Automatische tachycardieën
"Automatische tachycardieën" worden veroorzaakt door de spontane generatie van abnormale elektrische impulsen van ergens in het hart. Je kunt deze automatische tachycardieën zien als een "prikkelbare focus" op een plek in de hartspier. Deze prikkelbare focus vuurt snel elektrische impulsen af, waardoor het hart te snel klopt.
Oorzaken van automatische tachycardie
Het woord tachycardie betekent eenvoudigweg een hartslag van meer dan 100 slagen per minuut. Omdat het soms goed is om een hartslag van meer dan 100 te hebben, zijn niet alle tachycardieën slecht of abnormaal.Er zijn drie algemene oorzaken van tachycardie:
- Normale tachycardie (of sinustachycardie) is een normaal verschijnsel dat de meesten van ons elke dag ervaren. Het treedt op omdat de sinusknoop de snelheid versnelt waarmee het elektrische impulsen genereert in reactie op inspanning of stress.
- Teruglopende tachycardie is een hartritmestoornis veroorzaakt door een abnormale elektrische verbinding ergens in het hart die een potentieel circuit creëert. De tachycardie treedt op wanneer een elektrische impuls "ingesloten" raakt binnen dit circuit en begint in hoog tempo hartkloppingen weg te draaien. Rheingante tachycardieën beginnen en stoppen typisch heel plotseling en zonder aanwijsbare reden, en de meeste komen vaak voor bij mensen die anders helemaal gezond zijn.
- Automatische tachycardieën betrek geen abnormaal elektrisch circuit. In plaats daarvan worden ze veroorzaakt door de spontane, abnormale generatie van elektrische impulsen vanaf een locatie in het hart. Deze aritmieën komen vaak voor bij mensen die medisch onstabiel zijn.
Kenmerken van automatische tachycardie
Met automatische tachycardie, een abnormale focus van hartcellen beginnen met het produceren van hun eigen elektrische impulsen sneller dan de sinusknoop doet, dus de overname van het ritme van het hart en het produceren van tachycardie.Automatische tachycardieën kan ofwel supraventriculaire (zogenaamde “automatische atriale tachycardia,” wat betekent dat de cellen die zijn "automatisch" bakken worden ondergebracht bij de atria) of ventriculaire ( “automatische ventriculaire tachycardia,” waarbij de abnormale elektrische impulsen komen van de ventrikels). Zoals bij terugkerende tachycardie, is de ventriculaire vorm van automatische tachycardie veruit het gevaarlijkste type.
Bovendien kan automatische junctionele tachycardie optreden wanneer de abnormale impulsen ontstaan bij de AV knoop, die vlakbij het "kruispunt" van de atria en ventrikels).
Er is zelfs een soort automatische tachycardie die zijn oorsprong vindt in de sinusknoop zelf, ongepaste sinustachycardie of IST genoemd.
In schril contrast met de terugkomende tachycardie worden automatische tachycardieën het meest gezien bij mensen die acuut ziek zijn. Dit komt omdat verschillende soorten acute ziekten de condities kunnen creëren die het hart nodig heeft om abnormale elektrische impulsen te produceren.
In het bijzonder de automatische hartritmestoornissen neiging om zich bij mensen met acute longziekte (zoals longembolie of longontsteking), acuut myocardinfarct (hartaanval), of bij mensen die hebben verschillende ernstige afwijkingen in hun metabolische staat - zoals lage zuurstofgehalte in het bloed niveaus, lage kalium- of magnesiumbloedspiegels of zeer hoge niveaus van adrenaline.
Dientengevolge worden automatische tachycardieën het meest gezien bij bijzonder onstabiele patiënten in de ziekenhuisomgeving, vooral bij mensen die genoeg ziek zijn om op intensive care-afdelingen te verblijven..
Er zijn echter uitzonderingen op dit algemene patroon. IST komt bijvoorbeeld voor bij jongere mensen die verder helemaal gezond zijn.
Ook wordt een zeldzame aandoening, automatische atriale tachycardie (ook "ectopische atriale tachycardie" genoemd), gezien bij jonge, gezonde mensen. In tegenstelling tot de re-entry atriale tachycardie, automatische atriale tachycardie neigt persistent in plaats van intermitterend te zijn en kan leiden tot tachycardie geïnduceerde hartfalen. Aanhoudende automatische atriale tachycardie wordt meestal behandeld met ablatietherapie.
Behandeling van automatische tachycardie
Over het algemeen is de meest effectieve behandeling voor automatische tachycardie het identificeren en terugdraaien van het onderliggende medische probleem, zo snel mogelijk. Zodra de onderliggende longaandoening, hartaandoening of metabole afwijkingen zijn gestabiliseerd, gaat de aritmie vrijwel altijd weg. Dus in bijna alle gevallen, is de behandeling van automatische tachycardie het snel stabiliseren van de medische stoornis die het veroorzaakt.Gewoonlijk is de aritmie al opgelost als iemand die een automatische tachycardie heeft gehad, gezond genoeg is geworden om het ziekenhuis te verlaten. Er is over het algemeen geen reden om te overwegen om chronische anti-aritmica of andere langetermijntherapie te gebruiken die gericht is op de behandeling van hartritmestoornissen. Het voorkomen van eventuele verdere hartritmestoornissen is een kwestie van welke stappen mogelijk zijn om een herhaling van het medisch probleem dat de ritmestoornis veroorzaakt in de eerste plaats te voorkomen.
