Angst voor verlating begrijpen

Een angst voor verlating is een complex fenomeen in de psychologie waarvan wordt gedacht dat het voortkomt uit kinderverlies of trauma. Deze angst is vanuit verschillende perspectieven bestudeerd. De theorieën achter waarom angst voor verlating optreedt, omvatten onderbrekingen in de normale ontwikkeling van de sociale en mentale capaciteiten van jonge kinderen, relaties uit het verleden en levenservaringen, en blootstelling aan specifieke normen en ideeën.

Hoewel het geen officiële fobie is, is de angst voor verlating aantoonbaar een van de meest voorkomende en meest schadelijke angsten voor iedereen. Mensen met de angst om in de steek gelaten te worden, kunnen geneigd zijn om dwangmatig gedrag en denkpatronen te vertonen die hun relaties beïnvloeden, uiteindelijk resulterend in de verlatenheid waar ze bang voor zijn om realiteit te worden. Deze angst kan verwoestend zijn. Het begrijpen van deze angst is de eerste stap naar het oplossen ervan.

Waarom het gebeurt

Ons gedrag en onze acties in huidige relaties worden allemaal verondersteld het resultaat te zijn van oude angsten en geleerde concepten die plaatsvinden in de kindertijd. Er zijn veel theorieën die proberen de angst voor verlating te begrijpen.

Object Constancy

In objectrelatie theorie, een uitloper van de Freudiaanse analyse, is een "object" in de geest ofwel een persoon, een deel van een persoon of iets dat op een of andere manier het een of het ander symboliseert. Objectconstantie is het concept dat zelfs wanneer we iemand niet kunnen zien, die persoon niet fundamenteel verandert.

Dit hangt samen met het idee van "objectduurzaamheid" dat voor het eerst werd bestudeerd door de ontwikkelingspsycholoog Jean Piaget. Zuigelingen leren dat mama of papa naar hun werk gaan en dan thuiskomen. Hij of zij houdt niet op van het kind te houden, alleen maar omdat ze een paar uur van elkaar gescheiden zijn. Ondertussen ontwikkelt het kind een intern object, of een psychologische representatie van de ouder, die tegemoetkomt aan de behoefte van het kind aan contact tijdens de tussentijd.

De standvastigheid van objecten ontwikkelt zich meestal vóór de leeftijd van 3 jaar. Naarmate kinderen ouder worden en groeien, worden de perioden van scheiding langer en worden ze vaak gegenereerd door het kind als hij bijvoorbeeld naar school gaat of een weekend in het huis van een vriend doorbrengt. Een kind met een goede objectconstantie begrijpt dat belangrijke relaties niet door de tijd van elkaar worden beschadigd.

Objectconstantie kan worden onderbroken door traumatische gebeurtenissen. Dood of echtscheiding zijn veel voorkomende oorzaken, maar zelfs situaties die relatief onbelangrijk lijken voor de betrokken volwassenen, kunnen van invloed zijn op de ontwikkeling van dit kritische begrip.

Bijvoorbeeld, kinderen met ouders in het leger, ouders van wie de ouders weinig tijd hebben om met hen door te brengen, en ouders met verwaarloosbare ouders lopen mogelijk ook risico op onderbroken objectconstantie..

Archetypen en mythologie

Mythologie is gevuld met verhalen van verlaten of afgewezen geliefden, voornamelijk vrouwen die hun hele ziel aan hun partners wijden om alleen achter te blijven als de minnaar de wereld gaat veroveren. Sommige psychologen, zoals Carl Jung, beweren dat deze mythen en legendes onderdeel zijn geworden van ons collectieve onbewuste. Op een of ander oer niveau hebben we bepaalde archetypen en verhalen geïnternaliseerd en maakten ze deel uit van ons gedeelde wereldbeeld.

We hebben ook allemaal een persoonlijke mythe - een die niet met anderen wordt gedeeld, maar diep in de kern van ons wezen zit. Deze persoonlijke mythe bestaat uit onze interpretaties van het collectieve onbewuste door de filters van onze eigen ervaringen.

Vanuit dit perspectief is de angst voor verlating verbonden met deze universele mythen, maar varieert in ernst volgens onze eigen persoonlijke herinneringen.

