Prosopagnosie veroorzaakt en behandelt

Denk aan de gezichten van degenen die het meest voor u betekenen - uw ouders, broers en zussen, een significant ander, uw kinderen. Stel je nu eens voor dat je op een dag wakker wordt en niet in staat bent om een ​​van hen te herkennen. Wat klinkt als de plot van een science fiction-roman is een medische toestand bekend als prosopagnosia, het onvermogen om gezichten te herkennen of te onderscheiden.

Waarom Prosopagnosia bekend staat als gezichtblindheid

Prosopagnosia, ook bekend als gezichtblindheid, kan problemen krijgen met het herkennen van andere dingen zoals aangezichtsaanwijzingen en plaatsen. Naast het niet kunnen identificeren van familieleden en goede vrienden, kunnen mensen met prosopagnosia het moeilijk vinden om zichzelf te herkennen. Degenen met de aandoening worden daardoor gedwongen om verschillende manieren te ontwikkelen om mensen te identificeren.
Ongeveer 100 gevallen van prosopagnosie zijn wereldwijd gedocumenteerd in medische literatuur. Wetenschappers van de Prosopagnosia Research Centers van Harvard University en University College London vragen zich echter af of de aandoening echt zo zeldzaam is. Tussen het onderzoek en onderzoek van de Centra voor menselijke genetica in Duitsland geloven wetenschappers nu dat de aandoening veel vaker voorkomt. Beide studies suggereerden dat ongeveer 2 procent van het grote publiek een zekere prosopagnosie zou kunnen hebben.
Er zijn twee soorten prosopagnosia, aangeboren prosopagnosia en verworven prosopagnosia.

Congenital Prosopagnosia

Sommige mensen worden geboren zonder het vermogen om gezichten te herkennen, bekend als aangeboren of ontwikkelings prosopagnosia. Kinderen met dit type gezichtsblindheid realiseren zich mogelijk niet dat ze gezichten niet herkennen totdat ze veel ouder zijn. Aangeboren prosopagnosie wordt niet veroorzaakt door structurele verschillen in de hersenen of hersenbeschadiging. Sommige onderzoekers geloven dat aangeboren prosopagnosia kan worden geërfd, omdat de aandoening vaak in gezinnen voorkomt. Een Duitse onderzoekstudie uit 2005 vond bewijs van een genetische basis voor de aandoening na het bestuderen van zeven families die getroffen waren door prosopagnosie.
Aangeboren prosopagnosia kan ook aanwezig zijn bij kinderen met autisme. Het onvermogen om gezichten te herkennen kan een negatieve invloed hebben op sociale vaardigheden.

Overgenomen Prosopagnosia

Verworven prosopagnosia kan optreden na hersenbeschadiging door hoofdletsel, beroerte of neurodegeneratieve ziekten. Personen met dit type prosopagnosie waren in staat om gezichten in het verleden te herkennen. Het is onwaarschijnlijk dat mensen met deze vorm van conditie hun vermogen om gezichten te herkennen terugwinnen.

Oorzaken

De neurologische basis voor prosopagnosie is niet goed begrepen. Eén theorie is dat de aandoening het gevolg is van afwijkingen, schade of verzwakking in de rechter fusiforme gyrus van de hersenen - het deel van de hersenen dat neurale systemen coördineert die de gezichtsperceptie en het geheugen beheersen. Voor aangeboren gevallen lijkt de oorzaak zeer waarschijnlijk gerelateerd aan genetica
In 2012, artsen van Stanford tijdelijk geïmplanteerde elektroden in een patiënt met de hersenen prosopagnosia en ontdekten twee zenuwclusters integraal bij het waarnemen vlakken. Er is enige onenigheid in de wetenschappelijke literatuur over de vraag of prosopagnosia een algemene herkenningsstoornis is of een gezichtsspecifiek probleem. Het kan zijn dat er verschillende soorten prosopagnosia zijn, elk met hun eigen symptomen.

Behandeling

Er zijn geen behandelingen of behandelingen voor prosopagnosia. Degenen met prosopagnosia moeten andere manieren leren om gezichten te onthouden. Aanwijzingen zoals haar, stem en kleding kunnen mensen helpen identificeren. Sociale situaties kunnen lastig zijn voor mensen met prosopagnosie, waardoor ze verlegen en teruggetrokken raken. Therapie kan helpen bij het behandelen van elke angst of depressie die verband houdt met de aandoening. Onderzoekers werken momenteel aan manieren om mensen met prosopagnosie te helpen hun gezichtsherkenning te verbeteren.