Startpagina » HIV / AIDS » Wanneer is HAART ART geworden?

    Wanneer is HAART ART geworden?

    KUNST is het acroniem dat tegenwoordig algemeen wordt gebruikt om HIV te beschrijven Antiretrovirale therapie. Voorheen gebruikten artsen en wetenschappers de term cART (antiretrovirale combinatietherapie) en daarvoor de populaire term HAART (zeer actieve antiretrovirale therapie),
    De veranderingen door de jaren heen weerspiegelen meer dan alleen mode. Integendeel, ze zijn een echte poging van de volksgezondheidsfunctionaris om opnieuw te formuleren hoe we de effectiviteit van HIV-therapie aan het grote publiek communiceren.
    We proberen gebruikers niet langer te overtuigen dat de medicijnen "zeer actief" zijn, omdat ze eigenlijk meer dan dat zijn. Tegenwoordig zorgen de medicijnen voor een normale kwaliteit van leven en levensduur, terwijl nieuwere one-pill-opties het gebruik van de term "combinatie" des te overbodiger maken..

    ART

    Ongeacht het acroniem dat wordt gebruikt, impliceert de term het gebruik van drie of meer antiretrovirale geneesmiddelen, afzonderlijk of in een vaste-dosiscombinatie. Het doel van de therapie is om de onderdrukking van HIV tot niet-detecteerbare "niveaus te garanderen (wat betekent dat het virus niet weg is maar zich eenvoudig onder de detectieniveaus bevindt).
    In tegenstelling tot enkelvoudige of tweevoudige medicamenteuze therapie is bekend dat de combinatie van drie of meer actieve geneesmiddelen de variëteit aan resistent HIV die in een virale populatie kan voorkomen, effectief kan onderdrukken. Als één medicijn een bepaalde virale mutatie niet kan onderdrukken, zullen de andere waarschijnlijk in staat zijn om dit te doen.
    Een hoog niveau van therapietrouw is nodig om het therapeutische medicijngehalte in het bloed te handhaven. Als deze niveaus onder de therapeutische drempel vallen, worden resistente stammen een kans geboden om te gedijen. Hoe groter deze resistente populaties, hoe minder effectief de medicijnen zijn bij het onderdrukken van HIV, wat uiteindelijk leidt tot virale rebound en falen van de behandeling.
    Sinds 2009 heeft de term cART de meer algemeen bekende HAART verdrongen. Hoewel de termen in essentie onderling uitwisselbaar zijn, werd HAART grotendeels als ontoereikend beschouwd in het beschrijven van de empirische effectiviteit van combinatietherapie.
    Vervolgens werd ART als meer geschikt beschouwd gezien de waarschijnlijkheid dat combinatietherapie in de komende jaren zal veranderen. Als bewijs hiervan werd Juluca (rilpivirine plus dolutegravir), de eerste combinatie van twee geneesmiddelen, in 2018 goedgekeurd door de Amerikaanse Food and Drug Administration voor de behandeling van HIV zonder een derde antiretroviraal middel.

    Klassen KUNST

    Er zijn momenteel vijf klassen van antiretrovirale geneesmiddelen, die elk een specifiek stadium in de HIV-levenscyclus remmen:
    • Ingangsremmers 
    • Nucleoside reverse transcriptase-remmers
    • Niet-nucleoside reverse transcriptase-remmers
    • Integraseremmers
    • Proteaseremmers
    Andere klassen van antiretrovirale geneesmiddelen worden onderzocht, terwijl nieuwere geneesmiddelen gericht zijn op het verbeteren van de verdraagbaarheid, het verminderen van nadelige effecten en het vereenvoudigen van de dosering voor degenen die in therapie zijn.
    Hiertoe is nu een toenemend aantal FDC-geneesmiddelen (fixed-dose combination) beschikbaar, waarbij twee of meer geneesmiddelen in een enkele pil of tablet worden gecombineerd. Sommige, waaronder Atripla ((tenofovir + emtricitabine + efavirenz), Triumeq (abacavir + lamivudine + dolutegravir) en Stribild (tenofovir + emtricitabine + elvitegravir + cobicistat) bieden alles-op-één formuleringen voor vereenvoudigde, dagelijkse dosering..

    Toekomst van ART

    Met de ontwikkelingen in de ontwikkeling van hiv-medicijnen wordt ART momenteel gebruikt als middel om de infectiegraad in hiv-populaties met een hoge prevalentie om te keren. Van de strategie, bekend als behandeling als preventie, is aangetoond dat het het risico van overdracht van HIV vermindert door virale activiteit tot niet-detecteerbare niveaus te onderdrukken. Daarbij wordt het transmissierisico met maar liefst 96 procent verminderd.
    Door te zorgen voor een brede verspreiding van antiretrovirale geneesmiddelen, kan de zogenaamde "virale lading in de gemeenschap" (de mediane virale lading binnen een gemeenschap) worden teruggebracht tot niveaus waarbij de waarschijnlijkheid van overdracht aanzienlijk wordt verminderd.
    Wetenschappers onderzoeken nu de ontwikkeling van langdurige antiretrovirale middelen, waarvan sommige maandelijkse of zelfs driemaandelijkse medicatiedosering vereisen.