Overzicht van de ICD-11 voor geestelijke gezondheid

De Internationale Classificatie van Ziekten (ICD-11) is een wereldwijd categorisatiesysteem voor lichamelijke en psychische aandoeningen gepubliceerd door de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO); de ICD-11 is een herziene versie van de ICD-10 en de eerste update die in twee decennia moet worden ontwikkeld en gepubliceerd.

Ontwikkeling en vrijgave van de ICD-11

De nieuwe versie van de ICD werd vrijgegeven op 18 juni 2018 als een voorlopige versie die naar verwachting in 2019 zal worden goedgekeurd door de Wereldgezondheidsassemblee en vervolgens zal worden gebruikt als het officiële rapportagesysteem door de lidstaten vanaf 1 januari 2022.

Deze release is een vooraf preview die bedoeld is om landen in staat te stellen te plannen hoe zij de nieuwe ICD-11 zullen gebruiken, gezondheidsdeskundigen op te leiden in het gebruik ervan en de nodige vertalingen te verkrijgen. Het is ook belangrijk op te merken dat iedereen een op feiten gebaseerd voorstel voor ICD-revisies kan indienen en dat deze op een open en transparante manier worden verwerkt.

Deze versie was het resultaat van het werk dat in de loop van een decennium werd voltooid met 300 specialisten verdeeld over 30 werkgroepen in 55 landen die input leverden. Aangezien gezondheidswerkers deelnemen aan samenwerkingsbijeenkomsten, kan worden aangenomen dat de ICD-11 praktische toepassingen in overweging neemt naast theoretische concepten, met name op het gebied van geestelijke gezondheid..

Na de goedkeuring van de ICD-11 zal het Department of Mental Health and Substance Abuse van de WHO klinische beschrijvingen en diagnostische richtlijnen (CDDG) publiceren voor de mentale, gedrags- en neurologische aandoeningen die worden genoemd in de ICD-11.

De ICD-11 dekt ziekten, medische aandoeningen, psychische stoornissen, enz. En wordt gebruikt voor codering voor verzekeringsdoeleinden, voor het statistisch volgen van ziekten en als een wereldwijde tool voor gezondheidsindeling die in verschillende landen en in verschillende talen kan worden gebruikt..

Verbeteringen in de ICD-11

Hoe specifiek was de ICD-11 verbeterd ten opzichte van de ICD-10? Er werden verbeteringen aangebracht in de aanpak van categorisering en coderingsstructuur, internationaal gebruik en digitale paraatheid en gebruikersvriendelijkheid..

Coderingsstructuur

In termen van algemene verbeteringen heeft de ICD-11 een meer geavanceerde structuur dan de ICD-10. Met ongeveer 55.000 codes die kunnen worden gebruikt om ziekten, aandoeningen, verwondingen en doodsoorzaken te classificeren, biedt de ICD-11 een fijn detailniveau bij het coderen van deze ziekten. Op deze manier is een belangrijk kenmerk van het herziene systeem dat het een eenvoudige codeerstructuur biedt die het gemakkelijker maakt om verschillende omstandigheden met specificiteit te registreren.

Internationale toepasbaarheid

De ICD-11 biedt richtlijnen voor het gebruik ervan in verschillende culturen, evenals vertalingen in 43 verschillende talen. Op deze manier biedt het herziene systeem een ​​gemeenschappelijke coderingstaal die door professionals in de gezondheidszorg en onderzoekers over de hele wereld kan worden gebruikt, wat zal helpen bij internationale vergelijkingen en gebruik..

Digitaal voorbereid en gebruiksvriendelijk

De nieuwe ICD-11 is ontworpen om elektronisch en gebruiksvriendelijk te zijn voor een wereldwijd publiek. Het draait op een centraal platform en kan verbinding maken met elke software. Bovendien kan het worden gebruikt in een machinaal leesbaar formaat, waardoor de potentiële toepassingen in het digitale tijdperk worden uitgebreid.

