Hoe een acute hartaanval wordt behandeld

Een acute hartaanval (ook wel een hartinfarct of MI genoemd) is een medisch noodgeval waarbij een van de kransslagaders die bloed naar het hart leiden geblokkeerd is geraakt, waardoor een spiergebied begint te sterven. Vroege en agressieve medische therapie is noodzakelijk om het cardiovasculaire systeem te stabiliseren en om complicaties op de lange termijn te voorkomen of op zijn minst te verlichten.

Directe prioriteiten

Wanneer iemand in het ziekenhuis aankomt met een mogelijke hartaanval, zullen de eerste dingen die medisch personeel zal doen zijn:

• Controleer de vitale functies (hartslag en bloeddruk)
• Bereid je voor op het omgaan met schijnbare levensbedreigende aandoeningen zoals ventrikelfibrilleren
• Maak een definitieve diagnose van MI

Vervolgens moet worden vastgesteld of een hartaanval is opgetreden en, zo ja, welke van de twee soorten MI is opgetreden (of aan de gang is):

• Om de meest ernstige vorm van een hartaanval te diagnosticeren, een ST-segment elevatie myocardiaal infarct (STEMI), waarbij de slagader volledig geblokkeerd is, hoeft een arts typisch alleen de symptomen van een patiënt te observeren en misschien een elektrocardiogram (ECG) te doen -a niet-invasieve test die een beeld geeft van de activiteit van het hart.
• Het minder ernstige type hartaanval, een niet-ST-segment elevatie-myocardiaal infarct (NSTEMI), is niet altijd zo eenvoudig te diagnosticeren, omdat de ader maar gedeeltelijk geblokkeerd is. In dit geval is het vaak nodig om een ​​bloedtest uit te voeren om te kijken naar een verhoging van de hartenzymen, eiwitten die door beschadigde hartspiercellen in de bloedbaan worden vrijgegeven..

Operaties en door specialisten aangestuurde procedures

In het geval van een STEMI moeten onmiddellijk stappen worden ondernomen om de slagader te deblokkeren en zo snel mogelijk weer bloed door het bloed te laten stromen. Dit kan worden gedaan met trombolytische geneesmiddelen (zie hieronder) of met een chirurgische procedure genaamd angioplastiek met stent.
De meeste cardiologen zullen kiezen voor angioplastie als het ziekenhuiskatheteriseringslaboratorium (een speciale ruimte die is uitgerust voor deze procedure) en ervaren technici onmiddellijk beschikbaar kunnen worden gesteld. Deze invasieve aanpak zou ook worden gekozen als er een goede reden is om in uw geval trombolytische therapie te vermijden.
Snelle angioplastiek met stenting is succesvol bij het openen van een geblokkeerde slagader ongeveer 80 procent van de tijd.
De nadelen van deze aanpak zijn dat het een invasieve procedure is en tenzij het ziekenhuis zich voorbereidt om spoedangioplastiek snel en efficiënt uit te voeren, kan de opening van het bloedvat sneller worden bereikt met trombolytische therapie.

medicijnen

Er zijn veel medicijnen die kunnen worden gebruikt tijdens en onmiddellijk na een hartaanval om de hartaanval te stoppen en om verdere schade aan het hart te voorkomen.

Trombolytische therapie

Deze benadering voor de behandeling van een acute hartaanval houdt in dat medicatie wordt gebruikt om een ​​bloedstolsel af te breken, met de meeste kans om te worden gebruikt als angioplastiek niet kan worden uitgevoerd of geen veilige optie voor een patiënt is.
Deze krachtige geneesmiddelen, ook bekend als trombolytica of fibrinolytische middelen, worden intraveneus toegediend. Ze hebben de bijnaam "clot busters" omdat ze juist bloedstolsels oplossen die zich vormen. 
Studies hebben aangetoond dat ongeveer 50 procent van de afgesloten slagaders kan worden geopend als dergelijke medicijnen vroeg in de loop van een hartaanval worden gegeven. De beste resultaten worden binnen de eerste drie uur verkregen; relatief bevredigende resultaten worden gezien tussen drie tot zes uur; en een voordeel wordt tot 12 uur gezien, met daarna weinig of geen voordeel.

