Waarom de VS sleept in het leveren van HIV-behandelingsdoelen
Volgens de studie is slechts 25 procent van de Amerikanen met HIV die antiretrovirale therapie (ART) gebruiken in staat om de norm voor doelposten van een niet-waarneembare virale lading te bereiken en te behouden (gedefinieerd als minder dan 50 kopieën / ml). Bovendien is van de 66 procent die actief aan zorg is gekoppeld, slechts 33 procent op ART, ondanks nationale richtlijnen die vragen om behandeling bij diagnose.
Bij de beoordeling van de nationale casussen op het gebied van HIV-behandeling werd niet alleen het percentage mensen beoordeeld dat in elk land op HIV werd getest, maar ook het percentage dat werd gekoppeld aan zorg, behandeling werd geboden en in staat was om volledige en aanhoudende virale suppressie te bereiken. De selectie van de acht landen was gebaseerd op de kwaliteit van de beschikbare gegevens van 2010 tot 2012, gewonnen uit een combinatie van nationale HIV-rapporten, de UNAIDS-database, peer-reviewed artikelen en andere bronnen..
HIV-behandelingscascades in acht Europese en met hoge inkomens
| land | Mensen met hiv (est.) | HIV-prevalentie (%) | Gediagnosticeerd met HIV (%) | Gekoppeld aan zorg (%) | Over ART (%) | Niet-detecteerbare virale lading (%) |
| Australië | 33.000 | 0.2 | 75 | -- | 35 | 32 |
| British Columbia | 11.700 | -- | 71 | 67 | 51 | 35 |
| Denemarken | 6500 | 0.2 | 85 | 81 | 62 | 59 |
| Frankrijk | 149.900 | 0.4 | 81 | > 74 | > 60 | 52 |
| Georgië | 4900 | 0.2 | 52 | 44 | 26 | 20 |
| Nederland | 25.000 | 0.2 | -- | 73 | 59 | 53 |
| Verenigd Koninkrijk | 98.400 | 0.3 | -- | 79 | 67 | 58 |
| Verenigde Staten | 1.148.200 | 0.6 | 82 | 66 | 33 | 25 |
Van de acht landen die in de beoordeling zijn opgenomen, vertoonden de meesten een hiv-diagnosetarief van 71 tot 85 procent (met uitzondering van Georgië, het enige land zonder hoge inkomens). Hoewel het percentage gerelateerd aan zorg in landen met een hoog inkomen relatief gelijk was (waarbij alleen de VS en British Columbia onder de drempel van 70 procent vielen), werden grotere ongelijkheden waargenomen zodra ART-levering werd beoordeeld, waarbij de VS en Australië meldden dat slechts 33 procent en 35 procent van hun met HIV geïnfecteerde populatie was respectievelijk in behandeling.
(Wat de studie niet aantoont, is dat de VS ook het slechtste record hebben voor het behouden van patiënten in de zorg, waarbij ze bijna de helft kwijtraken voor follow-up na hun eerste bezoeken.)
Eenmaal op ART verslechterden de cijfers alleen voor de VS, met slechts één op vier in staat om volledige virale onderdrukking te bereiken. Over het geheel genomen lieten Europese landen veel hogere, niet-detecteerbare hiv-percentages zien dan die in Noord-Amerika en Australië (respectievelijk 48 procent versus 27 procent).
De ongelijkheden uitleggen
Hoewel er geen enkele verklaring is voor deze cijfers, zijn de meesten het erover eens dat ongelijkheid in toegang tot HIV-zorg de kern blijft uitmaken van de verschillen.In Georgië bijvoorbeeld, de slechtst presterende persoon op de lijst, vermijdt naar schatting 30 procent van de bevolking medische diensten als gevolg van hoge contante uitgaven, met name de kosten van farmaceutische geneesmiddelen. Ondertussen is wetgeving om sociale ziektekostenverzekering af te sluiten in de jaren negentig grotendeels afgeschaft ten gunste van particuliere ziektekostenverzekeringen, terwijl 80 procent van de openbare ziekenhuizen is verkocht aan de particuliere sector als onderdeel van de programma's voor gezondheidszorg en sociale hervormingen van de overheid.
