De Top 5 AIDS-denialisten
- "Heldenwetenschappers" - artsen of wetenschappers die de wetenschappelijke geloofsbrieven gebruiken die ze mogelijk hebben om een patina van legitimiteit te creëren voor niet-ondersteund onderzoek.
- "Lofzangers" - zij die actief de denialistische oorzaak promoten bij het publiek, meestal onder de constructie van een samenzweerderig verhaal.
- "Levende pictogrammen" - personen met hiv die "levend bewijs" leveren dat een alternatieve remedie hen in leven houdt.
- "Cultropreneurs" - degenen die een samenzweerderig uitgangspunt gebruiken als marketingstrategie voor een alternatieve remedie of voor commercieel gewin.
ACT UP / San Francisco
ACT UP (AIDS Coalition to Unleash Power) is de belangrijkste AIDS-activistengroep die in 1987 werd opgericht door toneelschrijver Larry Kramer. Hoewel de organisatie werd gecrediteerd voor het bewerkstelligen van positieve veranderingen in biomedisch onderzoek en toegang voor mensen met HIV, is de ACT UP / Het hoofdstuk van San Francisco ging op een heel andere koers: het betwiste hiv als oorzaak van aids en officieel breken met de oudergroep in 2000.Terwijl hun oorzaken de dierenrechten, homo-bevrijding, vegetarisme en de promotie van medicinale marihuana omarmden, werden hun argumenten meestal voorgesteld als een bijna anarchistische ontkenning van maatschappelijke hebzucht en verval. Volgens de website van de groep:
"De waarheid is dat mensen niet doodgaan aan aids, mensen worden ziek en sterven aan ... immunosuppressieve aspecten van het dagelijks leven in onze giftige, pelsaanbidding, ozonafbrekende, geldgedreven, consumentistische (sic) maatschappij."
Ondanks de afnemende ledenaantallen in latere jaren, trok hun anti-establishment houding ondersteuning van de wil van Pretenders leadzanger Chrissie Hynde (die $ 5.000 aan de oorzaak schonk) en de People for the Ethical Treatment of Animals (PETA), met wie ze marcheerden in protest van dierproeven.
Het was misschien de verstrooide, lukrake aard van de missie van de groep die hen in staat stelde om steun te verlenen aan diegenen die hun ontkenningsgezindheid misschien anders in twijfel hadden getrokken. De leider van ACT UP / SF, David Pasquarelli, stierf in 2004 op de leeftijd van 36 van complicaties van HIV, terwijl landgenoot Michael Bellefontaine stierf in 2007 op 41-jarige leeftijd van een niet-gespecificeerde systemische infectie.
Matthias Rath
De in Duitsland geboren Matthias Rath, de bekende vitaminemagnaat en hoofd van het Dr. Rath Research Institute in Californië, maakte internationale krantenkoppen toen hij beweerde dat vitamines (waarnaar hij verwijst als "cellulaire geneeskunde") hiv doeltreffend kunnen behandelen terwijl ze antiretroviraal zijn drugs (ARV's) waren zowel toxisch als gevaarlijk.Tijdens de hoogte van de aids-pandemie in 2005 in Zuid-Afrika, deelde de organisatie van Rath tienduizenden brochures uit aan arme zwarte townships die hiv-positieve inwoners aanspoorden hun ARV's te verlaten en vitamines te gebruiken.
Kort daarna werd Rath voor de rechtbank gedaagd voor het uitvoeren van ongeoorloofde vitamineproeven (waarbij naar verluidt verscheidene mensen stierven) en het werd vervolgens verboden verdere advertenties te publiceren die zijn producten promoten of van voortgaand onderzoek binnen Zuid-Afrika..
De gepercipieerde steun van de overheid - Zuid-Afrikaanse minister van Volksgezondheid Manto Tshabalala-Msimang en de Raad voor geneesmiddelencontrole werden ook genoemd in het pak - wat de invloed was van de dissidente claims van Rath.
