Hoe wordt Pseudohypertension gediagnosticeerd?

Pseudohypertensie is een ongewoon verschijnsel, meestal gezien bij oudere patiënten, waarbij de bloeddrukmeting verkregen met een bloeddrukmeter (bloeddrukmanchet) veel hoger is dan de werkelijke bloeddruk. Patiënten met pseudohypertensie krijgen ten onrechte de diagnose hypertensie als hun bloeddruk normaal is.

Diagnose van Pseudohypertensie

Pseudohypertension wordt veroorzaakt door de verdikking van de wanden van de slagaders die kan optreden bij het ouder worden. Deze verdikking maakt de slagaders erg stijf en moeilijk te comprimeren. Omdat het meten van de bloeddruk afhangt van het meten van de kracht die nodig is om een ​​slagader te comprimeren, heft het hebben van dikke, moeilijk te comprimeren slagaders ten onrechte de lezing van de bloeddrukmeter op.
Artsen vermoeden meestal pseudohypertensie in gevallen waarin:

• De bloeddrukmeting is zeer hoog na verloop van tijd, maar de patiënt heeft geen tekenen van orgaanschade of andere complicaties. 
• Pogingen om de gemeten hoge bloeddruk te behandelen veroorzaken symptomen van lage bloeddruk (duizeligheid, verwarring, verminderde urineproductie).

Hoewel een vingerbloeddrukmeter of andere soortgelijke apparaten enige bruikbare gegevens kunnen opleveren in gevallen van vermoedelijke pseudohypertensie, is de enige manier om de diagnose te bevestigen, door het direct meten van de intra-arteriële bloeddruk, dat wil zeggen de druk in het bloedvat. Dit wordt gedaan door een naald rechtstreeks in een kleine slagader te plaatsen.
Eerder werd een niet-invasieve techniek genaamd Osler's manoeuvre gebruikt in plaats van directe intra-arteriële meting. Uit gegevens is echter gebleken dat deze techniek slechte resultaten oplevert en dat het gebruik ervan vandaag als ongepast wordt beschouwd.
Bewerkt door Richard N. Fogoros, MD