Geneesmiddelen die worden gebruikt tijdens een hartaanval

Het type medicijn dat het meest wordt gebruikt om een ​​bloedstolsel af te breken tijdens een hartaanval, is weefselplasminogeenactivator (tPA). Specifieke tPA-medicijnen omvatten:

• TNKase (tenectaplase). Het medicijn bij uitstek in de VS omdat het minder bloedingsgevolgen lijkt te veroorzaken en gemakkelijker toe te dienen is dan andere trombolytica
• Streptase (streptokinase). Wereldwijd het meest gebruikt omdat het relatief goedkoop is
• Kinlytic (urokinase voor injectie)
• Activase (alteplase)
• Retavase (reteplase)

De belangrijkste bijwerking van trombolytische therapie is bloeding, waardoor het onveilig is voor patiënten met een hoog bloedingsrisico, zoals degenen die recent een operatie hebben ondergaan, een voorgeschiedenis van een beroerte hebben door een hersenbloeding of een zeer hoge bloeddruk hebben.

Andere medicijnen

Naast trombolytica worden vaak andere medicijnen gegeven om acuut myocardinfarct te behandelen.
antiplatelets. De meest voorkomende van deze geneesmiddelen, die de kleverigheid van bloedplaatjes verminderen, waardoor het moeilijker wordt om bloedstolsels te vormen of groter te worden, is aspirine. De typische dosis is een half of een hele ongecoate volwassen aspirine, gekauwd of geplet, zo snel mogelijk ingenomen wanneer een hartaanval (of een acuut coronair syndroom) wordt vermoed, kan de resultaten aanzienlijk verbeteren.
Waarom u een aspirine moet innemen als u denkt dat u een hartaanval krijgt anticoagulantia. Voorbeelden van deze geneesmiddelen, ook wel bloedverdunners genoemd, zijn heparine en Coumadin (warfarine). Gegeven binnen de eerste 24 uur van een acute hartaanval, helpt een bloedverdunner stolling te voorkomen en kan het risico op mortaliteit op de lange termijn verminderen.
Bètablokkers. Door het effect van adrenaline, bètablokkerssignificant verbeteren van de overleving van patiënten met MIs en worden meestal aanbevolen voor iedereen die een hartaanval heeft gehad, te beginnen de dag nadat het zich heeft voorgedaan. Volgens de American Heart Association zijn de meest voorgeschreven bètablokkers na een hartaanval:

• Lopressor, Toprol XL (metoprolol)
• Corgard (nadolol)
• Inderal (propranolol)
• Sectraal (acebutolol)
• Tenormin (atenolol)
• Kerlone (betaxolol)
• Ziac (bisoprolol / hydrochloorthiazide)
• Zebeta (Bisoprolol)
• Betapace (sotalol)

Angiotensin-converting enzyme (ACE) -remmers. Deze medicijnen breiden bloedvaten uit en laten het bloed gemakkelijker stromen. Van ACE-remmers is aangetoond dat ze de uitkomst van patiënten met grote hartaanvallen of tekenen van hartfalen aanzienlijk verbeteren, hoewel ze ook gunstig kunnen zijn bij patiënten met minder ernstige hartaanvallen. Ze worden meestal gestart tijdens de eerste 24 uur na een hartaanval. Voorbeeld omvat Lotensin (benazepril), Vasotec (enalapril) en Altace (ramipril).
statines. Statines lijken de overleving na een MI te verbeteren, ongeacht het cholesterolgehalte, waarschijnlijk door op een andere manier ontstekingen te verminderen of plaatjes in de kransslagader te stabiliseren. Meestal moeten statines worden gestart voordat een patiënt met een hartaanval het ziekenhuis verlaat. Soms is het nuttig om ze nog sneller te beginnen. De primaire statines zijn:

• Lipitor (atorvastatine)
• Lescol (fluvastatine)
• Mevacor (lovastatin)
• Livalo (pitavastatin)
• Pravachol (pravastatin)
• Zocor (simvastatine)
• Crestor (rosuvastatin)

Who zou Statins moeten nemen?

Een woord van heel goed

De eerste 24 uur na een hartaanval zijn van cruciaal belang. Medische hulp zo snel mogelijk krijgen is essentieel om hartstilstand te voorkomen, de hartspier te behouden en verdere bloedstolsels te voorkomen. Zowel chirurgie als toewijding kunnen zeer effectief zijn als ze snel genoeg worden gegeven. Het belangrijkste is niet welke methode wordt gebruikt, maar om snel te handelen. Tijd is van essentieel belang, en de gekozen methode moet meestal die methode zijn die de slagader waarschijnlijk sneller zal openen.
Maar zelfs nadat een patiënt de eerste kritieke dag met succes heeft onderhandeld, moet er nog veel werk worden verzet. Een hartaanval is niet zomaar een op zichzelf staande gebeurtenis die, eenmaal doorstaan, dan kan worden vergeten. Echt overleven van een hartaanval vereist een voortdurende inspanning, een die niet alleen je leven zal redden, maar je ook in staat stelt om gezonder en langer te leven dan je anders zou kunnen hebben.