Hoe een getrokken spier te behandelen

Een spierspanning, ook wel 'getrokken spier' genoemd, treedt op als een spier te ver uitgerekt wordt en microscopische tranen optreden in de spiervezels. Gemeenschappelijke spierstammen zijn onder meer getrokken hamstrings, liesstammen en kuiten. De gebruikelijke symptomen van dit type letsel zijn pijn, spasmen in de spieren, zwelling, blauwe plekken en beperkte mobiliteit. Vaak voelt een atleet plotseling een grijpend of scheurend gevoel in de spier en kan hij vervolgens zijn activiteiten niet voortzetten.
Spierblessures worden ingedeeld naar ernst:

• Grade I: Licht ongemak, vaak geen beperking en beperkt meestal de activiteit niet.
• Graad II: Matig ongemak, kan het vermogen beperken om activiteiten op hoog niveau uit te voeren. Kan matige zwelling en blauwe plekken geassocieerd hebben.
• Graad III: Ernstig letsel dat aanzienlijke pijn kan veroorzaken. Vaak klagen patiënten over spierspasmen, zwelling en aanzienlijke blauwe plekken.

Richtlijnen voor het behandelen van een getrokken spier 

De meeste verwondingen van de spierspanning zullen genezen met eenvoudige behandelingsstappen, maar het uitvoeren van de juiste stappen, op het juiste moment, kan van cruciaal belang zijn om een ​​zo snel mogelijk herstel te garanderen. Zoals met veel blessures, is er een balans tussen te veel of te weinig doen, vlak na het letsel. De hoeveelheid activiteit die u kunt doen, en de tijd die nodig is voor herstel, zal variëren afhankelijk van de ernst van de verwonding. Hier zijn enkele richtlijnen om u in de goede richting te laten gaan.

1. Rust uit
   1. Rust wordt aanbevolen voor de vroege herstelfase, die 1 tot 5 dagen duurt, afhankelijk van de ernst van de verwonding. Immobilisatie is meestal niet nodig en kan mogelijk schadelijk zijn. Immobilisatie in een spalk of cast moet zorgvuldig worden gecontroleerd door uw arts, omdat dit kan leiden tot stijfheid van de spier.
2. Ijs
   1. Applicatie met ijs helpt zwelling, bloeding en pijn te verminderen. Het aanbrengen van ijs moet zo snel mogelijk beginnen na het behouden van een spiertrekkracht. IJstoepassingen kunnen vaak worden uitgevoerd, maar dit mag niet langer dan 15 minuten duren.
3. Ontstekingsremmende medicijnen
   1. Ontstekingsremmende medicijnen kunnen helpen zwelling te verminderen en pijnlijke symptomen te verlichten. Deze medicijnen hebben mogelijk bijwerkingen en u moet uw arts raadplegen voordat u ontstekingsremmende medicijnen gaat gebruiken.
4. Zachte stretching
   1. Rekken en versterken zijn nuttig bij de behandeling en preventie van blessures aan spieren. Spieren die sterker en flexibeler zijn, lopen minder snel letsel op.
5. Versterking
   1. Na het beschadigen van de spier, is het belangrijk om weer kracht te krijgen voordat je terugkeert naar atletische activiteiten. Zowel de blessure zelf als de rustperiode na het letsel kan de spierkracht verminderen. Sterkere spieren hebben minder kans op een re-blessure.

1. Warmte toepassingen
   1. Laboratoriumstudies hebben aangetoond dat temperatuur de stijfheid van een spier kan beïnvloeden. Door het lichaam en de spieren warm te houden, heeft de spier minder kans op een soort verwonding.
2. Vermijd spiervermoeidheid:
   1. Spieren helpen energie te absorberen, en het herstellen van de kracht van de spier zal herverwonding helpen voorkomen. Spieren die vermoeid zijn, lopen meer kans om gewond te raken. Sporters moeten voorzichtig zijn, vooral omdat ze moe worden, omdat de spier vatbaarder wordt voor spanningsverwondingen.
3. Opwarming goed:
   1. Opwarmen voorafgaand aan de atletische competitie of sport zal helpen de spieren los te maken en blessures te voorkomen. In een sport springen met stijve spieren kan leiden tot een hogere kans om de spier te spannen.

Zoals vermeld, zijn dit richtlijnen die kunnen variëren afhankelijk van de ernst van de verwonding. Het beste advies om elke atleet die probeert terug te keren naar een atletische activiteit te geven, is niet te focussen op terugkeer naar sportevenementen onmiddellijk na de blessure. In plaats daarvan, concentreer je je op de eerste stappen en ga je verder als je lichaam dat toestaat. Ik gebruik de analogie van het beklimmen van een ladder: waar je op de grond bent, concentreer je op die eerste stap, niet de laatste, en als je vooruitgaat, blijf klimmen.