Moeilijke patiënten en doktersweigering

Zo gefrustreerd als patiënten vaak zijn door artsen die slechte nachtelijke manieren hebben, kort zijn met ons, arrogant, of soms gewoon niet genoeg tijd met ons doorbrengen, zijn er ook genoeg artsen die klagen over gedrag van patiënten. Dat kan ertoe leiden dat artsen sommige patiënten afwijzen, wat hen op zijn beurt de medische zorg ontzegt die ze nodig hebben.

Probleem Patiënten

Probleem Het gedrag van de patiënt varieert van storend zijn in wacht- of examenruimtes, tot het niet betalen van de doktersrekeningen, tot het indienen van rechtszaken.
Gedrag van de patiënt is waarschijnlijk afgestemd op een belcurve zoals zoveel aspecten van het leven: sommige patiënten zijn zo passief dat ze nauwelijks worden herinnerd, de meeste patiënten werken samen en respectvol, en sommige patiënten zijn extreem agressief, storend en buitengewoon moeilijk. Niemand wil iets doen met iemand anders die zich op die manier gedraagt. Het is geen verrassing dat artsen dat ook niet doen.
Als een patiënt licht onaangenaam is, kan een arts tijd met haar doorbrengen, maar de vergadering in zo kort mogelijke tijd volbrengen, of haar zo snel mogelijk doorverwijzen naar iemand anders.
Sommige patiënten klagen dat ze helemaal geen dokter kunnen vinden om voor hen te zorgen, zelfs als ze melden dat ze afspraken hadden geannuleerd nadat ze hadden gewacht om naar een dokter te gaan. Andere patiënten hebben geklaagd dat ze "ontslagen" zijn door een arts, omdat hun verteld is dat de arts niet langer met hen wil werken. Een rapport in de New York Times bevestigt dit fenomeen.
Geruchten over geheime codes die door providers op de kaart van een patiënt worden gepost, geven aan dat de patiënt moeilijk is, blijken waar te zijn. Er kan een notatie in het dossier van de patiënt zijn die zo simpel is als PITA (pijn in de "achterkant") of "GOMER" ("ga weg uit mijn eerste hulp"). Eén voormalige zorgverlener meldde dat haar kantoor een echte ICD gebruikte code in patiëntendossiers: 569,42, wat wijst op anale of rectale pijn. Anderen meldden aanvullende codes die zouden aangeven dat de patiënt een probleem was.
Toch zijn andere patiënten van mening dat artsen of andere leveranciers hun gegevens saboteren, zodat geen andere arts ze ooit zal zien. Ze rapporteren dat ze blackballed of blacklisted zijn, omdat ze geloven dat ze geen afspraak kunnen krijgen met een arts, waar dan ook, en geloven dat de enige manier waarop artsen die out-of-state zijn of zelfs uit hun land kunnen weten om ze af te wijzen, zou zijn als een dergelijke blacklist bestond.

Hoe kunnen artsen weigeren een patiënt te behandelen?

Veel mensen geloven dat een arts onmogelijk weg kan komen met het niet behandelen van een patiënt. Ze citeren patiëntenrechten, of de eed van een arts van "ten eerste, geen kwaad".
In feite is geen van beide een reden waarom een ​​arts een patiënt in haar praktijk moet accepteren. In de Verenigde Staten is de enige keer dat een patiënt recht op zorg heeft, wanneer die patiënt echte spoedeisende hulp nodig heeft en toegang heeft tot de eerste hulp van een ziekenhuis dat federaal geld via Medicare accepteert (zie EMTALA.) Zelfs als een patiënt wordt geacht om geen spoedeisende zorg nodig te hebben, kan hem de zorg worden ontzegd en moet hij worden gezegd zijn huisarts te zien of in te checken bij een dringende zorgkliniek.
Verder is er zo'n tekort aan artsen, met name artsen in de eerstelijns gezondheidszorg, in de Verenigde Staten dat het runnen van een medische praktijk meestal een verkopersmarkt is. Met te weinig medische zorgverleners en te veel patiënten die hun diensten nodig hebben, kunnen artsen het zich veroorloven om kieskeurig te zijn over de patiënten die zij zullen accepteren.
Vanaf daar is het gewoon het middel van weigering. Patiënten bellen artsen dagelijks om afspraken te maken, om erachter te komen dat een arts geen nieuwe patiënten meer accepteert of al maanden geen tijd meer heeft in zijn of haar schema. Of die afspraakmaker al dan niet toegang heeft gekregen tot een zwarte lijst, of codes controleert op de kaart van een patiënt, maakt echt geen verschil.
Deze situatie zal erger worden voordat het ooit beter wordt. Naarmate babyboomers ouder worden en gezondheidszorghervorming in de Verenigde Staten ertoe leidt dat verzekering meer beschikbaar en / of vereist is, zullen we meer en meer rantsoenering en moeilijkere toegang tot zorg zien.
Aanbieders zullen de keuze blijven hebben: een patiënt die prettig en collaboratief is, versus een patiënt die moeilijk en veeleisend is, welke zou je kiezen?
Slimme patiënten zullen leren waarom artsen ervoor kiezen hen de zorg te ontzeggen en zullen de nodige stappen ondernemen om de relatie te herstellen of verder te gaan.