Dimensionale aanpak

De ICD-11 is gebaseerd op een dimensionale benadering die beter is in het vastleggen van veranderingen in de tijd, in overeenstemming is met onderzoeksgegevens en die het herstel van ziekte ondersteunt. Deze dimensionale benadering helpt ook om kunstmatige comorbiditeit te verminderen, wat erop duidt dat een persoon met meer dan één ziekte wordt gediagnosticeerd, terwijl de symptomen in feite allemaal deel uitmaken van dezelfde ziekte. Om deze dimensionale benadering te ondersteunen, bevat het nieuwe systeem twee nieuwe hoofdstukken en een nieuwe reeks categorieën.

ICD-11 versus DSM-5

Wat zijn de verschillen tussen de ICD-11 en de DSM-5? De meest recente versie van de Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders (DSM-5) werd op 18 mei 2013 gepubliceerd door de American Psychiatric Association. In vergelijking met de DSM-5 is de ICD-11 breder zowel qua scope als qua auteurschap.

Hoewel de DSM-5 wordt gepubliceerd door de APA en een vrij beperkte scope heeft gericht op Noord-Amerika, trekt de ICD-11 zijn auteurschap wereldwijd en staat open voor het publiek voor inzendingen. De ICD-11 omvat ook medische aandoeningen naast mentale stoornissen.

Ten slotte zijn er specifieke verschillen in de manier waarop verschillende aandoeningen worden behandeld tussen de twee instanties van categorisatie. Zo werd aandachtstekortstoornis met hyperactiviteit (ADHD) nog maar net toegevoegd aan de ICD-11 (was niet in de ICD-10), terwijl deze in de VS al lang gediagnosticeerd is volgens de DSM-5.

Hoe worden psychische stoornissen gediagnosticeerd?

Veranderingen in de ICD-11

Deze nieuwe versie van de ICD-11 bevatte verschillende wijzigingen in de vermelde psychische aandoeningen, waaronder enkele die als controversieel kunnen worden beschouwd en andere die in de ogen van clinici wellicht al veel te laat zijn. In de volgende secties worden de diagnoses beschreven die zijn toegevoegd of verwijderd in de nieuwe ICD-11.

Diagnoses toegevoegd

Gaming disorder: Gaming disorder is nieuw gedefinieerd in de ICD-11 als "een patroon van persistent of recurrent gaming-gedrag ('digital gaming' of 'video-gaming')."

Dwangmatige seksuele gedragsstoornis: Een dwangmatige seksuele gedragsstoornis wordt in de ICD-11 gedefinieerd als "gekenmerkt door een aanhoudend patroon van het niet onder controle houden van intense, repetitieve seksuele impulsen of impulsen die resulteren in herhaald seksueel gedrag." Het is echter geclassificeerd als een stoornis van de impulscontrole in plaats van een verslavende stoornis.

Langdurige rouwstoornis: Langdurige rouwstoornis wordt in de ICD-11 gedefinieerd als verdriet dat verder gaat dan wat de meeste mensen beschouwen als een redelijke hoeveelheid tijd.

Complexe PTSS: De definitie van complexe posttraumatische stressstoornis (PTSS) in de ICD-11 omvat de drie symptomen van PTSS (herbeleving, het vermijden van herinneringen en een verhoogd gevoel van dreiging / opwinding) samen met problemen in emotieregulatie, schaamte, schuldgevoel en interpersoonlijke conflicten (zodat het het hele leven van de persoon beïnvloedt).

Aandachtsstoornis: Attention-deficit hyperactivity disorder (ADHD) werd uiteindelijk toegevoegd aan de ICD-11 nadat deze niet was opgenomen in de ICD-10. Aangezien deze diagnose voornamelijk in de Verenigde Staten is gesteld vanwege de opname in de DSM-5, is dit een belangrijke verandering die de snelheden van ADHD-diagnoses wereldwijd kan beïnvloeden..

