Wat u moet weten over osteopenie

Osteopenie wordt gedefinieerd als een lage botdichtheid veroorzaakt door botverlies. Osteopenie is vaak een voorloper van osteoporose, een veel voorkomende aandoening van broze botten die kan leiden tot fracturen. De twee medische termen zijn soms verward en het is belangrijk om het verschil te kennen en hoe elk verband houdt met artritis.
Het grootste verschil tussen osteopenie en osteoporose is dat osteopenie niet als een ziekte wordt beschouwd terwijl osteoporose dat wel is. In plaats daarvan wordt osteopenie beschouwd als een marker voor het risico van fracturen.

Osteopenie verklaard

Osteopenie resulteert wanneer de vorming van nieuw bot niet optreedt met een snelheid die normaal botverlies kan compenseren. Botdichtheid scans hebben dit gemakkelijker te meten gemaakt. Voorafgaand aan het testen van de botdichtheid, gebruikten radiologen de term osteopenie om botten te beschrijven die meer doorschijnend leken dan normaal op röntgenfoto's, en de term osteoporose beschreef het optreden van een wervelfractuur.
Botmineraaldichtitometrie of botdensiteitscans veranderden deze definities:
Osteoporose wordt gedefinieerd door een T-score van -2,5 of lager en osteopenie wordt gedefinieerd door een T-score hoger dan -2,5 maar lager dan -1,0.
De T-score is uw botdichtheid in vergelijking met wat normaal wordt verwacht bij een gezonde jonge volwassene van uw geslacht. Een T-score boven -1 is normaal. Op basis van dit criterium hebben 33,6 miljoen Amerikanen osteopenie. De significantie van die statistiek is vergelijkbaar met het identificeren van wie te hypertensief is of met borderline cholesterol. Met andere woorden, het identificeren van een groep die risico loopt op het ontwikkelen van een ziekte.

Andere risicofactoren voor fracturen

Osteopenie is slechts één risicofactor voor fracturen. Andere risicofactoren zijn onder meer:

vorige fractuur
leeftijd (breukrisico neemt toe met de leeftijd)
roken (verzwakt botten)
meer dan twee alcoholische dranken per dag drinken (verhoogt het risico op een heupfractuur)
laag lichaamsgewicht (verhoogt het risico op een heupfractuur)
ras en geslacht (blanke vrouwen hebben twee of drie keer meer risico dan mannen of zwarte en Latijns-Amerikaanse vrouwen)
een ouder hebben die een heupfractuur had
sedentaire levensstijl
onvoldoende inname van calcium en vitamine D
omstandigheden die het risico op vallen verhogen, zoals slecht zicht, slecht schoeisel, medische aandoeningen die van invloed zijn op het evenwicht, gebruik van sedativa of een voorgeschiedenis van vallen
het nemen van bepaalde medicijnen, waaronder corticosteroïden, kan resulteren in door glucocorticoïden geïnduceerde osteoporose
bepaalde medische aandoeningen hebben, zoals reumatoïde artritis of andere reumatische aandoeningen, kunnen secundaire osteoporose veroorzaken

het voorkomen

Veranderingen in levensstijl kunnen de progressie van botverlies vertragen en het risico op fracturen verminderen. Veranderingen in levensstijl die kunnen helpen fracturen te voorkomen, zijn onder meer:

behoud van een gezond gewicht
deelnemen aan regelmatige lichaamsbeweging, inclusief lichaamsoefeningen (wandelen, hardlopen, wandelen, tennis zijn voorbeelden van oefeningen waarbij het gewicht zwaar is terwijl zwemmen niet-belastend is)
ervoor zorgen dat je voldoende vitamine D en calcium in je dieet hebt of door voedingssupplementen te nemen
niet roken

Het hebben van regelmatige botdichtheidstests kan de progressie van botverlies vertragen en het risico op fracturen verlagen door metingen van de botdichtheid te controleren. De US Prevention Services Task Force (USPSTF) vond goed bewijs dat botdichtheidsmetingen nauwkeurig het risico op fracturen op de korte termijn voorspellen en formuleerde deze aanbevelingen voor osteoporose screening.

Behandeling

Medicijnen worden gebruikt om osteoporose te behandelen, maar artsen (reumatologen, gynaecologen, internisten en geriatrische specialisten) die patiënten behandelen die tekenen van vroeg botverlies vertonen, zijn het niet altijd eens over de beste weg. Moeten patiënten met osteopenie worden behandeld met medicijnen om progressie naar osteoporose te voorkomen?
De National Osteoporosis Foundation, de American Association of Clinical Endocrinologists en de North American Menopause Society bevelen aan patiënten met osteoporose of fracturen te behandelen, maar er is inconsistentie in wat wordt aanbevolen voor mensen met osteopenie. Is de behandeling van osteopenie noodzakelijk of zelfs kosteneffectief?
Veel deskundigen zijn van mening dat het niet kosteneffectief is om osteopenie met medicijnen te behandelen. Maar met aanvullende risicofactoren, zoals het gebruik van corticosteroïden of met reumatoïde artritis, wordt de behandeling van osteopenie meer een overweging.
Het is belangrijk om te onthouden dat T-scores alleen niet kunnen voorspellen welke patiënten met osteopenie breuken zullen hebben en welke patiënten dat niet zullen doen. Het beoordelen van alle risicofactoren is de beste manier om te bepalen of een behandeling met osteoporose-medicatie aangewezen is. Patiënten met tekenen van vroeg botverlies moeten zich richten op veranderingen in de levensstijl en de voordelen en risico's van osteoporose-medicatie met hun arts bespreken.