Supraventriculaire tachycardie (SVT)

Supraventriculaire tachycardie, of SVT, is een familie van hartritmestoornissen die een onjuist snelle hartslag veroorzaken. SVT's komen voort uit de boezems (de bovenste kamers van het hart). Een oudere naam voor SVT, die u nog steeds af en toe kunt horen, is Paroxysmale atriale tachycardie (PAT).

Symptomen van SVT

SVT komt meestal voor in discrete afleveringen, die meestal heel plotseling beginnen en even plotseling stoppen. Dus de symptomen van SVT lijken uit het niets te verschijnen en even snel te verdwijnen. De duur van deze afleveringen kan van enkele seconden tot enkele uren zijn.
Tijdens een SVT-episode is de hartslag minstens 100 slagen per minuut, maar ligt deze gewoonlijk dichter bij 150 slagen per minuut. Bij sommige mensen kan de hartslag aanzienlijk sneller zijn dan die, in sommige gevallen meer dan 200 slagen per minuut. SVT produceert vaak hartkloppingen - een gevoel van extra hartslag of een hartritme - dat kan best eng zijn. Bovendien kan een persoon duizeligheid en duizeligheid, zwakte, vermoeidheid of dyspnoe (kortademigheid) ervaren. Dit betekent dat SVT behoorlijk vervelend kan zijn en als SVT vaak genoeg voorkomt, kan SVT zelfs zeer storend worden voor uw leven. Gelukkig is SVT slechts zelden levensbedreigend.

Wat veroorzaakt SVT?

In de meeste gevallen komt SVT voor bij mensen die worden geboren met een extra abnormale elektrische verbinding in het hart.
Onder bepaalde omstandigheden kunnen deze extra verbindingen plotseling de normale elektrische patronen in het hart verstoren en tijdelijk nieuwe elektrische patronen instellen die de aritmie produceren.
Bij sommige mensen kunnen episodes van SVT worden veroorzaakt door inspanning, stress, gastro-intestinale symptomen (zoals misselijkheid, braken of constipatie) of medicijnen.
Maar bij de meeste mensen lijkt SVT om geen enkele specifieke reden te voorkomen.
Bepaalde medische problemen lijken ook SVT te veroorzaken, in het bijzonder longziekte en hyperthyreoïdie. De SVT veroorzaakt door dergelijke medische aandoeningen is meestal anders dan de meer typische SVT, in die zin dat deze meer persistent is. Adequate behandeling vereist meestal agressieve behandeling van het onderliggende medische probleem.

Wat zijn de soorten SVT?

SVT is eigenlijk een familie van gerelateerde aritmieën en binnen deze familie zijn er veel typen. De symptomen van al deze typen SVT zijn hetzelfde. Hoewel het scala aan therapeutische opties ook hetzelfde is, kan de "optimale" therapie variëren, afhankelijk van het type.
Dus als u SVT heeft, kunt u uw arts vragen naar het specifieke type dat u heeft, zodat u er meer over kunt leren.

Behandeling

Acute aanvallen van SVT stoppen vrijwel altijd na enkele minuten of enkele uren spontaan. Veel mensen hebben echter geleerd om hun episodes te stoppen door iets te doen om de toon van de nervus vagus te verhogen. De eenvoudigste manier om je vagale toon te vergroten, is door een Valsalva-manoeuvre uit te voeren. Een minder prettige methode is om de duikreflex te starten door je gezicht een paar seconden onder te dompelen in ijswater.
Als uw SVT niet binnen 15 tot 30 minuten stopt, of als uw symptomen ernstig zijn, moet u naar de eerste hulp gaan. De arts kan vrijwel altijd een SVT-episode binnen enkele seconden stoppen door een intraveneuze dosis adenosine of Calan (verapamil) toe te dienen.
Misschien wilt u ook meer chronische therapie overwegen die gericht is op het voorkomen van terugkerende SVT. Het is belangrijk om in gedachten te houden dat SVT slechts zelden gevaarlijk is (maar "slechts" symptoomproducerend). Dit betekent dat er veel opties zijn voor chronische therapie.
Veel mensen die slechts af en toe en in de tijd beperkte afleveringen van SVT hebben, kiezen bijvoorbeeld helemaal niet voor een specifieke behandeling; ze behandelen eenvoudigweg hun afleveringen wanneer ze zich voordoen.
In de meeste gevallen kan SVT voor eens en voor altijd worden genezen door een ablatieprocedure. De meeste SVT's worden veroorzaakt door extra elektrische paden en meestal kunnen die extra paden nauwkeurig worden gelokaliseerd door elektrische mapping tijdens een elektrofysiologische studie en vervolgens worden geablateerd. Zodra de extra route is verdwenen, zou de SVT nooit meer terug moeten komen.
Anti-aritmica kunnen ook worden gebruikt om te proberen SVT te voorkomen, maar omdat deze medicijnen vaak slechts gedeeltelijk effectief zijn en veel van hen het potentieel hebben om aanzienlijke nadelige effecten te veroorzaken, zijn de meeste artsen terughoudend om chronische antiaritmische medicamenteuze behandeling voor te schrijven om SVT te behandelen, opnieuw is een goedaardige aritmie die slechts zelden voorkomt. Bij sommige mensen kan een enkele dosis van een anti-aritmiemedicijn, genomen bij het begin van SVT, helpen de episode sneller te beëindigen.

Een woord van heel goed

SVT, hoewel zelden levensbedreigend, kan aanzienlijke symptomen veroorzaken en kan behoorlijk verstorend zijn voor een normaal leven. Gelukkig kunnen bijna alle rassen van SVT met succes worden behandeld en voorkomen.
Als u SVT heeft, kunt u het beste praten met een elektrofysioloog (een cardioloog die gespecialiseerd is in hartritmestoornissen), die samen met u de voor- en nadelen van alle behandelingsopties die beschikbaar zijn voor uw specifieke SVT-onderzoek kunt bekijken..