Hoe een ICD-code op te zoeken voor uw diagnose

ICD-codes, internationale classificatie van ziektecodes, zijn te vinden op papierwerk van patiënten, inclusief ziekenhuisrecords, artsenrecords en overlijdensakten. De tiende versie van de code die momenteel wordt gebruikt, wordt de ICD-10 genoemd.
De Verenigde Staten hebben sinds 1 oktober 2015 de nieuwe ICD-10-codes gebruikt, waarvan de classificaties worden verstrekt door de Centra voor Medicare en Medicaid Services (CMS) en het National Center for Health Statistics (NCHS).
Er zijn meer dan 70.000 codes in de ICD-10, tegen ongeveer 14.000 codes in ICD-9.

Doeleinden van ICD-10 codes

ICD-codes kunnen om verschillende redenen belangrijk voor u zijn, van de terugbetaling van medische kosten tot het zorgen dat de gestandaardiseerde behandeling bij meerdere aanbieders wordt geleverd.

Verzekering Vergoeding

Wanneer uw arts haar factuur indient bij de verzekering voor vergoeding, moet elke service die wordt beschreven door een CPT-code worden gekoppeld aan een ICD-code. Als die twee codes niet correct op elkaar aansluiten, kan de betaling worden afgewezen. Met andere woorden, als de service niet een service is die typisch wordt geboden voor iemand met die diagnose, wordt de arts niet betaald.
De arts kon bijvoorbeeld meestal geen factuur voor een röntgenfoto indienen als de klacht van de patiënt onbezonnen was.

Ziektebeheer

Als u een chronische ziekte heeft, kan het, zodra een ICD-code is toegewezen, van invloed zijn op de behandeling die u ontvangt als uw provider naar de code kijkt. Dat zou waarschijnlijk gebeuren in een ziekenhuis waar een arts die niet degene is die u gewoonlijk behandelt (een ziekenhuisarts) of met een arts die uw gegevens controleert voordat hij u ziet.
In een ziekenhuisomgeving kan een ICD-code een goede of een slechte zaak zijn. Het kan voorkomen dat u een contra-indicatie krijgt of laat een ziekenhuis een aangegeven behandeling geven (en er rekening mee houden), ook al is het niet nodig.

Andere gebruiken

Als u een zeldzame ziekte heeft, kan uw ICD-code worden gebruikt om u tot een klinische proef toe te laten.
Een ICD-code kan ook op een overlijdensakte voorkomen. ICD-codes worden gebruikt om doodsoorzaken te volgen, maar dat codering meer waarschijnlijk plaatsvindt na het overlijden en niet altijd wordt vastgelegd op de overlijdensakte.

ICD-9 codedefinities

ICD-9 codes en ICD-10 codes zien er eigenlijk heel anders uit. ICD-9-codes, die u op het huidige papierwerk vindt, zijn in 2015 uitgefaseerd. Tot die tijd zult u echter nog steeds ICD-9-codes op papierwerk aantreffen, en u zult ze voor doden zien worden geregistreerd.
De meeste ICD-9-codes bestaan uit drie tekens links van een komma en een of twee cijfers rechts van de komma. Voorbeelden:

250.0 betekent diabetes zonder complicaties
530.81 betekent gastro-refluxziekte (GERD)
079,99 betekent een virus

Sommige ICD-9 codes hebben "V" of "E" voor zich. Een "V" -code wordt gebruikt voor gezondheidsdiensten (meestal preventief) waarvoor geen diagnose nodig is. Een "E" -code beschrijft een milieufactor van een gezondheidsprobleem, zoals een letsel of vergiftiging.
Voorbeelden van "V" -code zijn onder meer:

V70.0, de code voor een algemene gezondheidscontrole
V58.66 geeft aan dat een patiënt een aspirine-gebruiker op de lange termijn is
V76.12 is gecodeerd voor een gezond persoon die een mammogram krijgt
V04.81 is de meest voorkomende code voor een griepprik

Daarentegen zou iets als een auto-ongelukscode worden voorafgegaan door een "E", evenals een code voor een slachtoffer van een vliegtuigcrash of een slangenbeet of een ander gezondheidsprobleem veroorzaakt door kracht van buitenaf. Medische fouten worden gemeld met behulp van sommige van deze ICD E-codes.

ICD-10 codedefinities

Oude ICD-9-codes worden vervangen door ICD-10-codes. Er zijn een aantal wijzigingen in het systeem, inclusief de codes zelf.
ICD-10 codes worden anders benaderd en verschillen nogal van hun ICD-9-tegenhangers. Deze codes zijn onderverdeeld in hoofdstukken en subhoofdstukken. Ze bestaan uit een letter plus twee cijfers links van de komma en vervolgens een cijfer naar rechts. De letters groeperen ziektes.
Alle ICD-10 codes beginnen met een letter van het alfabet, die elk een specifieke conditie, orgaansysteem of kenmerk van een aandoening beschrijven.

ICD-10 diagnostische codes van A tot Z

A: Besmettelijke en parasitaire ziekten
B: Besmettelijke en parasitaire ziekten
C: Kreeft
D: Neoplasmata, bloed en bloedvormende organen
E: Endocrien, voedings- of metabolisch
F: mentale en gedragsstoornissen
G: Zenuwstelsel
H: Ogen, oren, neus en keel
I: Bloedsomloop
J: Ademhalingssysteem
K: Spijsverteringssysteem
L: Huid
M: musculoskeletaal systeem
N: Genitaal systeem
O: Zwangerschap en bevalling
P: Perinatale aandoeningen
Vraag: Aangeboren en chromosomale afwijkingen
R: Abnormale klinische en laboratoriumbevindingen
S: letsel, vergiftiging en andere externe oorzaken
T: letsel, vergiftiging en andere externe oorzaken
U: gebruikt voor noodaanduiding
V: Beschrijving van de oorzaak van een ziekte
W: Beschrijving van de oorzaak van een ziekte
X: Beschrijving van de oorzaak van een ziekte
Y: Beschrijving van de oorzaak van een ziekte
Z: Gezondheidsomstandigheden waarvoor geen diagnose vereist is

Waar ICD-codes te vinden

Als we de afspraak van een arts verlaten, naar het ziekenhuis gaan of naar een andere medische faciliteit, krijgen we papierwerk overhandigd dat voor de professionals een numeriek overzicht is van de diensten die ze ons hebben geleverd. De codes met decimale punten erin zijn de ICD-codes.
Ze kunnen worden aangeduid als "Diagnose" of "Dx" (steno voor diagnose.) Er zijn ook andere codes op dat papierwerk. Sommige kunnen CPT-codes zijn, die cijfers of letters kunnen hebben en geen decimale punt hebben.
Wanneer we een EOB ontvangen, uitleg over de voordelen van onze betaler (verzekering, Medicare of anderen), dan laat het zien hoeveel van elke service namens ons is betaald. Elke ICD-code zal worden uitgelijnd met zijn CPT-code. Beide moeten worden vermeld om de arts te kunnen betalen.