Kun je bètablokkers gebruiken als je astma of COPD hebt?

Er is al lang gesuggereerd dat bètablokkers - geneesmiddelen die vaak worden gebruikt om hypertensie en andere cardiovasculaire aandoeningen te behandelen - problematisch kunnen zijn bij mensen met ernstig astma of chronische obstructieve longziekte (COPD). Dit was voor een groot deel te danken aan studies uit de jaren 70 en 80, die suggereerden dat de geneesmiddelen de gevoeligheid van longweefsels versterken en daardoor het risico op bronchiale spasmen vergroten. Maar veel van die beweringen zijn sindsdien aangevochten, met de meeste experts vandaag de dag het erover eens dat de voordelen van bètablokkers veel groter zijn dan de mogelijke gevolgen.
Met de ontwikkeling van nieuwere cardioselectieve bètablokkers zijn de risico's nog kleiner. Toch moet voorzichtigheid worden betracht wanneer bètablokkers worden gebruikt bij mensen met ernstige astma of COPD om mogelijk ernstige exacerbaties te voorkomen..

Achtergrond

Bètablokkers, ook bekend als bèta-adrenerge receptorblokkers, verminderen uiteindelijk de hoeveelheid zuurstof die het hart nodig heeft om goed te functioneren.
Ze werden ooit als verboden beschouwd voor mensen met een reactieve longziekte (RAD) vanwege hun gegeneraliseerde werkingsmechanisme. De medicijnen blokkeren de effecten van adrenaline, het hormoon dat verantwoordelijk is voor een toename van de hartslag. Door te binden aan moleculen op het oppervlak van het hart - bekend als bèta-1-receptoren - voorkomt het medicijn dat adrenaline de hartactiviteit stimuleert. De hartslag wordt vertraagd, de kracht van de hartcontracties wordt verminderd en de bloeddruk neemt af.
Het probleem is dat bètareceptoren ook op longweefsel worden aangetroffen. De activering van deze moleculen, bekend als bèta-2-receptoren, zorgt ervoor dat luchtpassages ontspannen onder invloed van epinefrine. Als ze geblokkeerd zijn, kunnen de longweefsels samentrekken, waardoor luchtkanalen smaller worden.
Op het eerste gezicht suggereren deze omgekeerde effecten dat bètablokkers "schadelijk" zijn voor mensen met astma of COPD, vooral omdat sommige geneesmiddelen niet goed zijn in het differentiëren tussen bèta-1 en bèta-2-receptoren. Recent onderzoek suggereert echter dat dit misschien niet het geval is.

Demonstrated Benefits

Vanuit het perspectief van iemands algehele gezondheid, terwijl het gebruik van bètablokkers het risico op COPD-exacerbaties kan verhogen, kan het vermijden van bètablokkers een risico van overlijden vormen.
De redenen zijn simpel: Hart-en vaatziekten is de belangrijkste doodsoorzaak onder de meeste etnische bevolkingsgroepen in de Verenigde Staten, waaronder Afro-Amerikanen, Iberiërs en blanken. Onder mensen met COPD blijft hartziekte de primaire doodsoorzaak. Als onafhankelijke risicofactor is COPD zelfs geassocieerd met een drievoudig verhoogd risico op plotseling hartfalen in vergelijking met de algemene bevolking.
In deze context vermindert het gebruik van bètablokkers niet alleen het risico op overlijden bij mensen met COPD, het kan ook de kwaliteit van hun leven verbeteren. Volgens een beoordeling door 2014 van 13 gerandomiseerde studies, verminderden bètablokkers het risico op overlijden bij mensen met COPD met 28 procent en het risico op exacerbaties met 37 procent. Zelfs bij mensen met coronaire hartaandoeningen of hartfalen werden bètablokkers geassocieerd met respectievelijk 36 en 26 procent minder overlijdensrisico.
Er is zelfs bewijs dat bètablokkers de effecten van geïnhaleerd albuterol en salbutamol, twee nietjes van astma en COPD-therapie kunnen versterken.
Het meeste onderzoek suggereert vandaag dat, door de bloeddruk te beheersen en een optimale hartfunctie te behouden, je de ontwikkeling van dyspnoe (kortademigheid) kunt voorkomen, een symptoom dat astma en COPD kan compliceren..

Beta-blokkers veilig gebruiken

De bètablokkers van de eerste generatie waren niet-selectief, wat betekent dat ze zowel bèta-1- als bèta-2-receptoren blokkeerden. Nieuwere geneesmiddelen van de tweede generatie worden beschouwd als cardioselectief omdat ze een grotere affiniteit hebben voor bèta-1-receptoren. Waaronder:

• Brevibloc (esmolol)
• Tenorman (atenolol)
• Toprol XL (metoprololsuccinaat)
• Zebeta (bisoprololfumaraat)

Over het algemeen worden cardioselectieve bètablokkers als veilig beschouwd voor gebruik bij mensen met astma of COPD.
Toch reageren mensen anders op verschillende geneesmiddelen, dus het is altijd verstandig om te controleren op ongewone luchtwegklachten tijdens de eerste vier tot zes weken behandeling. Deze omvatten veranderingen in ademhalingspatronen of een toename in de ernst of frequentie van exacerbaties.

Vaak voorkomende bijwerkingen

Cardioselectieve bètablokkers kunnen de frequentie van het geforceerde expiratoire volume (FEV1) verlagen bij de eerste start. Als u zelf uw toestand in de gaten houdt, moet u zich hiervan bewust zijn. In de meeste gevallen zal de FEV1 binnen een week of twee normaliseren zodra uw lichaam zich aanpast aan het medicijn.
Andere vaak voorkomende bijwerkingen van bètablokkers zijn onder andere:

• Koude handen of voeten
• Diarree of obstipatie
• Duizeligheid
• Slaperigheid
• Droge mond of ogen
• Vermoeidheid
• Gegeneraliseerde zwakte
• hoofdpijn
• Maagklachten

De meeste bijwerkingen zijn beheersbaar en verbeteren na verloop van tijd. Meld een ernstig, aanhoudend of terugkerend symptoom bij uw arts. In sommige gevallen kan een dosisverlaging voldoende zijn om de symptomen te verlichten.
Denk er aan de andere kant aan dat de selectiviteit van een bètablokker bij hogere doses kan worden verlaagd. Als een hogere dosis wordt voorgeschreven, moet u extra oplettend zijn bij het controleren op bijwerkingen. Als u onder de hoede bent van een aparte cardioloog en longarts, zorg er dan voor dat ze zich beiden op dezelfde bladzijde bevinden met betrekking tot uw gezondheid en eventuele medicijnen die u gebruikt..