De fasen van romantische liefde
Romantische liefde heeft al eeuwenlang de dichters geïnspireerd en het onderwerp geweest van toneelstukken, liedjes, films en elke andere creatieve of artistieke onderneming die je maar kunt bedenken. Waarom? Omdat, zoals iedereen die verliefd is geweest, liefde gecompliceerd is en in staat om sterke emoties op te wekken, van opgetogenheid tot liefdesverdriet.
Liefdesrelaties gaan door ups en downs - van die eerste, bedwelmende 'huwelijksreis'-fase naar een gevoel van teleurstelling, en idealiter naar een staat van acceptatie en een verlangen naar duurzaamheid. Het kan een uitdaging zijn om door deze fasen te gaan, maar de beloning is een gezonde, langdurige relatie.
verzotheid
Tijdens de verliefdheidsfase, ook wel lust of 'limerance' genoemd, een term die in 1979 werd bedacht door psycholoog Dorothy Tennov, voel je opwinding, passie en opgetogenheid wanneer jij en je geliefde samen zijn. Neurochemicaliën in de hersenen, zoals dopamine en norepinephrine - ook bekend als de 'feel-good' chemicaliën - komen vrij. Deze chemicaliën maken ons duizelig, energiek en euforisch, soms leidend tot verminderde eetlust en slapeloosheid. Je kunt echt zo "verliefd" zijn dat je niet kunt eten of slapen.
De high die je voelt tijdens de verliefdheid leidt je ertoe om de ander te idealiseren en wil constant bij ze zijn; je denkt de hele tijd aan ze. Omdat deze persoon in deze fase perfect lijkt, kun je ook de tekortkomingen en tekortkomingen van je geliefde niet zien. Vandaar het gezegde 'liefde is blind'.
Typisch, de verliefdheid duurt ongeveer zes maanden tot een jaar.
Reality Sets In
Het eerste teken dat de verliefdheid afneemt, is een gevoel van ontnuchtering. Je begint gewoonten en gebreken in je partner op te merken en wordt kritisch over sommige van zijn of haar gedrag en houdingen. Sommige van dezelfde eigenschappen die je in het begin zo aantrekkelijk vond, begonnen hun nadeel te tonen. (Iemand die in het begin zelfverzekerd en beslissend leek, kan nu bijvoorbeeld grof en kortzichtig lijken.)
Bovendien, als het hoge afneemt, beginnen jullie allebei je ware persoonlijkheden te laten zien en zijn niet zo vergevingsgezind en onzelfzuchtig als toen je partner leek dat hij geen kwaad kon doen. Hoewel je in het begin misschien je best hebt gedaan om de andere persoon te huisvesten, zou je kunnen beginnen te voelen dat je eigen behoeften niet worden vervuld.
Naarmate idealisatie verdwijnt, kun je je wrok voelen omdat je partner niet langer zo'n geweldig bedwelmend gevoel meer veroorzaakt. In sommige gevallen kunnen ernstige problemen, zoals verslaving of beledigende neigingen, zichzelf onthullen en mogelijk dealbreakers zijn.
Om deze fase door te komen, moet je een compromis sluiten, over je behoeften en wensen praten en leren hoe je conflicten op een productieve manier kunt oplossen. In plaats van te proberen je partner te veranderen, moet je vooral leren om elkaar te respecteren. Je zult ontdekken of, uiteindelijk, jullie allebei de wens hebben om de relatie ondanks uitdagingen te laten werken.
Geconfronteerd met onvermijdelijke uitdagingen, echter, betekent niet dat de onderliggende gevoelens van liefde en aantrekkingskracht verdwijnen. In feite is de mogelijkheid om de onvermijdelijke hobbels in de weg te beheersen een goede indicator dat de relatie kan evolueren naar iets duurzamere en stabielere.
Vasthouden aan een persoon die romantische gevoelens inspireert en je dromen, verlangens en gedachten met elkaar communiceert, kan leiden tot ware intimiteit en gehechtheid, het volgende stadium van liefde.
Rijpe liefde
Alleen omdat de passie niet roodgloeiend en onverbiddelijk blijft, betekent niet dat liefde niet doorgaat. Volwassen liefde is het soort toewijding in langdurige relaties en succesvolle huwelijken. In volwassen liefde zijn twee mensen samen omdat ze samen willen zijn en niet alleen omdat ze een irrationeel verlangen voelen of bij elkaar moeten zijn.
Tekenen van volwassen liefde omvatten acceptatie, emotionele steun, toewijding, kalmte, respect, zorgzaamheid, vriendelijkheid, vriendschap en aandacht. Cementeren van deze fase is oxytocine, soms "het knuffelhormoon" genoemd, omdat het jou en je partner dwingt om dichtbij te komen en te binden.
In feite suggereert wetenschappelijk onderzoek dat de hersenactiviteit van paren in volwassen relaties erg lijkt op de hersenactiviteit van mensen die pas verliefd zijn. Alleen omdat je niet verlangt naar de persoon, wil dat nog niet zeggen dat het geen echte liefde is; in feite is volwassen liefde meestal dieper en zinvoller (om nog maar te zwijgen van veel duurzamer) dan zijn jongere tegenhanger.
