EMTALA, de medische nood- en zorgwet

In 1986 heeft de Amerikaanse federale regering de medische nood- en zorgplichtwet (EMTALA) aangenomen. Voor deze handeling is een ziekenhuis nodig dat betalingen van Medicare accepteert om zorg te bieden aan elke patiënt die op de afdeling spoedeisende hulp komt voor behandeling, ongeacht het staatsburgerschap van de patiënt, de wettelijke status in de Verenigde Staten of de mogelijkheid om te betalen voor de diensten. EMTALA is van toepassing op ambulance- en ziekenhuiszorg.
EMTALA is ontwikkeld om "patiënten dumpen" te bestrijden, de praktijk van het weigeren om mensen te behandelen die niet in staat waren om te betalen voor gezondheidszorg. Het garandeert dat mensen met onvoldoende middelen niet van medische spoedeisende zorg worden afgewend. Naar schatting 98% van alle Amerikaanse ziekenhuizen neemt deel aan Medicare, zodat de wet feitelijk betrekking heeft op vrijwel alle ziekenhuizen.
EMTALA is opgenomen in de Consolidated Omnibus Budget Reconciliation Act (COBRA) en valt onder de auspiciën van CMS, het Center for Medicare Services.

Wettelijke plichten van ziekenhuizen volgens de EMTALA-wet

1. Medische screeningsexamens: Iedereen die aankomt op een afdeling spoedeisende hulp van een ziekenhuis moet medische screeningsonderzoeken ondergaan om te bepalen of ze zich in een medisch noodgeval bevinden. De wet zegt ook dat deze moeten worden gedaan, ongeacht de financiële of verzekeringsstatus van de patiënt, in volgorde van prioriteit alleen gebaseerd op medische noodzaak. EMTALA heeft juridische definities van "medische noodsituatie" en van de term "gestabiliseerd". Verder zegt het CMS dat deze vereiste van toepassing is op elke faciliteit die noodhulpdiensten levert, en niet alleen op aangewezen spoedeisende hulp. Als het medische screeningsexamen constateert dat er geen medische noodsituatie is, hoeven ze geen verdere behandeling te geven.
2. Stabiliseren of overbrengen: Als er een medische noodsituatie bestaat, moet de toestand van de patiënt worden behandeld om deze te stabiliseren of om naar een geschikte faciliteit te worden overgebracht. De eerstehulpafdeling kan een patiënt niet eenvoudig naar huis sturen met een aandoening waarvan wordt verwacht dat deze verder verslechtert. De patiënt moet op de hoogte worden gesteld van overdrachten en toestemming geven. Een patiënt die in onstabiele toestand naar huis wordt gestuurd of naar een ziekenhuis wordt gestuurd dat niet over de faciliteiten beschikt om hun aandoening te behandelen, kan een beroep doen op rechtsbijstand in EMTALA.

1. Ziekenhuizen zijn vereist om overdrachten voor gespecialiseerde diensten over te nemen: Dit betreft de praktijk van reverse-dumping, waarbij ziekenhuizen met gespecialiseerde eenheden, zoals een verbrandingseenheid, alleen patiënten accepteren die kunnen betalen. Onder EMTALA moeten zij elke passende overdracht uitvoeren. De wet geeft hen echter een ontsnappingsclausule. Ze moeten de overdracht accepteren als ze de capaciteit hebben. Als ze geen open bedden hebben of als ze al op ambulancedienst zijn, hoeven ze geen overstap te doen. Als ze echter een ziekenhuis dat een overdracht aanvraagt ​​vertellen dat ze vol zijn maar de patiënt toch naar hen wordt gestuurd (storten), moeten ze de patiënt behandelen wanneer hij aankomt. Ze kunnen het verzendende ziekenhuis later melden voor een overtreding van EMTALA.

EMTALA biedt geen gratis zorg

Hoewel ziekenhuizen patiënten onder EMTALA moeten onderzoeken en behandelen, zijn hun diensten niet gratis. Ze kunnen de patiënt in rekening brengen en aanklagen voor onbetaalde rekeningen. Ze hoeven geen ambulante zorg te verlenen na ontslag, maar moeten ze doorverwijzen naar klinieken en programma's die hen tegen een gereduceerde prijs of gratis kunnen voorzien. Ziekenhuizen kunnen niet weigeren patiënten te behandelen die zich presenteren onder EMTALA en die hen al geld schuldig zijn.