Christine Maggiore
Christine Maggiore werd door velen beschouwd als het posterkind van de aids-dissidentenbeweging. De oprichter van de organisatie, Alive & Well AIDS Alternatives, Maggiore bevorderde de opvatting dat HIV niet de oorzaak van AIDS was en adviseerde HIV-positieve zwangere vrouwen om geen ARV's te nemen.Maggiore werd in 1992 gediagnosticeerd met HIV. Terwijl ze aanvankelijk als vrijwilliger met zulke welbekende HIV-liefdadigheidsinstellingen werkte als AIDS Project Los Angeles en Women At Risk, was het tijdens ontmoeting met AIDS-dissident Peter Duesberg dat ze de mainstream actief begon te bevragen. wetenschap. Ze haalde snel de krantenkoppen omdat ze tijdens haar zwangerschap ARV's vermeed en vervolgens haar dochter Eliza Jane de borst gaf, terwijl ze beweerde dat HIV volkomen onschadelijk was.
Zo dwingend was Maggiore als een activist die de Zuid-Afrikaanse regering haar uitnodigde om te exposeren op de 2000 International AIDS Conference in Durban. Haar ontmoeting met de toenmalige president Thabo Mbeki zou invloed hebben gehad bij zijn beslissing om de financiering van medisch onderzoek naar HIV-positieve zwangere vrouwen te blokkeren.
Beyond Maggiore's vermogen om steun te krijgen van diegenen die haar zagen als een baken van hoop, kreeg ze frequent - en soms morbide - media-aandacht van degenen die twijfelden of ze zichzelf echt zou martelen voor de zaak, zelfs toen haar eigen gezondheid begon te falen. (Omgekeerd, tijdens dezelfde periode, hiv-positieve activist Zackie Achmat trok internationale aandacht voor het weigeren om ARV's te nemen totdat de Zuid-Afrikaanse regering ermee instemde om de drugs te verspreiden onder het grote publiek.)
Onder de aanhangers van Maggiore waren leden van de rockgroep, de Foo Fighters, die in 2001 een uitverkocht benefietconcert voor haar organiseerde (een standpunt dat ze sindsdien hebben ingenomen op de website van hun band). Eliza Jane stierf op de leeftijd van drie van pneumocystis pneumonie. Maggiore stierf in 2008 op 58-jarige leeftijd aan een verspreide herpesinfectie en bilaterale pneumonie.
Dr. Peter Duesberg
Peter Duesberg wordt grotendeels beschouwd als de vader van de aids-dissidentenbeweging. Duesberg werd in 1936 in Duitsland geboren en ontving in zijn vroege carrière veel lof voor zijn onderzoek naar kankerverwekkende virussen en groeide snel uit tot een prominente plaats, en kreeg uiteindelijk op 36-jarige leeftijd de tenure van de University of California, Berkeley..Aan het begin van de aidscrisis in 1987 werd Duesberg echter het centrum van een wetenschappelijke controverse door te veronderstellen dat recreatieve drugs zoals alkylnitraten (ook bekend als "poppers") de oorzaak van AIDS waren en dat HIV zelf onschadelijk was. Later ging hij door met het opnemen van ARV's als veroorzakers van het syndroom.
Terwijl Duesberg tijdens de eerste dagen van de crisis steun wist te bemachtigen, waaronder de Nobelprijswinnaar biochemicus Kary Banks Mullis (die ironisch genoeg werd geëerd voor zijn werk met PCR-technologie die werd gebruikt bij het testen van virale ladingen), duurde het tot zijn ontmoeting met toen Zuid-Afrikaanse president Thabo Mbeki dat de invloed van Duesberg echt voelbaar was.
In 2000 werd Duesberg (samen met collega-ontkenners Harvey Bialy, David Rasnick, Robert Giraldo, Sam Mhlongo en Etienne de Harven) uitgenodigd om deel te nemen aan het adviespanel van Mbeki over hiv en aids, een zeer gepubliceerde denktank die leidde tot de ideologische verklaring van Mbeki: "Het leek mij dat we niet alles aan één virus konden wijten."