Eerdere ervaringen

Veel angsten worden veroorzaakt door de gebeurtenissen uit ons verleden. Zelfs als je object-constantheid intact is en je niet wordt beïnvloed door overkoepelende mythen of archetypen, ben je op een gegeven moment in je leven misschien in de steek gelaten.

Tegen de tijd dat we volwassen zijn, hebben de meesten van ons een aantal belangrijke veranderingen ondergaan: de dood van een geliefde. Een vriend die weggaat. Een relatie eindigt. Een overgang van middelbare school naar universiteit naar huwelijk en ouderschap. Hoewel de meesten van ons zich aanpassen aan veranderende omstandigheden, is het niet ongewoon om ergens vast te zitten in het proces van rouw om wat ooit was.

Als je een plotselinge en traumatische overgave hebt meegemaakt, zoals iemand verliezen door geweld of een tragedie, loop je mogelijk een verhoogd risico om deze angst te ontwikkelen.

Tekenen van een angst voor verlating

Miljoenen mensen worstelen met deze angst. Als het gaat om relaties, omvat het resulterende gedrag:

Je bent snel aan te hechten, zelfs aan niet-beschikbare partners of relaties.
Je bent terughoudend om je volledig te committeren en hebt heel weinig langdurige relaties gehad.
U bent misschien snel om verder te gaan om ervoor te zorgen dat u niet te gehecht raakt.
Je streeft ernaar om te behagen. Voor sommige vrouwen heeft onderzoek zelfs een toename van de bereidheid tot ongewenste seks gevonden.
Als je eenmaal in een relatie bent, blijf je, hoe ongezond de relatie ook is.
Je bent vaak moeilijk te behagen en nitpicky.
Emotionele intimiteit is moeilijk voor jou.
Je voelt je onzeker en onwaardig van liefde.
Je vindt het moeilijk om mensen te vertrouwen.
Jaloers zijn op iedereen die je tegenkomt is geen vreemd gevoel voor jou.
Gevoelens van verlatingsangst zijn intens.
Gevoelens van algemene angst en depressie zijn heel gewoon voor je.
Je hebt de neiging om dingen te overdenken en hard te werken om de verborgen betekenis in alles te achterhalen.
Je bent overgevoelig voor kritiek.
Je hebt woede- en controlekwesties onderdrukt.
Zelfbeschuldiging is normaal voor jou.

Effect op relaties: een voorbeeldscenario

De angst voor verlating is zeer persoonlijk. Sommige mensen zijn alleen bang om een romantische partner te verliezen. Anderen vrezen dat ze plotseling helemaal alleen zijn.

Om beter uit te leggen hoe mensen met een angst voor verlating door een relatie kunnen navigeren, is hier een voorbeeld van hoe een typische relatie kan beginnen en evolueren. Dit geldt vooral voor romantische relaties, maar er zijn ook veel overeenkomsten in hechte vriendschappen:

1. Kennismaking met een andere fase

Op dit moment voel je je relatief veilig. Je bent nog niet emotioneel geïnvesteerd in de andere persoon, dus je blijft je leven leiden terwijl je geniet van de tijd met de door jou gekozen persoon.

2. De wittebroodswekenfase

Dit is wanneer je de keuze maakt om te committen. Je bent bereid om mogelijke rode of gele vlaggen over het hoofd te zien, omdat je het zo goed met elkaar kunt vinden. Je gaat veel tijd met de andere persoon doorbrengen, je geniet er altijd van en je begint je veilig te voelen.

3. De echte relatie

De wittebroodswekenfase kan niet eeuwig duren. Hoe goed twee mensen met elkaar opschieten, het echte leven grijpt altijd in. Mensen worden ziek, hebben gezinsproblemen, werken moeilijke uren, maken zich zorgen om geld en hebben tijd nodig om dingen voor elkaar te krijgen.

Hoewel dit een heel normale en positieve stap in een relatie is, kan het angstaanjagend zijn voor mensen met een angst voor verlating, die het misschien als een teken zien dat de andere persoon weghaalt..

Als je deze angst hebt, vecht je waarschijnlijk met jezelf en probeer je je zorgen niet uit te drukken uit angst om kleverig te lijken..