Evenzo werd in de VS, voorafgaand aan de inwerkingtreding van de Affayable Care Act (ACA) in 2014, de toegang tot zorg voor Amerikanen met HIV als slecht beschouwd, met slechts 17 procent toegang tot particuliere ziekteverzekering versus 54 procent van de algemene bevolking . En tot 2013 was de achterstand in het AIDS-hulpprogramma voor aids-medicijnen (ADAP) van de overheid zo lang dat sommige patiënten vijf jaar moesten wachten om toegang te krijgen tot gekwalificeerde subsidies voor drugsbetaling.
Een verdere impact op de positie van de VS was het ontbreken van een duidelijke binnenlandse HIV-strategie, met een eerdere poging van de Clinton-administratie om ofwel een tijdlijn op te nemen om specifieke doelen te bereiken of details over welke federale kantoren verantwoordelijk waren voor veel van deze doelen.
De wijdverspreide geografische spreiding van zijn HIV-populatie, evenals de variabiliteit per staat van de Medicaid-status, versterkte de Amerikaanse inspanningen verder, waardoor veel volksgezondheidsautoriteiten zonder de centrale coördinatie die een nationale reactie kon verenigen, achterbleven..
Obama Era Aims Gedimd door Trump Administration
In een poging om de federale reactie op de epidemie nieuw leven in te blazen, heeft de regering Obama haar nationale HIV / AIDS-strategie voor de Verenigde Staten (NHAS) geüpdatet. Onder NHAS streeft de federale regering naar het bereiken van vier belangrijke doelen tegen 2020:- Vergroot het percentage mensen met hiv dat hun serostatus tot minstens 90 procent kent.
- Verminder het aantal nieuwe diagnoses met ten minste 25 procent.
- Verminder het percentage jonge homoseksuele en biseksuele mannen die zich bezighouden met hiv-risicogedrag met ten minste 10 procent.
- Verhoog het percentage nieuw gediagnosticeerde personen gekoppeld aan HIV-specifieke medische zorg binnen een maand na hun HIV-diagnose tot minstens 85 procent.
- Verhoog het percentage personen met een gediagnosticeerde HIV-infectie die worden behouden in HIV-specifieke medische zorg tot ten minste 90 procent.
- Verhoog het percentage personen met een gediagnosticeerde HIV-infectie die worden behouden in HIV-specifieke medische zorg tot ten minste 90 procent.
- Verhoog het percentage personen met een gediagnosticeerde HIV-infectie die viraal worden onderdrukt tot ten minste 80 procent.
De kans om dit investeringsniveau onder het bestuur van Trump te plegen lijkt klein, gezien het doel van de GOP om veel facetten van de ACA terug te draaien en Medicaid-programma's drastisch om te scholen, bedoeld om gezondheidszorg te bieden aan armere, kwetsbare gemeenschappen..
In oktober 2017 ging de president nog een stap verder in het ondermijnen van de nationale HIV-inspanningen door een uitvoerend bevel te ondertekenen dat werkgevers toestaat om geboortebeperking te weigeren zoals voorgeschreven door de essentiële voordelen van de ACA. De volgorde was gebaseerd op de bewering dat werkgevers de mogelijkheid hadden om geboortebeperking te weigeren, niet op basis van economische redenen, maar louter op religieuze of 'morele' gronden.
Het verwijst naar de inspanningen van de Republikeinse Partij aan het eind van de jaren negentig om financiering te weigeren aan Afrikaanse liefdadigheidsinstellingen voor HIV die elke vorm van gezinsplanning, waaronder anticonceptie of abortus, hebben bevorderd. Het was (en blijft) een hoeksteen van een ongegronde maar vaak herhaalde op onthouding gebaseerde GOP-doctrine die onveranderlijk de tarieven van HIV en andere seksueel overdraagbare infecties verhoogt.
De schijnbare desinteresse van de Trump-administratie is verder bewezen door het feit dat de NHAS-doelen volledig zijn gewist uit de website van de regering hiv.gov.
Het blijft onduidelijk wat, in voorkomend geval, het Trump-bestuur zal doen om de huidige crisis in hard getroffen Afrikaanse Amerikaanse en homoseksuele gemeenschappen aan te pakken of zelfs te erkennen. In een overzicht van de HIV / AIDS-database van de Wereldgezondheidsorganisatie kwamen de VS voor het laatst in de problemen met niet alleen de hoogste HIV-incidentie van alle landen met een hoog inkomen in Noord-Amerika en Europa, maar ook de op één na hoogste HIV-prevalentie - alleen overtroffen door Letland op 0,7 procent.
