Agorafobie in de adolescentie
Paniekstoornis is een soort angststoornis die vaak bij volwassenen wordt vastgesteld. De ouderdom van de paniekstoornis treedt meestal op in de late adolescentie en vroege volwassenheid, maar kan in de vroege tienerjaren of zelfs in de kindertijd beginnen. Tieners met een paniekstoornis ervaren de aandoening vaak op dezelfde manier als volwassenen.
Wanneer een professional een tiener behandelt met deze aandoening, zal zij de diagnose stellen dat de tiener een paniekstoornis heeft met of zonder agorafobie. Hoewel niet zo gebruikelijk, is het mogelijk om gediagnosticeerd te worden met agorafobie zonder paniekstoornis. Het volgende geeft informatie over de diagnose van paniekstoornis met agorafobie bij tieners:
De symptomen van paniekstoornis
Paniekstoornis wordt gekenmerkt door verhoogde angst en paniekaanvallen. Gemarkeerd door angst en vrees, omvatten paniekaanvallen een breed scala aan mentale, emotionele en fysieke symptomen. Tieners met een paniekstoornis kunnen deze aanvallen ervaren door een combinatie van angstaanjagende somatische sensaties en verontrustende gedachten en percepties. Enkele van de meest voorkomende lichamelijke symptomen van paniekaanvallen zijn snelle hartslag, overmatig zweten, trillen of beven, kortademigheid, moeilijk ademen en pijn op de borst..
Deze aanvallen gaan vaak gepaard met gevoelens van contact verliezen met jezelf en je omgeving. Deze symptomen, bekend als derealisatie en depersonalisatie, kunnen een tiener het gevoel geven dat hij uit de realiteit ontsnapt. Gezien hoe angstaanjagend deze symptomen kunnen zijn, is het niet ongebruikelijk dat een tiener denkt dat zijn paniekaanval een levensbedreigende medische aandoening is. Veel tieners die paniekaanvallen ervaren, worden bang dat ze de controle zullen verliezen, gek worden of mogelijk zelfs zullen sterven aan de aanval.
Paniekstoornis met agorafobie
Omdat paniekaanvallen een angstaanjagende ervaring kunnen zijn, zullen veel tieners met een paniekstoornis deze kosten ten koste van alles proberen te vermijden. Dit betekent vaak dat de tiener verschillende plaatsen, omstandigheden en situaties begint te vermijden waarvan zij denken dat ze bijdragen aan hun ervaring met paniekaanvallen. Ongeveer een derde van de patiënten met paniekstoornissen zal een aparte mentale gezondheidstoestand ontwikkelen die bekend staat als agorafobie. Deze stoornis houdt de angst in om een paniekaanval te krijgen in plaatsen of situaties waaruit het moeilijk en / of gênant zou zijn om te ontsnappen.
Tieners met agorafobie zullen hun angsten vaak ervaren in clusters van vergelijkbare vermijding. Een tiener met agorafobie kan bijvoorbeeld bang worden voor mensenmassa's en wegblijven van grote groepen, zoals de schoolkantine, winkelcentra, sportevenementen of andere sociale situaties. Sommigen kunnen bang worden voor transport, bang worden om op de snelweg te rijden of op een schoolbus te zijn. Anderen kunnen zo bang worden van verschillende omstandigheden dat ze zich alleen veilig voelen binnen een kleine straal buiten hun huizen. Vermijden kan zo extreem worden, dat het verlaten van het huis een ernstige vorm van angst veroorzaakt, en de tiener wordt huisgebonden met agorafobie.
Hulp krijgen
Als je bedenkt hoe betrokken tieners kunnen zijn om in te passen, is het niet verwonderlijk dat veel tieners met een paniekstoornis zich schamen over hun toestand. De ernst van deze aandoening kan echter erger worden wanneer deze schaamte zich ontwikkelt tot vermijdingsgedrag en agorafobie.
De tekenen en symptomen van agorafobie ontwikkelen zich vaak binnen het eerste jaar na het begin van de paniekaanvallen van de tiener. Als het onbehandeld blijft, kunnen de angsten en vermijdingsgedragingen die gepaard gaan met agorafobie verslechteren. Om paniekstoornissen en agorafobie te beheersen, is het belangrijk om vroeg in behandeling te gaan. Gemeenschappelijke behandelingsopties omvatten een combinatie van psychotherapie en medicatie.
De behandeling kan ook een techniek omvatten die bekend staat als systematische desensitisatie, waarbij de tiener geleidelijk wordt blootgesteld aan vermeden en gevreesde situaties. Het onder ogen zien van deze situaties kan gemakkelijker worden gemaakt met de hulp en steun van een geliefde.
Door de steun van professionals, vrienden en familie kan een tiener met agorafobie omgaan met zijn / haar toestand. Door de aanbevolen behandelplannen door te nemen, kan worden verwacht dat een tiener met zowel paniekstoornis als agorafobie minder angstig is en minder paniekaanvallen en ontwijkt, en terugkeert naar een actief leven zoals de meeste tieners..
