onderzoek, samen met een beeldvormende test (meestal een röntgenfoto), worden gebruikt om artrose van de voet te diagnosticeren.
Behandeling
Artrose van de voet wordt eerst beheerd met eenvoudige maatregelen, zoals:

• Veranderingen in levensstijl (bijv. Gewichtsverlies bij overgewicht of obesitas en activiteiten en oefeningen kiezen die zacht zijn voor de voeten, zoals zwemmen of fietsen)
• Een niet-steroïde anti-inflammatoire (NSAID) nemen
• Fysiotherapie
• Het dragen van een orthese op maat om pijn te verminderen
• Een hulpmiddel gebruiken om mobiliteit te bevorderen

Chirurgie - artroscopie of gezamenlijke fusie of vervanging - wordt overwogen als de pijn aanhoudt of het dagelijks functioneren aanzienlijk wordt beïnvloed.
Een overzicht van voetartrose

Ingegroeide teennagels

Een ingegroeide teennagel treedt op wanneer de rand van een teennagel groeit of in de rand van de huid wordt gedrukt. Het gebeurt meestal aan de rand van de grote teennagel als gevolg van de druk van de schoen. Zelfs de kleinste hoeveelheid ingroei kan zeer pijnlijk zijn.
symptomen
Naast pijn, omvatten andere tekenen van een ingegroeide teennagel een rode of gezwollen huid naast de nagel. Het ingegroeide stuk nagel is vaak ongezien omdat het onder de huid is begraven.
Oorzaken
Sommige factoren die iemands kans vergroten om een ​​ingegroeide teennagel te ontwikkelen zijn:

• Slecht passende schoenen dragen
• Overmatig trimmen van de laterale rand van uw teennagel
• Een soort trauma aan de teennagel ervaren

Diagnose
Een lichamelijk onderzoek - gewoon het getroffen gebied inspecteren - is alles wat nodig is om een ​​ingegroeide teennagel te diagnosticeren.
Behandeling
Behandeling van een ingegroeide teennagel hangt af van de ernst van de aandoening. Voor ingegroeide teennagels geassocieerd met minimale tot milde pijn, roodheid en geen ontlading, warme weken en het plaatsen van een klein stukje katoen onder de nagel is mogelijk alles wat nodig is.
Na een paar dagen van deze eenvoudige maatregelen, als de pijn / roodheid / zwelling aanhoudt of verergert, of als een gele, troebele substantie ("pus") aanwezig is, is het belangrijk om naar uw arts te gaan. Mogelijk hebt u een antibioticum nodig en / of moet uw arts mogelijk het ingegroeide deel van de spijker verwijderen.
Een overzicht van ingegroeide nagels

Likdoorns en eelt

Eelt zijn verdikte delen van de huid over delen van de voeten waar excessieve hoeveelheden druk of wrijving optreden.
likdoorns komen voor op de tenen waar ze tegen de schoen wrijven. In tegenstelling tot eelt, hebben likdoorns een centrale kern of een vlek in het midden die is omgeven door een dode huid.
symptomen
Eelt is groter dan likdoorns en is meestal niet pijnlijk, tenzij ze openbarsten of splijten. Aan de andere kant is de centrale kern van een mais meestal pijnlijk en zacht om aan te raken.
Oorzaken
Onjuiste schoenen, schoenen die te strak of te los zitten, zijn een veel voorkomende boosdoener achter de vorming van maïs en callus. Sokken die niet goed passen, kunnen ook bijdragen, net als teenmisvormingen, zoals hamerteen (zie hieronder).
Diagnose
Visuele inspectie van uw voet is alles dat in het algemeen nodig is om een ​​maïs of eelt te diagnosticeren. Houd in gedachten, likdoorns en eelt lijken ook op wratten, die ook ongemak kunnen veroorzaken.
Behandeling
Naast het dragen van de juiste schoenen, kun je overwegen om deze eenvoudige huismiddeltjes te proberen:

• Laat je voet weken in warm water en als je klaar bent (ongeveer 15 minuten), gebruik je een puimsteen of eeltvijl om de dode huid over de maïs of eelt te verwijderen.
• Plaats een donut-vormige, niet-medicinale schuim maïs pad over het mais of eelt
• Overweeg om kleine stukjes lamswol (geen katoen) tussen de tenen te plaatsen waar zich een maïs heeft gevormd.

