Bloedarmoede en de premature baby
Maar wat betekent dit eigenlijk? Hoe beïnvloedt bloedarmoede de premature baby en wat kan worden gedaan om het probleem te helpen oplossen?
Bloedarmoede is een veelvoorkomende aandoening die om verschillende redenen kan voorkomen. Vóór de geboorte draagt de bloedtoevoer van een baby extra rode bloedcellen bij om de zuurstof uit het moeders bloed via de placenta op te vangen. Zodra een baby is geboren en er meer zuurstof beschikbaar is, hebben deze deze extra rode bloedcellen niet langer nodig omdat ze zelfstandig beginnen te ademen. Door dit veranderingsproces stopt het lichaam tijdelijk met de productie van de extra rode bloedcellen omdat er een overmaat in het lichaam is. Het aantal RBC's in de bloedbaan zal dan langzaam afnemen.
Wanneer het niveau te laag wordt, reageert het lichaam door de productie van nieuwe rode bloedcellen te starten. Dit is het normale proces voor zowel voldragen als te vroeg geboren baby's. Bij volwassenen en baby's worden voortdurend nieuwe bloedcellen gemaakt, omdat oude slijten verslijten en in het lichaam worden afgebroken. Dit proces vindt plaats in cycli. Bij te vroeg geboren baby's is deze cyclus van rode bloedcelafbraak gewoonlijk sneller en is de productie van rode bloedcellen doorgaans langzamer, waardoor een te vroeg geboren baby gemakkelijk anemisch wordt.
Vijanden kunnen ook bloedarm worden door bloedverlies vóór of tijdens de bevalling, een verkeerde combinatie van de bloedgroepen van de baby en de moeder, de noodzaak om regelmatig bloedmonsters te nemen om noodzakelijke laboratoriumtests uit te voeren, of een onvermogen om voldoende rode bloedcellen te maken om gelijke tred te houden met de preemie baby's snelle groeisnelheid.
Een baby in de NICU wordt nauwlettend gevolgd met een bloedtest genaamd Hematocriet en hemoglobine (ook bekend als H & H.) De hematocriet meet het percentage vloeibaar bloed dat bestaat uit rode bloedcellen in het lichaam. Het normale hematocrietbereik ligt tussen 35-65 procent. De hemoglobinetest meet hoeveel hemoglobine, de zuurstofdragende component van de rode bloedcellen in het bloed is. Het normale hemoglobinebereik ligt tussen 10-17. (Milligram per deciliter) De aantallen variëren sterk, afhankelijk van de leeftijd en de gezondheid van het kind. Premature baby's zullen ook een bloedtest laten doen die routinematig een reticulocytentelling wordt genoemd (ook bekend als retic). Reticulocyten zijn nieuwe, onvolgroeide rode bloedcellen. De aanwezigheid van reticulocyten in de bloedbaan is een aanwijzing dat het lichaam zijn eigen rode bloedcellen begint te produceren.
Het lichaam heeft ijzer nodig om hemoglobine te maken. Als er onvoldoende ijzer beschikbaar is, is de hemoglobineproductie beperkt, wat beurtelings de productie van rode bloedcellen beïnvloedt. Premature baby's worden geboren met lagere ijzerreserves in hun lichaam dan pasgeborenen van een voldragen zwangerschap. Terwijl preemies beginnen te groeien en opnieuw rode bloedcellen beginnen te produceren, raken ze snel uit het ijzer dat hun lichaam heeft opgeslagen. Om lichte bloedarmoede te voorkomen of te helpen, kan de preemie dagelijks een ijzersupplement krijgen, meestal in de vorm van vloeibare druppels.
De meeste baby's raken op een gegeven moment bloedarm tijdens het verblijf van de NICU. Sommige baby's kunnen lage niveaus van hemoglobine tolereren zonder tekenen en symptomen te vertonen. Preemies geboren bij een zwangerschap van 28 weken of minder wegen minder dan 1000 gram, die een infectie bestrijden of op een beademingstoestel zitten, verdragen de lage hoeveelheid rode bloedcellen mogelijk niet en hebben mogelijk een bloedtransfusie nodig.
Een bloedtransfusie kan aangewezen zijn als de baby verhoogde bloedarmoede vertoont. Tekenen en symptomen kunnen een bleke huidskleur, een afname van de activiteit of te slaperig zijn, vermoeidheid bij het eten, toename van de ademhaling (tachypnea) of ademhalingsmoeilijkheden tijdens rust, een langzamere dan normale gewichtstoename. De baby kan ook een hoge rusthartslag (tachycardie) hebben of kan meer spreuken van apneu en desaturatie hebben.
Transfusies worden meestal gedaan met een bloedproduct dat 'packed red blood cells' wordt genoemd. Ingepakte rode bloedcellen bevatten een groot aantal rode bloedcellen met een lager bloedvolume. Bloed voor transfusie is gecross-matched om de onverenigbaarheid van bloedgroepen tussen de donor en de baby te voorkomen. Dit betekent dat het bloed van de baby wordt getrokken en overeenkomt met dat van een donor. In sommige ziekenhuizen is het mogelijk dat de ouders van de premature baby een directe donatie aan hun kind geven. De ouder en baby moeten compatibele bloedgroepen hebben en het bloed van de ouder moet worden getest en vrij van infectie. Nadat het bloed is verzameld, duurt het ongeveer 72 uur om het voor te bereiden op transfusie.
Een van de nieuwste behandelingen voor bloedarmoede, die nog niet veel wordt gebruikt, is het gebruik van erytropoëtine. Erytropoëtine is een van nature voorkomend hormoon in het lichaam dat de aanmaak van nieuwe rode bloedcellen stimuleert. Behandeling met erytropoëtine bestaat uit drie keer per week, en wordt gegeven met orale ijzersupplementen. Erytropoëtine wordt nog niet algemeen routinematig gebruikt voor de behandeling van bloedarmoede bij de premature baby.
Het is belangrijk om te onthouden dat bloedarmoede het resultaat is van een normaal proces voor alle pasgeborenen, maar het is een veel voorkomende aandoening voor de premature baby. Bloedarmoede is gemakkelijk te behandelen en is gewoon een van de vele wegversperringen die een te vroeg geboren baby tijdens zijn reis met de NICU te verwerken zal krijgen.
