Schouder dislocatie behandeling
Het bepalen van de juiste behandeling hangt af van een aantal factoren, waaronder precies wat er in de schouder is beschadigd, hoeveel dislocaties zijn opgetreden, de leeftijd van de patiënt, verrichte activiteiten of sporten en andere factoren. U moet met uw arts de meest geschikte behandeling voor uw situatie bespreken.
Herpositionering van de dislocatie
Het opnieuw positioneren van een schouder in de juiste positie is een procedure die "het verminderen van de schouder" wordt genoemd. Er zijn verschillende manoeuvres die kunnen worden gebruikt om een schouderdislocatie te verplaatsen - meestal heeft elke arts een voorkeursreductiemanoeuvre. In het algemeen is het doel om het gewricht te manipuleren zodat de bal terug in positie kan schuiven zonder verdere schade aan het schoudergewricht te veroorzaken.Zodra de dislocatie weer op zijn plaats is, herhaalt u de röntgenfoto's om te controleren of deze zich inderdaad in de juiste positie bevindt en om te evalueren op andere letsels, zoals fracturen. Patiënten worden in een slinger geplaatst om de schouder te laten rusten en verwijzen naar hun orthopedisch chirurg voor verder management.
Sling voor schouderdislocatie
De onmiddellijke behandeling van een schouderdislocatie is om de patiënt in een mitella te plaatsen om de zwelling en ontsteking rondom de schouder te laten verdwijnen. Daarna worden progressieve oefeningen gestart totdat de patiënt zijn normale activiteiten kan hervatten. Er zijn geen studies geweest om aan te tonen dat het gebruik van de sling voor een specifieke tijdsperiode het beste is.De tilband die wordt gebruikt om de meeste schouderdislocaties te behandelen, houdt de schouder in de interne rotatie. Dit betekent dat de schouder naar binnen wordt gedraaid en dat de onderarm tegen het lichaam wordt gehouden. Wanneer de schouder in interne rotatie wordt gehouden, wordt het ligament dat gewoonlijk wordt gescheurd (de Bankart-scheuring) wanneer de schouder ontwricht, in een abnormale positie gehouden. Wanneer het ligament geneest, neigt het in deze onjuiste positie te genezen. Bij sommige patiënten, vooral jongere atleten, kan genezing van het ligament in deze positie leiden tot herhaalde schouderdislocaties.
Immobilisatie in externe rotatie
Onderzoek uit Japan heeft de behandeling van schouderdislocaties onderzocht met de schouder in externe rotatie gehouden. Wanneer de schouder in externe rotatie wordt gehouden, wordt het gescheurde ligament in een meer normale positie gebracht en kan het in deze juiste uitlijning genezen. Het idee achter immobilisatie in externe rotatie is dat als het ligament in de juiste positie geneest, herhaalde schouderdislocaties dan minder waarschijnlijk zijn.Immobilisatie in externe rotatie is omslachtig en moeilijk uit te voeren. Het is belangrijk dat de externe rotatiebeugel goed is geconfigureerd - de bovenarm moet stevig tegen de zijkant worden gehouden en de onderarm moet van het lichaam af wijzen. Veel patiënten (en sommige artsen) verwarren abductie-immobilisatiesystemen (schouderimmobilizers met een kussen in de oksel) met een externe startblokkering. Deze zijn niet hetzelfde en vergelijkbare resultaten van de behandeling mogen niet worden verwacht. Hoewel deze behandeling opwindend is in concept, kunnen de meeste patiënten niet aan de brace voldoen en daarom wordt deze behandeling zelden gebruikt.
Fysiotherapie
Fysiotherapie kan een gewonde helpen zijn kracht en mobiliteit te herstellen na een schouderluxatie. Wanneer de dislocatie optreedt, kan schade leiden tot herhaling van herhaalde dislocaties. Therapie kan worden gebruikt om de spieren te versterken die helpen om de schouder in een positie te houden om te compenseren voor beschadigde ligamenten van de dislocatiebeschadiging.Nogmaals, terwijl fysiotherapie vaak wordt gebruikt en zeer nuttig is bij het herwinnen van kracht en mobiliteit, is niet aangetoond dat dit de kans op een tweede dislocatie verlaagt. De meest gebruikelijke behandelingsaanbeveling is om de therapie te proberen na een eerste dislocatie, en als een tweede dislocatie optreedt, om door te gaan met een operatie.
Brace voor schouderdislocatie
Bracing wordt soms overwogen voor patiënten die een schouder dislocatie ondersteunen. Een brace wordt meestal gebruikt voor een atleet in het seizoen die deze blessure oploopt. In dit scenario zou de operatie voor de behandeling van de schouderdislocatie het einde van het seizoen zijn. Daarom kan een brace worden gebruikt om schouderdislocatie te voorkomen.Bretels kunnen helpen voorkomen dat de schouder in een positie wordt geplaatst waarin een dislocatie mogelijk is. Hoewel ze niet alle schouderdislocaties kunnen voorkomen, kunnen deze beugels de algehele kans op schouderdislocaties bij atleten verminderen.
Het grootste probleem met bracing is dat sporters die aan sport doen vaak moeite hebben met het dragen van de brace en effectief concurreren. Bretels zijn vooral omslachtig bij atleten die over het algemeen goed functioneren (zoals werpen). Daarom zijn de meeste atleten niet in staat om terug te keren naar hun sport terwijl ze een schouder dislocatie beugel dragen.
Chirurgie voor schouderverstoringen
Chirurgische behandeling van een schouderluxatie wordt meestal aanbevolen voor patiënten met recidiverende of herhaalde schouderdislocaties. Bij sommige patiënten kan een operatie worden aanbevolen na een eerste schouderluxatie. Chirurgie wordt meer algemeen beschouwd als een eerste behandeling, vooral bij jonge atleten die deelnemen aan contactsporten. Omdat deze atleten zo'n hoge verandering van herhaalde dislocatie hebben, wordt een operatie vaak gebruikt als eerstelijnsbehandeling.Chirurgie wordt uitgevoerd om de structuren te herstellen die normaal de schouder op zijn plaats houden. De meest voorkomende schade is aan de ligamenten aan de voorkant van het schoudergewricht. Een operatie om deze ligamenten te repareren wordt een Bankart-reparatie genoemd.
