Wat u moet weten over Kleptomanie

Kleptomanie is een aandoening die wordt gekenmerkt door een onweerstaanbare drang om te stelen. Mensen zullen items stelen die ze niet nodig hebben, die ze kunnen veroorloven om te kopen of die weinig tot geen geldswaarde hebben. Mensen met kleptomanie ervaren spanning die wordt verlicht door het plegen van de diefstal.

Kleptomanie komt vaak ergens tijdens de adolescentie naar voren en komt vaker voor bij vrouwen dan bij mannen. Omdat stelen illegaal is, kan deze stoornis leiden tot aanzienlijke juridische gevolgen. Mensen met kleptomanie kunnen worden geconfronteerd met arrestatie, berechting en opsluiting als gevolg van hun symptomen. Een studie van klinische patiënten vond dat meer dan 68 procent van de mensen met kleptomanie was gearresteerd vanwege diefstal. Iets meer dan 20 procent van deze patiënten was veroordeeld en opgesloten voor hun misdaden.

Tekenen en symptomen

Enkele van de belangrijkste symptomen van kleptomanie zijn:

Een herhaald verzuim om de neiging om te stelen te weerstaan
Items stelen die geen waarde hebben of die je niet nodig hebt
Gevoelens van opluchting of plezier tijdens de diefstal

Volgens de diagnostische criteria vastgesteld door de American Psychiatric Association in de DSM-5, wordt kleptomanie gekenmerkt door een herhaald onvermogen om weerstand te bieden aan de drang om te stelen. Mensen met deze aandoening ervaren een opeenstapeling van spanning vóór de diefstal en een daaruit voortvloeiende vermindering van angst en spanning bij het plegen van een diefstal. Stelen resulteert in gevoelens van bevrediging, opluchting en zelfs plezier.

Hoewel de diefstal de spanning kan verlichten die het individu ervoer, kan hij of zij achterblijven met schuldgevoelens en wroeging na het misdrijf. Gevoelens van schaamte, zelfbeschuldiging en spijt komen vrij vaak voor na een stelende episode.

Het is belangrijk op te merken dat kleptomanie niet gepaard gaat met diefstal voor persoonlijk gewin. Mensen met deze aandoening stelen geen dingen op basis van een financiële prikkel of omdat ze begeren welke items ze nemen. Deze diefstallen houden ook geen verband met het niet kunnen betalen van de items in kwestie. In veel gevallen kunnen de artikelen zelf weinig tot geen geldwaarde bevatten.

Soms bewaart een persoon met kleptomanie de spullen ergens, vaak om nooit te worden bekeken of gebruikt. Anderen kunnen zich ontdoen van de gestolen objecten door ze weg te geven aan vrienden en familie of zelfs door ze terug te brengen naar de plaats waar ze zijn weggehaald.

Episoden van diefstal houden meestal geen ingewikkelde planning in en treden vaak spontaan op. Mensen met deze aandoening bevinden zich mogelijk in een openbare omgeving, zoals een winkelcentrum of een supermarkt, wanneer de drang om stakingen te stelen. De intensiteit van deze driften kan variëren. Mensen met deze aandoening kunnen diefstal niet betrachten wanneer de kans groot is dat hun winkeldiefstal wordt gedetecteerd, bijvoorbeeld wanneer winkelpersoneel of wetshandhaving in de buurt is.

Wat anders zou het kunnen zijn?

Kleptomania onderscheidt zich van normale winkeldiefstal omdat winkeldieven meestal hun diefstallen plannen en dit gedrag uitvoeren om items te verkrijgen die zij wensen maar zich niet kunnen veroorloven. Mensen met kleptomanie stelen daarentegen spontaan om de spanning te verlichten die blijft bouwen als ze niet handelen.

Kleptomanie kan alleen voorkomen, maar verschijnt vaak ook naast andere aandoeningen. Mensen met deze aandoening kunnen vatbaar zijn voor middelengebruik en angstgevoelens, evenals andere aandoeningen die verband houden met impulscontrole.

Enkele andere aandoeningen die naast kleptomanie kunnen voorkomen, zijn onder andere:

Stemmingsstoornissen
Paniekstoornis
Scheidingsangststoornis
Dysmofische aandoening van het lichaam
Obsessief-compulsieve stoornis
Andere stoornissen in de impulsbeheersing

Er is ook aangetoond dat de stoornis verband houdt met het gebruik van substantie en alcohol. Sommige deskundigen suggereren dat er een soort van gedeelde genetische link bestaat tussen stoornissen in het gebruik van middelen en kleptomanie.

