Is het een fobie om je vecht- of vluchtrespons te activeren?
Een fysiologische reactie is een automatische reactie die een fysieke reactie op een stimulus veroorzaakt. De meesten van ons zijn bekend met de automatische en instinctieve fysiologische reacties die we elke dag ervaren, maar we zijn ons meestal niet bewust van hen. Velen van ons zijn ook vatbaar voor meer ernstige fysiologische reacties op stimuli zoals stress die gebruik maken van wat in de volksmond bekend staat als de "vecht of vlucht" reactie. Wanneer het in een stressvolle situatie wordt geplaatst, zou u kunnen beginnen zweten en uw hartslag kan toenemen, beide soorten fysiologische reacties.
Fysiologische reacties op fobieën
Fysiologische reacties vinden plaats wanneer we ervaren dat we onder stress of gevaar verkeren, of het nu echt is of ingebeeld. De vecht- of vluchtreactie is de manier waarop je lichaam je beschermt door stresshormonen, cortisol en adrenaline te produceren, zodat je klaar bent om te vechten of rennen.
Als je een fobie hebt, kan contact opnemen met het voorwerp van je fobie de stress-trigger zijn voor verschillende soorten fysiologische reacties. Een fysiologische reactie op een intense en irrationele angst kan zich op fysieke manieren manifesteren, waaronder:
- schudden
- zweten
- Misselijkheid
- Droge mond
- Sneller ademen
- Hartkloppingen
- Paniekaanvallen
- Duizeligheid
Je fysiologische reactie kan mild of ernstig zijn, maar het is over het algemeen niet gevaarlijk. Deze fysieke symptomen kunnen echter die van sommige ziekten weerspiegelen, dus het is belangrijk om uw arts te raadplegen als u ze ervaart.
Fobieën begrijpen
Hoewel de fysiologische reacties die je ervaart wanneer je een fobie hebt vaak een unieke reactie zijn op een specifieke angst, is het belangrijk om te weten of dit antwoord in feite wordt veroorzaakt door een echte fobie. Een fobie kan worden gedefinieerd als een intense en irrationele angst. Het is belangrijk op te merken dat angst en een fobie niet hetzelfde zijn. GGZ-professionals kunnen geen laboratoriumtest gebruiken om een fobie te diagnosticeren, dus gebruiken ze de criteria die zijn gevonden in de Diagnostische en statistische handleiding voor geestelijke aandoeningen, ook bekend als DSM-5.
Een fobie diagnosticeren
Om een fobie te laten diagnosticeren, moet deze uw dagelijks leven aanzienlijk verstoren. Een sterke angst voor slangen is bijvoorbeeld mogelijk geen fobie voor een stadsbewoner die zelden in contact komt met een slang. Het kan echter een ernstige fobie zijn bij een boer wiens landgoed een thuis is voor talloze slangen.
Er zijn veel angststoornissen, zoals gegeneraliseerde angststoornis, paniekstoornis en posttraumatische stressstoornis (PTSS) die fobische reacties op bepaalde situaties kan veroorzaken. Een professional in de geestelijke gezondheidszorg zal een uitgebreide evaluatie van uw geschiedenis en ervaringen uitvoeren om tot een juiste diagnose te komen.
Behandeling
Veel fobieën blijven na verloop van tijd verergeren, dus het is een goed idee om snel behandeld te worden. De twee algemeen aanvaarde vormen van behandeling voor fobieën zijn medicatie en therapie. Veel clinici geven er de voorkeur aan om eerst de therapie uit te proberen en alleen medicatie toe te voegen als dat nodig is. Beide typen kunnen helpen met de fysiologische reacties veroorzaakt door fobieën.
therapieën: Een van de meest geaccepteerde vormen van therapie voor fobieën staat bekend als cognitieve gedragstherapie (CGT). In CGT werkt uw arts met u samen om de gevreesde situatie te confronteren en uw fobische reactie te veranderen door de automatische gedachten die optreden te veranderen. Blootstellingstherapie is een leidende vorm van CGT die goed werkt bij het behandelen van fobieën. Een populair type staat bekend als systematische desensibilisatie waarbij je geleidelijk aan wordt blootgesteld aan het gevreesde object. Je leert beetje bij beetje een verhoogde blootstelling te tolereren.
medicijnen: Bovendien kunnen voorgeschreven medicijnen helpen bij fysiologische reacties veroorzaakt door fobieën. Deze omvatten antidepressiva, anti-angst medicijnen en bètablokkers, die de effecten van adrenaline op uw lichaam beperken.
Andere behandelingen: Veel mensen vinden verlichting door alternatieve behandelingen en ontspanningstechnieken. Deze methoden mogen echter alleen worden geprobeerd onder toezicht van uw beroepsbeoefenaar in de geestelijke gezondheidszorg.
