De angst voor luide geluiden of ligyrofobie

Ligyrofobie, ook wel bekend als phonofobie, is de angst voor harde geluiden. De angst komt het meest voor bij jonge kinderen, maar kan ook bij volwassenen voorkomen. Sommige mensen zijn alleen bang voor zeer plotselinge harde geluiden, terwijl anderen bang zijn voor aanhoudend geluid. Dit kan van invloed zijn op je vermogen om je op je gemak te voelen in sociale omgevingen, bijvoorbeeld in een groep zoals op feesten, concerten en andere evenementen.

In kleine kinderen

Angsten zijn een normaal onderdeel van het opgroeien, en veel kleine kinderen vertonen een aantal kortstondige angsten. Luide geluiden, zoals verrassende stimuli, kunnen reacties veroorzaken, zelfs bij zeer jonge kinderen. Voor de meeste kinderen zijn deze angsten echter mild en van voorbijgaande aard. Kinderen zijn echter net zo capabel als volwassenen om diepgewortelde fobieën te ontwikkelen die hen gedurende hun hele jeugd volgen. Om deze reden, als de angst van een kind langer duurt dan zes maanden, of als de angst niet gemakkelijk te troosten is, is het belangrijk om een ​​behandeling te zoeken bij een gekwalificeerde professional uit de geestelijke gezondheidszorg..

Bij volwassenen

Bij volwassenen en oudere kinderen kan de angst voor harde geluiden op zijn best gênant zijn en in het slechtste geval levensbeperkend, zodat er mogelijk niet over wordt gesproken of geopenbaard aan vrienden, familie of artsen. Volwassenen kunnen het moeilijk vinden om te functioneren in lawaaierige kantooromgevingen, om op drukke snelwegen te rijden of zelfs om te socialiseren in drukke restaurants of bars. Kinderen kunnen moeite hebben om op te letten in de klas, deel te nemen aan teamsporten of tijd door te brengen met vrienden in een rumoerige omgeving. Sommige mensen met deze angst hebben het bijzonder moeilijk om in slaap te vallen, omdat geluiden van buiten vaak worden vergroot wanneer ze in een donkere, stille kamer liggen.

Andere aandoeningen

Een verminderde tolerantie voor ruis is soms een aanwijzing voor een andere aandoening. Hyperacusis en misophonia zijn fysiologische aandoeningen die een verhoogde geluidsgevoeligheid veroorzaken. Hoewel ze op zichzelf kunnen voorkomen, zijn deze aandoeningen soms gekoppeld aan aandoeningen van het syndroom van Asperger tot de ziekte van Menière. Om deze reden is het belangrijk om uw huisarts te raadplegen. Een eenvoudige lawaaifobie is eenvoudig te behandelen, maar als er gelijktijdige stoornissen aanwezig zijn, moeten alle aandoeningen tegelijkertijd worden behandeld. Uw arts kan samenwerken met een beroepsbeoefenaar in de geestelijke gezondheidszorg om uw aandoeningen naar behoren te behandelen.

Behandeling

De behandeling kan variëren afhankelijk van de ernst van uw angst en het niveau van sociale interactie waar u met succes zelfstandig aan kunt deelnemen. De behandeling kan een belichtingstherapie omvatten, die u in een omgeving plaatst die op een gecontroleerde manier uw angst oproept; gesprekstherapie, die met een beroepsbeoefenaar in de geestelijke gezondheidszorg advies geeft over de triggers, angsten en oorzaken van uw angst om u te helpen rationeler te worden over uw angst voor harde geluiden; er zijn zelfhulptechnieken die spierontspanning, steungroepen en hypnotherapie kunnen omvatten, evenals meditatie, positieve zelfpraat en andere manieren om je reactie op harde geluiden te verbeteren. Andere praktische manieren om uw angst te verminderen, is om het geluidsniveau in uw directe ruimte zo vaak als comfortabel is te regelen. Door anderen op de hoogte te stellen van uw angst, kunt u mogelijk een gelukkig medium vinden dat anderen niet zoveel kan beïnvloeden als u.