Mbeki's onbuigzame houding ten opzichte van HIV - zelfs zijn aandrang om 'HIV' te gebruiken en AIDS "om symbolisch de twee te scheiden - werd beschouwd als een belangrijke reden voor zijn uiteindelijke verwijdering uit zijn ambt in 2008. Toen hij de rol van Duesberg in Zuid-Afrika aan de orde stelde, vroeg Max Essex van de Harvard School of Public Health of Duesberg gewoon een" plagerij voor de wetenschappelijke gemeenschap "of een" enabler tot massamoord "voor de sterfgevallen veroorzaakt door jarenlange ontkenning door de overheid. Duesberg blijft zijn dissidententheorieën publiceren, meest recent in de december 2011 uitgave van de peer-reviewed Italian Journal of Anatomy and Embryology.
Oud-Zuid-Afrikaanse president Thabo Mbeki
Het zou veel te gemakkelijk zijn om te concluderen dat het ontkenningsbeleid van de voormalige Zuid-Afrikaanse president Thabo Mbeki werd aangedreven door een simpele "samenkomen" van op elkaar afgestemde ideologieën, of dat hij op de een of andere manier werd "onderdrukt" door de dissidenten die hij koos om te omhelzen.Vanaf zijn vroegste dagen als plaatsvervangend president van Nelson Mandela, werd Mbeki gezien als een gemakkelijk te omarmen "Afrikaanse oplossingen" voor de ziekte boven die van de reguliere "Westerse" wetenschap. Op een gegeven moment omvatte dit het gebruik van een krachtig industrieel oplosmiddel genaamd Virodene, dat illegaal op mensen werd getest in zowel Zuid-Afrika als Tanzania.
In veel toespraken van Mbeki over of rond het onderwerp HIV, waren er vaak onderstromen van antikolonialisme of suggesties dat HIV een manier was waarop 'het Westen' het Afrikaanse volk kon manipuleren, uitbuiten of onderdrukken..
In een gepubliceerde biografie van journalist Mark Gevisser verwees Mbeki naar verluidt aidswetenschappers naar artsen van nazi-concentratiekampen en zwarte mensen die de orthodoxe aidswetenschap accepteerden als "onderdrukt" slachtoffers van een slavenmentaliteit. Ter rechtvaardiging van zijn beslissing om de distributie van ARV's aan het grote publiek te blokkeren, merkte Mbeki op dezelfde manier op:
"Ik ben verrast door de vastberadenheid van veel mensen in ons land om alle intellectuele integriteit op te offeren om als verkoper van het product van één farmaceutisch bedrijf op te treden."
Omdat hij nog steeds zo ongecontroleerd is in het gezicht van de steeds toenemende HIV-sterfgevallen, concludeerden velen dat het ontkenning van AIDS eenvoudigweg de politieke ideologieën van Mbeki diende, waardoor hij misleidend beleid kon omarmen met volledige instemming van westerse 'experts'.
Sinds Mbeki in 2008 is ontslagen, is er een enorme ommekeer geweest in Zuid-Afrika, dat momenteel het grootste ARV-programma ter wereld heeft. Maar volgens onderzoek van Harvard University resulteerde de tragische vertraging in de respons in meer dan 340.000 met HIV verband houdende sterfgevallen, 170.000 nieuwe infecties en 35.000 baby's die met HIV werden geboren tussen 1999 en 2007. Toch blijft Mbeki vreemd onaangeroerd en beweert in een Newsweek interview in maart 2016:
"Waarom zou van de Zuid-Afrikaanse regering ... zijn verwacht dat ze zich zouden concentreren op de negende belangrijkste doodsoorzaak, als zo goed als minder urgente en belangrijke de eerste acht belangrijkste doodsoorzaken, zelfs samen te behandelen?"
