Lisfranc letsel of een fractuur van de voet

Een Lisfranc-blessure is een letsel aan de ligamenten die de botten van de middenvoet en de voorvoet verbinden. Soms is de blessure een eenvoudige dislocatie (ligamentische verwonding) en soms treedt een gebroken bot op in een Lisfranc-fractuur / dislocatie. Een dislocatie treedt op wanneer er een scheiding is tussen de normale uitlijning van het gewricht tussen de voorvoet en de middenvoet. Als er ook een fractuur is, komt het gebroken bot meestal voor in de botten van de middenvoet.
De voet is verdeeld in drie primaire delen. Het voorvoetgedeelte bestaande uit de tenen; de middenvoet bestaande uit de kleine botten, de naviculaire, spijkerschrift en rechthoekige; en de hindfoot bestaande uit de talus (lagere enkel) en hielbeen (calcaneus). Het Lisfranc-gewricht bevindt zich op de kruising van de botten van de voorvoet en de middenvoet.

Oorzaken

De Lisfranc-verwonding is genoemd naar de Franse chirurg Jacques Lisfranc in het leger van Napoleon. De oorspronkelijke verwonding beschreven door Lisfranc gebeurde meestal toen een soldaat van zijn paard viel, maar zijn voet kwam niet uit de stijgbeugel, of zo gaat het verhaal. Tegenwoordig treden de meeste verwondingen aan de middenvoet op als gevolg van een ongemakkelijke stap op oneffen oppervlakken, sportblessures of botsingen met motorvoertuigen.

Diagnose

Het is belangrijk om een hoog vermoeden van Lisfranc-verwonding te hebben wanneer er pijn en zwelling in de middenvoet is. Deze letsels kunnen moeilijk te diagnosticeren zijn, en zonder de juiste behandeling zijn er vaak slechte resultaten. Elke patiënt met symptomen van een Lisfranc-letsel moet door een arts worden beoordeeld.
Veel voorkomende symptomen van een Lisfranc-blessure zijn onder meer:

Pijn in het midden van de voet
Zwelling en blauwe plekken
Pijn met lopen / opstaan

Lisfranc-verwondingen kunnen behoorlijk subtiel zijn bij röntgenopnamen. Om de verwonding beter te verhelderen, is het soms nodig om een kracht op de voet uit te oefenen om de abnormale uitlijning te benadrukken. Ook is het gebruikelijk om een röntgenfoto van de normale voet en de abnormale voet uit te voeren om de blessure beter te definiëren. Als er sprake is van een blessure, kunnen verdere tests met een CT-scan of MRI worden aanbevolen.
Helaas worden veel van deze verwondingen niet opgemerkt zonder de juiste test te verkrijgen. Veel verwondingen van Lisfranc worden verkeerd gediagnosticeerd als een voetverstuiking.

Behandeling

Meestal is de behandeling van een Lisfranc-letsel chirurgisch, hoewel sommige lichte verwondingen niet-chirurgisch kunnen worden behandeld. Als de botten minimaal worden gescheiden, is een stijve loopcast die ongeveer acht weken wordt gebruikt, een geschikt alternatief. De meest voorkomende behandeling is echter om de gebroken en ontwrichte botten te bevestigen met interne (schroeven) of externe (pennen) fixatie.
Chirurgie is gericht op het herstellen van de normale uitlijning van de gewrichten en het vervolgens vastzetten van de botten in deze juiste positie. De sterkste fixatie is meestal met meerdere metalen schroeven, geplaatst door verschillende botten om de middenvoet aan de voorvoet te bevestigen in de juiste uitlijning. Normaal herstel omvat 6-8 weken zonder gewicht op de voet. De voet wordt meestal meerdere weken in een looplaars beschermd en de schroeven worden meestal na 4-6 maanden verwijderd. Volledig herstel duurt meestal 6-12 maanden, en met meer ernstige verwondingen kan dit leiden tot blijvende voetproblemen.
De meest voorkomende complicatie van de Lisfranc-verwonding is artritis van de voet. Post-traumatische artritis bootst artritis met slijmvliezen na, maar het beloop ervan wordt versneld door een verwonding aan het gewrichtskraakbeen. Artritis kan leiden tot chronische pijn in het gewonde gewricht. Als er chronische pijn is als gevolg van posttraumatische artritis, kan een chirurgische ingreep genaamd fusie noodzakelijk worden.
Een andere mogelijke complicatie van een Lisfranc-letsel is het compartimentsyndroom. Het compartimentsyndroom treedt op als een verwonding ernstige zwelling veroorzaakt in een ingesloten deel van het lichaam. Als de druk van de zwelling voldoende wordt verhoogd binnen een beperkt gebied, kan de bloedtoevoer naar dat gebied beperkt zijn en ernstige complicaties veroorzaken..