Diagnoses verwijderd

Genderincongruentie: Genderincongruentie wordt niet langer vermeld als een psychische stoornis, maar eerder als een seksuele gezondheidstoestand om stigma te voorkomen dat het een psychologische in plaats van een medische aandoening is.

Acute stressstoornis: Acute stressstoornis is niet langer opgenomen als een psychische aandoening en wordt nu geclassificeerd als een reactie op trauma (factor die de gezondheid beïnvloedt). Dit staat in contrast met de DSM-5.

Persoonlijkheidsstoornissen: Het gedeelte over persoonlijkheidsstoornissen is volledig gereviseerd. Er is nu één diagnose van "persoonlijkheidsstoornis", aangezien er werd vastgesteld dat er in de klinische praktijk veel overlap was. Deze diagnose wordt aangeduid als mild, matig of ernstig en gemeten in termen van zes domeinen van het kenmerk om een ​​deel van de eerdere specificiteit van de diagnose te behouden. Dit is een vrij belangrijke afwijking van de oorspronkelijke diagnose van de ICD-persoonlijkheidsstoornis.

Wat zit er in de ICD-11

De ICD-11 bevat een implementatiepakket met de volgende componenten die kunnen worden gebruikt om de overgang te vergemakkelijken en om het categorisatiesysteem beter te gebruiken:

• Overgangstabellen van ICD-10 naar ICD-11
• Vertaalhulpmiddel
• Coderingstool
• webservices
• Met de hand
• Oefenmateriaal

Al deze tools zijn beschikbaar voor iedereen die zich online op het ICD-11-platform registreert.

Lijst met psychische stoornissen in de ICD-11

Binnen de ICD-11 omvat elke vermelde mentale, gedrags- en neurologische ontwikkelingsstoornis een beschrijving met een leidraad voor de betekenis die je via de website kunt bereiken. Hierna volgt een lijst met alle aandoeningen die momenteel zijn opgenomen in de ICD-11 die online beschikbaar is:

• Neurologische ontwikkelingsstoornissen  
• Schizofrenie of andere primaire psychotische stoornissen
• Catatonia
• Stemmingsstoornissen
• Angst of angst-gerelateerde aandoeningen
• Obsessief-compulsieve of verwante stoornissen
• Aandoeningen die specifiek verband houden met stress
• Dissociatieve stoornissen
• Voedings- of eetstoornissen
• Eliminatie aandoeningen
• Aandoeningen van lichamelijke nood of lichamelijke ervaring
• Aandoeningen als gevolg van middelengebruik of verslavend gedrag
• Impulscontrolestoornissen
• Disruptief gedrag of dissociale stoornissen
• Persoonlijkheidsstoornissen en gerelateerde kenmerken
• Parafilische aandoeningen
• Factitious disorders
• Neurocognitieve stoornissen
• Psychische of gedragsstoornissen geassocieerd met zwangerschap, bevalling en het puerperium

Een woord van heel goed

Hoewel het misschien verwarrend klinkt dat er twee systemen zijn voor het diagnosticeren van psychische stoornissen, is het belangrijk om te onthouden dat de DSM-5 voornamelijk wordt gebruikt in de Verenigde Staten, terwijl de ICD internationaal wordt gebruikt en voor verzekeringscoderingsdoeleinden.

Met deze nieuwe versie van de ICD zou het echter kunnen dat het de nieuwe standaard voor diagnose wordt. Inderdaad, de overgang naar een dimensionale benadering sluit beter aan bij het huidige onderzoeksbewijs en is in lijn met benaderingen voor behandeling en herstel die de nadruk leggen op verbetering in plaats van de aanwezigheid of afwezigheid van een stoornis.

Als je de diagnose van een ziekte hebt, vraag je je provider welk diagnostisch systeem werd gebruikt voor categorisatie en welke specifieke stoornis (en code) van toepassing is, zodat je deze informatie hebt voor toekomstige bezoeken met gezondheidswerkers of voor je verzekeringsmaatschappij.

5 vragen om jezelf te stellen na een eerste diagnose