Waarom zoveel atleten bijgeloof en rituelen hebben
We hebben allemaal gezien dat atleten rituele bewegingen uitvoerden voor de wedstrijd en verhalen hadden gehoord over de honkbalspeler met zijn gelukssokken of de hockeyspeler met zijn favoriete stick. Voor de toeschouwer kan het dwaas en vreemd lijken, maar in de sport zijn bijgeloof en ritueel wijdverspreid en een vrij algemene praktijk. Voor sommige spelers kunnen deze patronen zelfs hun succes op het veld beïnvloeden.
De kracht van rituelen in sport
Een ritueel is een bepaald gedrag of bepaalde actie die een sporter uitvoert met de overtuiging dat dit gedrag een specifiek doel, of kracht, heeft om hun prestaties te beïnvloeden. Veel atleten zijn van mening dat het uitvoeren van een specifiek ritueel voor de concurrentie hun prestaties verbetert. Deze rituelen variëren van de kleding die ze dragen tot het voedsel dat ze eten of drinken; de opwarming die ze uitvoeren of zelfs de muziek waarnaar ze luisteren.
De kracht van bijgeloof in sport
Bijgeloof is over het algemeen iets dat in eerste instantie achteraf is ontwikkeld, bijna per ongeluk en vervolgens vereist in toekomstige evenementen. Een bijgeloof ontstaat wanneer een atleet een bijzonder goede (of slechte) prestatie heeft en probeert vervolgens "oorzaak en gevolg" vast te stellen door de feiten van de dag te bekijken. Ze zullen dingen opmerken zoals wat ze aten of droegen en ze zullen iets ongewoons opmerken dat gebeurde, zoals een kapsel krijgen, een geschenk ontvangen of een bepaald nummer horen. Als ze een geweldige prestatie hebben, schrijven ze hun succes toe aan die ongewone omstandigheid en proberen ze het opnieuw te creëren voor elke wedstrijd.
De waarde van bijgeloof en ritueel in sport
Wanneer je bedenkt wat een atlete nodig heeft om de vaardigheid en het vermogen te ontwikkelen om uit te blinken in een bepaalde sport, is het niet moeilijk om te zien hoe een ritueel of bijgeloof zich zou kunnen ontwikkelen. En echt, wat is het verschil tussen een ritueel en een fysiek bewegingspatroon? Het leren van nieuwe vaardigheden - of het nu gaat om het gooien van een honkbal, skiën op een ijzige berg of leren fietsen - vereist de ontwikkeling van nieuwe neurale paden en nieuwe patronen van spiercontractie, behendigheid en coördinatie. Omdat rituelen vaak fysieke bewegingspatronen aannemen, kunnen sommige worden gemaakt als een onderdeel van uren na uren van fysieke oefening.
Misschien is het grote verschil tussen een ritueel en een sportvaardigheid dat een ritueel vaak plaatsvindt voorafgaand aan de competitie, dus het kan al dan niet direct van invloed zijn op de sport tijdens het spelen. Toch heeft het ritueel in grote lijnen invloed op het geloofssysteem van de atleet en dit geloof blijft tijdens het spel bij de atleet.
Een belangrijke bevinding van onderzoekers die bijgeloof in de sport bestuderen, heeft te maken met hoe een atleet zijn succes en mislukking verklaart. De atleten die een sterke interne locus of control hebben (ze zijn van mening dat ze verantwoordelijk zijn voor hun prestaties) hebben minder bijgeloof dan atleten die hun succes en mislukkingen toeschrijven aan externe invloeden. Voor atleten die het gevoel hebben dat de uitkomst van een wedstrijd onvoorspelbaar is, bieden bijgelovigheden een manier voor een atleet om wat meer controle te krijgen.
Misschien is de echte waarde in alle atletische bijgeloof en ritueel deze boost van zelfvertrouwen en het gevoel van controle dat ze een atleet bieden. Als je gelooft dat het uitvoeren van een specifieke actie of gedrag je beter zal laten presteren, dan zul je waarschijnlijk beter presteren. Dit is de basis van de sportpsychologie. Veel atleten gebruiken rituelen zoals visualisatie of geleide beelden om een bijzonder succesvolle race na te bootsen en de gevoelens te ervaren die ze toen hadden, alsof ze nu aan het gebeuren waren. Deze recall en visualisatie bereiden hen zowel mentaal als fysiek voor op competitie.
