Gezondheidszorg in pijnmanagement

Pijnbestrijding is een medische sub-specialiteit geassocieerd met anesthesiologie. Veel pijnbeheersingsartsen worden vaak opgeleid tot anesthesist. Als zodanig kunnen ze ervoor kiezen om te oefenen in een polikliniek, in plaats van te oefenen in een chirurgische setting. Andere pijnbeheersingsartsen kunnen een achtergrond hebben in andere specialismen zoals eerstelijnszorg. Vanwege de vraag naar pijnbehandeling zijn er niet genoeg pijnbeheersingsartsen om alle pijnpatiënten te behandelen en daarom worden huisartsen vaak verantwoordelijk gehouden voor het omgaan met pijn bij hun patiënten.
Het gebied van pijnbestrijding is vaak een besproken onderwerp in de media en onder politici en experts vanwege een gemelde toename van het sterftecijfer veroorzaakt door toevoeging of overdosis van voorgeschreven pijnstillers. Veel deskundigen zijn van mening dat er meer onderzoek moet worden gedaan naar de oorzaken van chronische pijn dan naar de behandeling via pijnstillers.
Dat gezegd hebbende, het gebied van pijnmanagement groeit en evolueert, en pijnbeheersingsartsen bieden verlichting aan veel patiënten die arbeidsongeschikt zijn met chronische pijn. Hieronder vindt u een overzicht van loopbanen voor artsen die gespecialiseerd zijn in ambulante pijnbehandeling.

Typische werkweek

Artsen voor pijnbeheersing (anesthesiologen) werken doorgaans vanuit een kantoor, waar ze gemiddeld ongeveer 22-27 patiënten per dag zien. Ze kunnen werken als privébeoefenaars in een bedrijf voor zichzelf, of ze kunnen in dienst zijn van een ziekenhuis of een medisch systeem. Pijnbeheerspecialisten helpen patiënten chronische, slopende pijn te beheersen die kan worden veroorzaakt door een verscheidenheid aan aandoeningen, ziektes of verwondingen.
De pijnbeheersingsarts of een medewerker zal de patiënt ondervragen over zijn of haar pijn en kan enkele eenvoudige tests uitvoeren, zoals het controleren van het bewegingsbereik en de algehele mobiliteit. Er kunnen ook enkele andere diagnostische tests worden uitgevoerd.
Na het diagnosticeren en beoordelen van de pijn, kan een pijnbeheersingsarts de pijn op verschillende manieren behandelen, waaronder:

• Fysiotherapie
• Orale medicatie
• Injecties met triggerpoints
• ruggenprik
• Chiropractische behandeling
• Massage therapie
• Acupunctuur

Niet alle therapieën worden noodzakelijk ter plaatse aangeboden. De arts kan de patiënt elders doorverwijzen voor sommige van de diensten, of voor iemand anders in de praktijk als therapeuten personeel hebben. Als de casus van de patiënt te complex is of wordt veroorzaakt door iets dat beter is behandeld door een andere specialist, kan de pijnbehandelingsarts de patiënt doorverwijzen naar een andere arts..
Naast artsen kunnen andere medische professionals helpen bij het behandelen van pijnpatiënten zoals nurse practitioners, physician assistants of andere verpleegkundigen en medische assistenten..

Waarom pijnbestrijding doen?

Pijnbestrijding kan een zeer lonende specialiteit zijn, vanwege hoe sterk je het leven van patiënten kunt verbeteren. Ook kunnen anesthesiologen die liever in een kantooromgeving werken, genieten van pijnmanagement vanwege de kantooromgeving, in tegenstelling tot anesthesiediensten in een operatiekamer van een ziekenhuis of operatiecentrum. De uren voor pijnbeheersing zijn stabieler en voorspelbaarder omdat de arts niet beschikbaar hoeft te zijn of op afroep voor spoedoperaties.

Uitdagingen

Een van de grootste uitdagingen voor pijnbeheersingsartsen en hun personeel is omgaan met verslaafden en drugsgebruikers en voorkomen dat ze medicijnen krijgen die niet nodig zijn voor medische doeleinden. Als pijnbeheersingsartsen hun patiënten niet correct screenen en hun personeel trainen om gedrag op het gebied van het zoeken naar drugs te herkennen, kunnen de kliniek en de arts aansprakelijk zijn voor de kosten van drugsgebruik. Bovendien worden sommige patiënten, als ze verslaafd zijn, oorlogszuchtig of zelfs gewelddadig wanneer ze pijnstillers worden onthouden. Daarom is het van het grootste belang dat alle medewerkers patiënten grondig documenteren en controleren op gedrag of tekenen dat de patiënt alleen maar drugs zou kunnen zoeken om een ​​verslaving te voeden (of om aan andere verslaafden te verkopen) in plaats van pijn te behandelen.
Naast grondige screening door de patiënt (inclusief screenings), documentatie en diagnose, voeren pijnbehandelaars ook steekproeven uit van patiënten, waaronder willekeurige 'pillentellingen' waarbij patiënten op onaangekondigde tijden worden geselecteerd om hun recept aan de arts te presenteren ter bevestiging . De arts of het personeel kan vervolgens verifiëren dat de patiënt de juiste hoeveelheid pillen bij de hand heeft, op basis van het originele recept, en verkoopt ze niet of overschrijdt de aanbevolen dosering.

Opleiding

De meeste pijnbeheersingsartsen worden opgeleid tot anesthesist. Ze kunnen een fellowship of aanvullende training doen die gespecialiseerd is in pijnmanagement, maar de aanvullende training is niet vereist om pijnmanagement te oefenen. Artsen in andere specialisaties dan anesthesiologie, zoals interne geneeskunde, kunnen pijnbeheersing oefenen met aanvullende training zoals een fellowship of CAQ in pijnmanagement.

Een vergoeding

Het gemiddelde jaarinkomen voor een anesthesist die pijnbehandeling uitvoert, is ongeveer $ 502.000. Voor pijnbeheersingsartsen die geen anesthesist zijn, is het gemiddelde jaarinkomen lager. Het verschil in inkomen kan voortkomen uit het feit dat anesthesisten gekwalificeerd zijn om meer procedures te doen, zoals ruggenprik, dan niet-anesthesiepatiënten.

Gerelateerde carrières

Als u geïnteresseerd bent in het behandelen van patiënten voor chronische pijn, bent u wellicht ook geïnteresseerd in deze andere niet-medische carrières:

• Fysiotherapeut
• Massagetherapeut
• chiropraxie
• acupuncteur

Mogelijk bent u ook geïnteresseerd in andere specialismen van artsen, zoals Fysische Geneeskunde en Revalidatie (PM & R), of palliatieve zorg, die beide pijnbestrijding als onderdeel van hun werk omvatten.