Onderzoek heeft ook aangetoond dat 59 procent van de mensen met kleptomanie op een bepaald moment in hun leven ook een affectieve stoornis hebben. Studies wijzen ook op vergelijkbare hoge co-morbiditeitscijfers met andere psychiatrische aandoeningen zoals angststoornissen, bipolaire stoornis en eetstoornissen. Tussen 43 en 55 procent van de mensen met kleptomanie bleek ook een naast elkaar voorkomende persoonlijkheidsstoornis-paranoïde persoonlijkheidsstoornis en histrionische persoonlijkheidsstoornis de meest voorkomende.

Om kleptomanie te diagnosticeren, moet eerst worden vastgesteld dat de symptomen niet beter kunnen worden verklaard door een andere psychiatrische aandoening zoals gedragsstoornis of antisociale persoonlijkheidsstoornis.

Oorzaken

De exacte oorzaken van kleptomanie zijn vaardigheden die worden onderzocht, hoewel wordt gesuggereerd dat zowel genetische als omgevingsinvloeden een rol kunnen spelen.

Verschillende perspectieven in de psychologie hebben enkele mogelijke verklaringen gesuggereerd:

De psychoanalytische benadering: Psychoanalytische verklaringen voor kleptomanie hebben het op verschillende manieren geconceptualiseerd. Sommigen suggereren dat mensen gedreven worden om objecten te verkrijgen om symbolisch te compenseren voor een soort vroegtijdig verlies of verwaarlozing. Volgens deze benadering ligt de behandeling van de stoornis in het ontdekken van de onderliggende motivaties voor het gedrag.

De cognitief-gedragsbenadering: Cognitief-gedragsmatige verklaringen suggereren dat de stoornis kan beginnen wanneer een persoon positief wordt gesterkt voor het stelen van iets. Nadat de eerste diefstal heeft plaatsgevonden zonder negatieve gevolgen, is de kans groter dat het gedrag zich in de toekomst opnieuw zal voordoen.

Uiteindelijk worden de signalen die geassocieerd worden met de stelende acties erg sterk, waardoor het veel waarschijnlijker is om door te gaan. Wanneer een persoon zich in een situatie bevindt waarin soortgelijke omgevingsfactoren aanwezig zijn, kunnen ze de overweldigende drang vinden om gewoonweg onweerstaanbare.

Omdat het stelen de stress en spanning verlicht die het individu ervoer, wordt het gedrag ook geassocieerd met stressvermindering. Na verloop van tijd kan het individu beginnen te stelen als een middel om met stress om te gaan en om stress te verlichten.

De biologische aanpak: Biologische verklaringen suggereren dat het gedrag kan worden gekoppeld aan specifieke gebieden van de hersenen en mogelijke ontregeling van bepaalde neurotransmitters. Sommige studies hebben de opkomst van kleptomanie gekoppeld aan disfunctie in de frontale kwab van de hersenen. In twee gerapporteerde gevallen resulteerde stomp trauma van de frontale kwab in fysieke symptomen zoals duizeligheid, gedragssymptomen zoals agressie en cognitieve symptomen zoals geheugenverlies gevolgd door de plotselinge opkomst van aan kleptomanie gerelateerd gedrag.

Studies hebben ook aangetoond dat SSRI's zijn gebruikt om kleptomanie effectief te behandelen, wat aangeeft dat de regulatie van serotonine mogelijk betrokken is. Andere neurotransmitters zoals dopamine en endogene opiaten kunnen ook een rol spelen bij de ontwikkeling van de stoornis.

overwicht

Hoe gewoon is kleptomanie eigenlijk? Men denkt dat het relatief zeldzaam is. Schattingen plaatsen de prevalentie van het leven op ongeveer 0,3 tot 0,6 van de populatie, hoewel er ook is gesuggereerd dat het reële aantal hoger kan zijn..

Sommigen suggereren:

De exacte prevalentie van kleptomanie is niet bekend, maar deze wordt geschat op ongeveer 1,2 miljoen Amerikaanse volwassenen, of 6 op de 1000 volwassenen.
Naar schatting is kleptomanie verantwoordelijk voor 5 procent van alle winkeldiefstal, wat zich vertaalt in een jaarlijks economisch verlies van ongeveer $ 500 miljoen..

