Skinner Box of Operant Conditioning Chamber
Een Skinner-box, ook een operante conditioneringskamer genoemd, is een gesloten apparaat dat een staaf of sleutel bevat die een dier kan indrukken of manipuleren om voedsel of water te verkrijgen als een type versterking.
Ontwikkeld door B. F. Skinner, had dit vak ook een apparaat dat elk antwoord van het dier registreerde, evenals het unieke schema van versterking dat het dier toegewezen kreeg.
Skinner werd geïnspireerd om zijn operante conditioneringskamer te creëren als een uitbreiding van de puzzelkasten die Edward Thorndike beroemd gebruikte in zijn onderzoek naar de wet van effect. Skinner zelf noemde dit apparaat niet als een Skinner-box, maar gaf de voorkeur aan de term 'hendelbox'.
Hoe wordt een Skinner Box gebruikt?
Hoe gebruiken psychologen en andere onderzoekers precies een Skinner-box bij het uitvoeren van onderzoek? Het ontwerp van Skinner-dozen kan variëren, afhankelijk van het type dier en de experimentele variabelen. De doos is een kamer die ten minste één hendel, staaf of sleutel bevat die het dier kan manipuleren.
Wanneer de hendel wordt ingedrukt, kan voedsel, water of een ander type wapening worden afgegeven. Andere stimuli kunnen ook worden gepresenteerd, waaronder lichten, geluiden en afbeeldingen. In sommige gevallen kan de vloer van de kamer worden geëlektrificeerd.
Wat was precies het doel van een Skinner-box? Met behulp van het apparaat kunnen onderzoekers gedrag in een zeer gecontroleerde omgeving zorgvuldig bestuderen. Onderzoekers zouden bijvoorbeeld de Skinner-box kunnen gebruiken om te bepalen welk schema van versterking leidde tot de hoogste reactiesnelheid bij de proefpersonen.
Voorbeelden in onderzoek
Stel je bijvoorbeeld voor dat een onderzoeker wil bepalen welk schema van wapening zal leiden tot de hoogste responspercentages. Duiven worden in de operante conditioneringskamers geplaatst en ontvangen een voedselpellet voor het pikken op een antwoordsleutel. Sommige duiven ontvangen een pellet voor elke respons (continue versterking), terwijl anderen pas na een bepaalde tijd of een aantal reacties een pellet verkrijgen (gedeeltelijke versterking).
In de gedeeltelijke versterkingsschema's krijgen sommige duiven een pellet nadat ze vijf keer naar de sleutel hebben gekeken. Dit staat bekend als een schema met een vaste verhouding. Duiven in een andere groep ontvangen versterking na een willekeurig aantal antwoorden, wat bekend staat als een variabel intervalschema. Toch krijgen meer duiven een pellet nadat een periode van 10 minuten is verstreken. Dit wordt een schema met een vast interval genoemd. In de laatste groep krijgen duiven op willekeurige tijdstippen versterking, wat bekend staat als een variabel intervalschema.
Zodra de gegevens zijn verkregen uit de proeven in de vakjes Skinner, kunnen onderzoekers kijken naar de reactiesnelheid en bepalen welke schema's leiden tot het hoogste en meest consistente niveau van antwoorden..
Een belangrijk ding om op te merken is dat de Skinner-doos niet verward moet worden met een van de andere uitvindingen van Skinner, de baby-tender. Op verzoek van zijn vrouw creëerde Skinner een verwarmde wieg met een plexiglazen venster dat was ontworpen om veiliger te zijn dan andere wiegjes die op dat moment beschikbaar waren. Verwarring over het gebruik van de wieg leidde tot verwarring met een experimenteel apparaat, waardoor sommigen geloofden dat Skinner's wieg eigenlijk een variatie was op de Skinner-box.
Op een gegeven moment verspreidde een gerucht dat Skinner de wieg in experimenten met zijn dochter had gebruikt, wat leidde tot haar eventuele zelfmoord. De Skinner-box en de baby-tedere wieg waren twee verschillende dingen volledig, en Skinner voerde geen experimenten uit op zijn dochter of met de wieg, noch nam zijn dochter haar eigen leven.
De Skinner-box werd een belangrijk hulpmiddel voor het bestuderen van aangeleerd gedrag en heeft veel bijgedragen aan ons begrip van de effecten van versterking en bestraffing.
