Is uw angst voor dieren normaal of een volledig opgeblazen fobie?
Als je doodsbang bent voor slangen of zelfs honden, ben je niet de enige in je dierenfobie. Het is mogelijk om een fobie van alles te ontwikkelen, inclusief elk denkbaar type dier.
Sommige fobieën bij dieren komen echter veel vaker voor dan andere. Gemeenschappelijke fobieën bij dieren vallen over het algemeen in een paar onofficiële categorieën, waaronder roofdieren, "walgelijke" dieren en angsten bij bijgeloof.
Predators
Algemeen gevreesde dieren die over het algemeen in de categorie "roofdier" vallen, zijn honden en haaien. We kunnen waarschijnlijk de schuld geven van roofzuchtige dieren op evolutionaire psychologie. De angst voor roofdieren was een elementaire overlevingsvaardigheid voor onze oude voorouders. Grote en krachtige dieren, of die die giftig waren, konden mensen gemakkelijk overmeesteren. Zonder de beschermingen die we momenteel genieten, van goed gebouwde huizen tot antivennen, concurreerden onze voorouders met roofdieren voor voedsel, water en onderdak. Zelfs vandaag is het verstandig om voorzichtig te zijn met onbekende dieren. Maar een fobie is een verdraaiing van de normale angstreactie, waardoor een gezonde reactie in een gevoel van paniek verandert.
Walgelijke dieren
Traditioneel werden slangen en spinnen op één hoop gegooid in de categorie "roofdier" van dierlijke fobieën. Onderzoek uitgevoerd aan de Universiteit van Queensland (Australië) in 2008, maar betwist dit begrip. Hoewel dieren zoals tijgers en leeuwen zeker roofzuchtig zijn, komt het veel vaker voor dat mensen bang zijn voor slangen, spinnen en muizen. Volgens de onderzoekers van Queensland kan dit zijn omdat we ons richten op wezens die we walgelijk vinden. Net zoals we een vlinder vrij kunnen maken, maar een kakkerlak pletten, zijn we eerder bang voor slangen en spinnen dan dieren die van oudsher 'gevaarlijk' zijn.
Bijgelovige angsten
Slangen kunnen ook in de categorie van bijgelovige angsten vallen. Door de geschiedenis heen hebben verschillende dieren een rol gespeeld in bijgeloof en legendes, evenals in religieuze overtuigingen. Slangen zijn sterk in de omgang, variërend van de bijbelse tuin van Eden tot enkele voodoo-praktijken. Op dezelfde manier worden vogels soms gezien als een voorteken van de dood. De legendarische comedienne Lucille Ball was naar verluidt zo bang voor vogels dat ze ooit een duur behang uit haar huis had gehaald toen ze een schimmige vogelvorm in het patroon ontdekte. Angsten in verband met bijgeloof en religieuze overtuigingen richten zich over het algemeen op wat het dier vertegenwoordigt in plaats van het dier zelf.
Andere oorzaken
Natuurlijk vallen niet alle dierfobieën in de bovengenoemde categorieën. In veel gevallen zijn deze angsten geworteld in ervaringen uit de vroege kindertijd. Als je wordt aangevallen door een hond of als je ziet dat een ouder schreeuwt en wegrent van spinnen, heb je een grotere kans om een fobie van deze dieren te ontwikkelen. En de negatieve ervaring hoefde jou of een naast familielid niet te overkomen. Films zoals arachnophobia of bek, scènes in een televisieshow of zelfs het nachtelijke nieuws dragen soms bij aan de ontwikkeling van fobieën.
Dierlijke fobieën bij kinderen
Angsten zijn een gezond en normaal onderdeel van het opgroeien. De meeste kinderen ontwikkelen kortdurende, vaak intense angsten die vanzelf verdwijnen. Om deze reden worden fobieën bij kinderen (en volwassenen) niet gediagnosticeerd totdat ze minimaal zes maanden aanhouden. Als je merkt dat een jonger kind afkerig is van bepaalde dieren, werk met haar aan coping-strategieën en moedig haar aan om door haar angsten heen te werken. Natuurlijk, als de angst ernstig of ontroostbaar is, is het altijd het beste om een kinderarts te raadplegen. Als u een ernstige angst laat voortduren, is het waarschijnlijker voor uw kind om een diepgewortelde fobie te ontwikkelen. Evenzo weersta je de drang om je kind te dwingen zijn angst onder ogen te zien. Hoewel overstroming een legitieme behandelingstechniek is, loop je het risico om de angst verder te versterken. De techniek mag niet worden gebruikt zonder de begeleiding van een opgeleide professional in de geestelijke gezondheidszorg.
Omgaan met Animal Phobias
Volgens de DSM-5 (Diagnostische en statistische handleiding, 5de editie), worden dierfobieën geclassificeerd als een subset van "specifieke fobieën." Om een diagnose van een specifieke fobie te krijgen, "moet de angst buiten proportie zijn met het werkelijke gevaar of de dreiging in de situatie, rekening houdend met culturele contextuele factoren." Je realiseert je misschien niet dat je een fobie hebt, maar een professional in de geestelijke gezondheidszorg wel.
Hoewel het leren van de oorzaak van uw fobie een interessante oefening is en nuttig kan zijn bij uw behandeling, is dit over het algemeen niet nodig. Dierlijke fobieën reageren, zoals de meeste fobieën, typisch goed op een verscheidenheid aan therapeutische technieken.
Als uw angst relatief mild is, kunnen zelfhulpmaatregelen zoals geleide visualisatie en doelgerichte ademhaling uw stressreacties verzachten. Praten met een ondersteunende vriend of familielid kan ook nuttig zijn. Als de angst uw dagelijkse activiteiten begint te beperken, of als u paniekgevoelens ervaart, dan is het het beste om een professional in de geestelijke gezondheidszorg te raadplegen..
Dierenfobieën zijn nooit leuk, en onbehandelde angsten verergeren vaak na verloop van tijd. Met een beetje hulp en hard werken is er echter geen reden voor een dierlijke fobie om je leven te beïnvloeden.