4. De kleine

Mensen zijn menselijk. Ze hebben zwakheden en stemmingen en dingen aan hun hoofd. Ongeacht hoeveel ze om iemand anders geven, van hen mag en mag niet worden verwacht dat ze altijd op de voorgrond van hun gedachten staan. Vooral als de wittebroodsweken voorbij zijn, is het onvermijdelijk dat er een schijnbaar iets zal gebeuren. Dit gebeurt vaak in de vorm van een onbeantwoorde sms, een niet-geretourneerd telefoontje of een verzoek om een paar dagen alleen.

5. De reactie

Voor mensen met een angst voor verlating is dit een keerpunt. Als je deze angst hebt, ben je er waarschijnlijk volledig van overtuigd dat de lichte een teken is dat je partner niet meer van je houdt. Wat daarna gebeurt, wordt bijna volledig bepaald door de angst voor verlating, de ernst ervan en de copingstijl die de patiënt de voorkeur heeft.

Sommige mensen pakken dit aan door aanhankelijk en veeleisend te worden en erop te staan dat hun partner haar liefde bewijst door door hoepels te springen. Anderen rennen weg en wijzen hun partners af voordat ze worden afgewezen. Anderen zijn echter van mening dat hun schuld de kleine is en proberen zichzelf te transformeren in de "perfecte partner" in een zoektocht om te voorkomen dat de ander weggaat.

In werkelijkheid is de lichte waarschijnlijk helemaal geen lichte. Simpel gezegd, soms doen mensen gewoon dingen die hun partners niet begrijpen. In een gezonde relatie kan de partner de situatie herkennen voor wat het is - een normale reactie die weinig of niets te maken heeft met de relatie. Of hij voelt zich misschien boos, maar spreek het aan met een rustige discussie of een kort argument. Hoe dan ook, een enkele waargenomen lichte wordt geen dominerende invloed op de gevoelens van de partner.

6. Het gezichtspunt van de partner

Vanuit het gezichtspunt van uw partner lijkt uw plotselinge persoonlijkheidsverschuiving van buiten het linkerveld te komen. Als uw partner geen last heeft van verlatingsangst, heeft hij waarschijnlijk geen flauw idee waarom zijn eerder zelfverzekerde, relaxte partner ineens aanhankelijk en veeleisend handelt, hem met aandacht bedwingt of helemaal weghaalt.

Net zoals bij fobieën, is het onmogelijk om simpelweg te praten of te redeneren vanuit een angst voor verlating. Het maakt niet uit hoe vaak uw partner u probeert gerust te stellen, het zal gewoon niet genoeg zijn. Uiteindelijk zouden je gedragspatronen en ontroostbare reacties je partner kunnen verjagen, wat tot de conclusie leidt dat je het meest bang bent.

Coping Strategies

Als je angst mild en goed onder controle is, kun je er misschien iets aan doen door simpelweg te worden geïnformeerd over je neigingen en nieuwe gedragsstrategieën te leren. Voor de meeste mensen echter is de angst voor verlating geworteld in diepgewortelde problemen die moeilijk alleen te ontrafelen zijn.

Professionele hulp is vaak vereist om deze angst te verwerken en het zelfvertrouwen op te bouwen dat nodig is om echt je gedachten en gedrag te veranderen.

Hoewel het behandelen van de angst zelf cruciaal is, is het ook essentieel om een gevoel van verbondenheid op te bouwen. In plaats van al je energie en toewijding te richten op een enkele partner, focus je op het bouwen van een community. Niemand kan al onze problemen oplossen of aan al onze behoeften voldoen. Maar een vaste groep van meerdere goede vrienden kan elk een belangrijke rol spelen in ons leven.

Veel mensen met een angst voor verlating verklaren dat ze nooit het gevoel hadden dat ze een "stam" of een "roedel" hadden toen ze opgroeiden. Om welke reden dan ook, ze voelden zich altijd 'anders' of losgekoppeld van degenen om hen heen. Maar het goede nieuws is dat het nooit te laat is.

Wat je huidige levensfase ook is, het is belangrijk om jezelf te omringen met andere gelijkgestemde individuen. Maak een lijst met je huidige hobby's, passies en dromen. Zoek vervolgens anderen die uw interesses delen. Hoewel het waar is dat niet iedereen die een interesse deelt een goede vriend zal worden, zijn hobby's en dromen een uitstekende opstap naar het opbouwen van een solide ondersteuningsnetwerk. Werken aan je passies helpt ook om zelfvertrouwen op te bouwen en het geloof dat je sterk genoeg bent om het hoofd te bieden aan wat het leven je ook opdringt.