Omdat mensen zich misschien beschaamd of beschaamd voelen voor hun aandoening, wordt gedacht dat de stoornis niet wordt gemeld. Nationale gegevens ter beoordeling van de prevalentie in de algemene bevolking bestaan niet, maar aantallen getrokken uit klinische monsters duiden erop dat kleptomanie veel vaker voorkomt dan eerder werd gedacht. Eén studie van klinische patiënten ontdekte bijvoorbeeld dat bijna 8 procent huidige symptomen meldde die overeenkomen met kleptomanie.

Diagnose

Kleptomanie wordt meestal gediagnosticeerd door een arts of een beroepsbeoefenaar in de geestelijke gezondheidszorg. Omdat kleptomanie vaak voorkomt in combinatie met andere aandoeningen zoals eetstoornissen, alcohol- en drugsmisbruik en angststoornissen, wordt het vaak gediagnosticeerd wanneer mensen naar een arts worden verwezen wegens hun comorbide psychiatrische symptomen. Diagnose kan ook optreden als de symptomen van kleptomanie hebben geleid tot een arrestatie wegens diefstal.

Bij een eerste onderzoek door een arts kan de patiënt worden doorverwezen naar een psycholoog of psychiater voor verdere evaluatie. Diagnose kan bestaan uit het gebruik van interviews met patiënten en een beoordeling van juridische documenten. Het toedienen van psychometrische schalen, zoals de Kleptomanie Symptomen Assessment Scale (K-SAS) of de Yale Brown Obsessive Compulsive Scale, gewijzigd voor kleptomanie (K-YBOCS), kan ook nuttig zijn bij het stellen van een diagnose..

De geheimzinnige aard van de stoornis, evenals de bijbehorende gevoelens van schuld en schaamte, kunnen de diagnose en behandeling verstoren. In sommige gevallen krijgen mensen alleen een diagnose en behandeling vanwege contact met het rechtssysteem als gevolg van betrapt worden op het plegen van een diefstal.

Behandeling

Twee van de meest voorkomende behandelingen voor kleptomanie zijn onder meer:

medicijnen: Selectieve serotonineheropnameremmers (SSRI's), evenals andere antidepressiva, hebben effectiviteit aangetoond bij de behandeling van de symptomen van kleptomanie en kunnen worden gebruikt in combinatie met cognitieve gedragstherapie.

psychotherapie: Cognitief-gedragstherapie richt zich zowel op de gedachten en het gedrag die bijdragen aan stelen en het is aangetoond dat het enige effectiviteit heeft bij het beheersen van de symptomen van kleptomanie..

Psychotherapie is vaak een eerste behandelingslijn voor stoornissen in de impulsbeheersing, met als doel de patiënt te leren hun driften te leren herkennen, waarom zij op deze impulsen reageren en meer geschikte manieren te vinden om driften en spanningen te verlichten.

Onlangs is er een verschuiving geweest naar het gebruik van psychofarmacologische interventies naast psychotherapeutische benaderingen.

Vroegtijdige interventie en effectieve behandeling zijn belangrijk om mensen met de symptomen van kleptomanie te helpen onnodig leed en de daarmee samenhangende juridische gevolgen van hun toestand te voorkomen. Het is ook belangrijk om eventuele co-voorkomende aandoeningen die aanwezig kunnen zijn met de juiste interventies te behandelen.

Een woord van heel goed

Kleptomanie is een ernstige psychiatrische aandoening die van grote invloed kan zijn op het functioneren en het leven van een persoon. Niet alleen kan de stoornis leiden tot aanzienlijke stress, het kan ook leiden tot ernstige juridische gevolgen voor mensen die worden betrapt op stelen. Arrestatie, opsluiting en gerechtskosten zijn niet ongebruikelijk voor mensen met kleptomanie.

Gelukkig zijn er stappen die je kunt nemen als jij of iemand die je kent kleptomanie heeft. Met de juiste behandeling kun je manieren vinden om met je impulsen om te gaan en negatief gedrag te vervangen door meer positieve. Als u vermoedt dat u kleptomanie heeft, raadpleeg dan uw arts of een professional in de geestelijke gezondheidszorg om een behandelplan te bepalen dat het meest geschikt is voor uw behoeften.