Diagnose en behandeling van liestrekkingen

Een liestrekking is een letsel aan de spieren (een spierspanning) van de binnenkant van de dij. De liesspieren, de adductoren-spiergroep genoemd, bestaan ​​uit zes spieren die de afstand van het binnenste bekken naar het binnenste deel van het dijbeen overbruggen (dijbeen). Deze spieren trekken de benen samen en helpen met andere bewegingen van het heupgewricht. De adductoren zijn belangrijk voor veel soorten atleten, waaronder sprinters, zwemmers, voetballers en voetballers.
Wanneer een spier wordt belast, wordt de spier te ver uitgerekt. Minder ernstige spanningen trekken de spier voorbij hun normale uitschieter. Meer ernstige stammen scheuren de spiervezels en kunnen zelfs een volledige scheur van de spier veroorzaken. Meestal zijn liestrekkingen lichte tranen van sommige spiervezels, maar het grootste deel van het spierweefsel blijft intact.

Symptomen van een liesstreng

Een acute liestrekking kan behoorlijk pijnlijk zijn, afhankelijk van hoe ernstig de blessure is.
Stamtrekingen worden meestal als volgt gesorteerd:

• Grade I lies Strain: Licht ongemak, vaak geen handicap. Normaal beperkt activiteit niet.
• Grade II Lies Strain: Matig ongemak, kan het vermogen beperken om activiteiten uit te voeren zoals rennen en springen. Kan matige zwelling en blauwe plekken geassocieerd hebben.
• Grade III Lies Strain: Ernstig letsel dat pijn kan veroorzaken bij het lopen. Vaak klagen patiënten over spierspasmen, zwelling en aanzienlijke blauwe plekken.

Lies trekkingen worden vaak gezien bij atleten die deelnemen aan sporten zoals ijshockey en voetbal. De verwonding lijkt verband te houden met factoren zoals heupspierkracht, preseason-conditionering en eerdere blessures. Daarom is een goede conditionering van het allergrootste belang om letsels aan de lies te voorkomen. Atleten, met name hockey- en voetbalspelers, moeten versterking van de adductoren, bekkenstabilisatie en oefeningen voor kernversterking opnemen in hun trainingen om blessures te voorkomen.
Een getrokken lies is meestal een duidelijke diagnose. De meeste atleten weten wat de blessure is voordat ze medische hulp inroepen. Andere aandoeningen kunnen echter de symptomen van een liesstam nabootsen. Een aandoening die voorheen niet goed werd herkend, wordt een sporthernia genoemd. Er zijn sportbreuken gevonden bij patiënten bij wie de diagnose chronische liesstammen werd gesteld. De sporthernia is een aandoening die lijkt op die van een normale inguinale hernia en is te wijten aan een verzwakking van de spieren die de buikwand vormen. De symptomen van een hernia zijn vaak bijna identiek aan die van een liesstam.
Andere aandoeningen die de symptomen van een liesstam nabootsen, zijn osteïtis-pubis (ontsteking van het schaambeen), heupgewrichtsproblemen (waaronder vroege artritis, labrale tranen en andere aandoeningen) en lage rugklachten (beknelde zenuwen).

Een liestrekking behandelen

Zodra een stam is gediagnosticeerd, kunt u beginnen met de behandeling van uw liestrekking. Meestal kan de behandeling worden bereikt met een paar eenvoudige stappen. Deze omvatten rust, stretching en sommige orale medicatie. Zelden is meer invasieve behandeling noodzakelijk.
Liesblessures kunnen een frustratie zijn voor sporters en weekendstrijders. De wens om terug te keren naar volledige activiteit is vaak in strijd met de duur van herstel. De tijd die nodig is om te herstellen van een liesbelasting hangt af van zowel de ernst van de verwonding als de genezing van het gewonde individu. Door de juiste behandeling te volgen, kan de genezing zo snel mogelijk verlopen.
Het is echter belangrijk om uw lichaam de tijd te geven die het nodig heeft om het genezingsproces te voltooien. Zonder dit te doen, riskeert een atleet opnieuw letsel op te lopen en begint het genezingsproces weer helemaal op het eerste. Het hebben van een fysiotherapeut of een atletische trainer om u te helpen het herstelpad te volgen, kan zeer nuttig zijn.

Rekt uit om letsel te voorkomen: krakende adductoren Stretch

Sporters die een liezenstam aanhouden, willen een stretchprogramma opnemen als onderdeel van hun revalidatie. Sommige eenvoudige stukken kunnen de symptomen van een liezenstam verzachten. Verder kan uitrekken een nuttig onderdeel zijn om te voorkomen dat liesverwondingen optreden.
Als algemene regel geldt dat de stukken geen pijn mogen doen. Er moet een zacht trekkende sensatie van de spier zijn, maar dit mag niet pijnlijk zijn.
Het eerste stuk is de squatting adductor stretch:

1. Hurk naar de grond met één been voor je lichaam.
2. Laat je tegenovergestelde been zich achter je uitbreiden.
3. Strek je benen uit elkaar door voorzichtig over je voorste knie te duwen.

Een andere adductuurverlenger

Deze verlenging van de adductor gebeurt terwijl u staat.

1. Strek een been naar de zijkant, terwijl je je andere been onder je romp houdt.
2. Buig de knie onder je torso om de spieren van de binnenste dij van het andere been te strekken.
3. Je uitgestrekte been zou een rechte knie moeten hebben en je zou de rek op de binnenkant van de dij moeten voelen.

Butterfly Stretch

De vlinderstrek wordt gedaan in een zittende positie.

1. Ga met je voeten naar elkaar zitten en knieën gebogen. Grijp je voeten met je handen.
2. Strek je knieën naar de grond.
3. Niet stuiteren. Voel de rek langs je binnenkant van de dij.

Cross-Leg Stretch

De cross-leg stretch is gedaan terwijl u zit.

1. Terwijl u zit, steekt u het ene been over het andere.
2. Druk op de knie van de gekruiste over het lichaam om de heup te openen.

Dit stuk zal de spieren van de binnenkant van de dijen en de voorkant van de dij benadrukken.

Ernstige liestrekkracht

Als u symptomen van een ernstige liestrekking heeft, moet u worden beoordeeld op de juiste behandeling.
Tekenen van een ernstige liesstam zijn:

• Moeilijkheden met lopen
• Pijn zittend of in rust
• Pijn 's nachts

Ernstige liestrekkingen moeten worden geëvalueerd, omdat in sommige zeer zeldzame situaties van volledige spierruptuur een operatie noodzakelijk kan zijn om de gescheurde uiteinden van de spier opnieuw te bevestigen. Dit is zelden nodig, zelfs niet bij patiënten met verwondingen van graad III-lies, omdat deze patiënten meestal een succesvolle niet-operatieve behandeling kunnen ondergaan..

Een woord van heel goed

Als u niet zeker weet of u littekens hebt of als de symptomen niet snel verdwijnen, moet u worden gezien door uw arts. Zoals hierboven beschreven, kunnen andere aandoeningen worden verward met een liestrekkingen, en deze moeten worden overwogen als uw symptomen niet verdwijnen.