Als likdoorns of eelt nog steeds een probleem blijven, is het tijd om naar uw arts te gaan. Uw arts kan de dode huidlagen verwijderen met een scalpel en een pleister op salicylzuur aanbrengen om de maïs of eelt te helpen oplossen. Hij kan ook een aangepaste voetorthese aanbevelen.
Het wegwerken van likdoorns en eelt

bunions

Een bunion is een knobbelige bult aan de zijkant van de voet die vaak net onder het grote teengewricht te vinden is (hoewel bunions ook op de pink teenkant van de voet kunnen voorkomen).
Bunions kunnen in grootte variëren en zijn het resultaat van het feit dat de grote teen in de loop van de tijd uit positie verschuift en tegen de tweede teen drukt, wat resulteert in abnormale stress op het grote teengewricht en de omliggende ligamenten.
symptomen
Bunion-symptomen treden over het algemeen in de loop van de tijd op naarmate de misvorming groter wordt. Naast een pijnlijke of brandende pijn over het gewricht van de grote teen, kunnen andere symptomen van de bunion zijn: roodheid, zwelling en stijfheid.
Oorzaken
Experts geloven dat mensen met bepaalde voettypes meer vatbaar zijn voor het ontwikkelen van eierstokken, en deze voettypes lopen in gezinnen.
Het dragen van hoge hakken, die de grote teen dwingt om in de tweede teen te worden geperst, draagt ​​ook bij aan de vorming van de bunion.
Diagnose
Bunions worden gediagnosticeerd door een fysiek onderzoek, hoewel soms een röntgenfoto wordt bevolen om beter toegang te krijgen tot de grote teengewricht.
Behandeling
Bunions, indien symptomatisch, worden vaak goed behandeld met conservatieve therapieën, zoals:

• IJs aanbrengen
• Voet en teen rekken uit
• Een niet-steroïde anti-inflammatoire (NSAID) nemen
• De bunion opvullen
• Geschikt schoeisel dragen

Als de bunionymptomen ernstig, aanhoudend of slopend zijn, kan een operatie aangewezen zijn.
Soorten bunion

Hamerteen

Hammertoe is een veel voorkomende aandoening die voorkomt in de tweede, derde of vierde tenen. Het treedt op wanneer het gewricht dat zich het dichtst bij de teen bevindt en dat de voet wordt genoemd (het metatarsophalangeale gewricht wordt genoemd) zich naar boven uitstrekt en het proximale interfalangeale gewricht (het volgende gewricht terwijl u de teen omhoog beweegt) naar beneden buigt. Dit maakt de teen gebogen als een hamer.
symptomen
Pijn kan niet alleen aan de top van de gebogen teen worden gevoeld (wanneer erop wordt gedrukt), maar ook in de bal van de voet aan de onderkant van de aangedane teen. Naast pijn kunnen roodheid, zwelling en stijfheid van het aangetaste teengewricht voorkomen. Likdoorns en eelt kunnen zich ook op de aangetaste teen vormen.
Oorzaken
Men denkt dat spieronbalans een belangrijke oorzaak is van de vorming van hamertenen. Strakke schoenen, vooral hoge hakken, zijn een andere belangrijke oorzaak. Een hamerteen kan ook ontstaan ​​als gevolg van een onderliggende medische aandoening zoals artritis.
Hammertoes hebben ook de neiging om in gezinnen te rennen.
Diagnose
Een arts kan hamertoe onderzoeken door simpelweg uw voet te inspecteren. Beeldvorming, zoals een röntgenfoto, kan worden besteld als uw arts een onderliggende aandoening vermoedt, zoals artritis.
Behandeling
Verschillende zelfzorgstrategieën worden gebruikt om hamertoe te behandelen, zoals:

• Het uitvoeren van voet- en teenoefeningen thuis om uw tenen te versterken en uit te rekken
• Het dragen van een niet-medicinale hamerkussentjes
• Het dragen van een ruimvallende, zachte schoen met een diepe teenendoos
• IJs aanbrengen als de hamer (tenen) ontstoken raakt (acuut pijnlijk, rood en / of opgezwollen)
• Voet oefeningen

Als conservatieve maatregelen falen of als zich een stijve hamertrap ontwikkelt (en dat is wanneer de teenpezen strak worden, waardoor de teen onbeweeglijk wordt), kan een operatie worden aanbevolen. Starre hamertenen worden gezien bij mensen met ernstige artritis of chronisch, verwaarloosde hamertenen.
Een overzicht van Hammer Toe Een woord van heel goed
Als u blijvende pijn in de voet hebt, is het belangrijk om een ​​arts te raadplegen voor een evaluatie. Voetpijn kan zeer invaliderend zijn en uit onderzoek blijkt dat het de stemming, het risico op vallen en de kwaliteit van leven van een persoon kan beïnvloeden.
Uiteindelijk is het erg belangrijk om tot een einde te komen - je verdient het je goed te voelen en terug te gaan naar je gebruikelijke activiteiten, en met het juiste therapieplan kun je.