Hoe een frenologiehoofd traditioneel werd gebruikt
Frenologiekoppen of -bustes werden door frenologen gebruikt om "schedellezingen" uit te voeren die zogenaamd informatie over het karakter en de neigingen van een persoon openbaarden..
Een korte geschiedenis van frenologie
Tijdens de late 17e eeuw stelde een arts Frances Gall voor om de hobbels op iemands hoofd te koppelen aan hun intellectuele vermogens en persoonlijkheid. Hoewel dit nu volledig als pseudowetenschap wordt gezien, werd frenologie eigenlijk een tijdje behoorlijk populair.
In een editie van Webster's Dictionary gedateerd rond 1900 werd frenologie gedefinieerd als:
- Wetenschap van de speciale functies van de verschillende delen van de hersenen, of van de vermeende verbinding tussen de vermogens van de geest en de organen in de hersenen
- Fysiologische hypothese dat mentale vermogens en eigenschappen van karakter worden getoond op het oppervlak van het hoofd of de schedel; craniology
Regions of the Phrenology Head
De hierboven getoonde frenologiekop toont een aantal verschillende gebieden van de hersenen die aan verschillende persoonlijkheidskenmerken zijn gekoppeld.
In de meeste klassieke voorbeelden van bustes met frenologie waren er 35 verschillende regio's van het hoofd, die verbonden waren met de hieronder genoemde faculteiten:
- Amativeness
- Philoprogenitiveness
- Concentrativeness; structiveness
- kleverigheid
- Strijdlust
- vernielzucht
- geheimzinnigheid
- acquisitiveness
- constructieve
- Zelfvertrouwen
- Liefde voor Approbation
- voorzichtigheid
- Welwillendheid
- Verering
- Stevigheid
- Zorgvuldigheid
- Hoop
- Zich afvragen
- Idealiteit
- verstand
- Imitatie
- Individualiteit
- Het formulier
- Grootte
- Gewicht
- kleur
- Plaats
- Aantal
- Bestellen
- eventualiteit
- Tijd
- Afstemmen
- Taal
- Vergelijking
- oorzakelijk verband
Hoe een frenologie-lezing traditioneel werkte
Tijdens een schedellezing, zou een frenoloog het hoofd van het individu zorgvuldig voelen en nota nemen van hobbels en inkepingen. De frenoloog zou deze bevindingen vergelijken met die van een frenologiebuste om te bepalen wat het oppervlak van de schedel te zeggen had over de natuurlijke aanleg, het karakter en de tendensen van het individu.
Het is duidelijk dat frenologiehoofden en -grafieken een leuke en interessante manier kunnen zijn om naar een merkwaardig hoofdstuk in de geschiedenis van de psychologie te kijken, maar dat ze niet serieus genomen kunnen worden.
Wetenschappers brachten frenologie in diskrediet tegen het midden van de 19e eeuw, hoewel de frenologie-metingen nog steeds momenten van populariteit hadden tijdens de late jaren 1800 en vroege jaren 1900. Hoewel frenologie uiteindelijk pseudowetenschap bleek te zijn, had het idee dat bepaalde vermogens mogelijk verband houden met specifieke delen van de hersenen wel invloed op het gebied van de neurologie en de studie van de lokalisatie van hersenfuncties..
Vandaag de dag wordt frenologie beschouwd als een pseudowetenschap in dezelfde zin als handlezen en astrologie.
